استاچی یا کنگر فرنگی چینی

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

صد سال پیش ، ندول های این سبزی به طور منظم در فروشگاه های سبزیجات وجود داشت. در گرمای برنامه های پنج ساله صنعتی ، بسیاری از محصولات کشاورزی از بین رفت ، از جمله محصول سبزیجات به نام "Stakhis" یا "کنگر فرنگی چینی". امروزه تعداد بیشتری از باغبان چشم خود را به Stakhis معطوف کرده اند. کودکان از خوردن غده های تازه خوشحال می شوند. کمبود نشاسته در سبزی باعث جذابیت آن برای بیماران دیابتی می شود

خالص دوست

گیاهان علفی از جنس Chistets یا Stachys (Stachys) در جهان بسیار گسترده هستند. آنها فقط در نیوزلند و استرالیا یافت نمی شوند. در قلمرو کشور ما ، حدود ده گونه از این گیاه وجود دارد.

کیف های جنگلی ، مردابی و شیمیایی که به طور طبیعی رشد می کنند در تولید داروهای مورد استفاده در زنان و همچنین به عنوان عوامل ضد التهابی ، ضد ترشح ، کولریتیک ، ضد سمی استفاده می شوند.

باغداران یک کیف پشمی زینتی با برگهای نقره ای زیبا پرورش می دهند. اما کیف های مرتبط (Stachys affinis) یا کنگر فرنگی چینی (اگرچه از نظر گیاه شناسی از جنس کنگر فرنگی فاصله دارد) هنوز در باغ های ما نادر است ، در حالی که فرانسوی ها و انگلیسی ها آن را برای غده های ضخیم خوراکی پرورش می دهند.

فرهنگ سبزیجات

در ظاهر ، بوته های stachis شبیه نعناع یا گزنه ناشنوا هستند. ارتفاع بوته 45-80 سانتی متر برگها بزرگ ، بیضی شکل هستند. گلهای قرمز روشن ، بنفش یا سفید در گل آذین به شکل سنبله جمع آوری می شوند. کلمه "stachis" در ترجمه به معنی "گوش" است و نام گیاه را به دلیل شکل گل آذین آن داده است.

قسمت اصلی استاکیس ریشه های آن است که تعداد زیادی ندول روی آن شکل می گیرد ، شبیه به پوسته یا میگو آب پز پوست کنده شده که برای غذا استفاده می شود.

Stachis به صورت یک ساله رشد می کند. اما اگر غده ها را در زمین بگذارید ، آنها آرام زمستان را زمستان گذرانده و در بهار شاخه های جدیدی می دهند.

در حال رشد

می توانید غده ها را در پاییز یا اوایل بهار ، به محض آب شدن برف بکارید. غده ها 8 تا 10 سانتی متر در خاک جاسازی شده اند و 30 سانتی متر بین آنها و 40 سانتی متر بین ردیف ها باقی مانده است.

تخت ها در زیر نور آفتاب یا سایه جزئی قرار می گیرند. ارزش کاشت غده در زیر بوته ها یا درختان را ندارد ، زیرا ریشه های بلند آن شبیه ریشه های علف های هرز است که به طور عمیق در خاک نفوذ می کنند ، که کشت دایره های نزدیک ساقه را دشوار می کند.

به لطف ریشه های عمیق ، گیاه رطوبت خود را تأمین می کند ، بنابراین سه یا چهار آبیاری در تابستان کافی است. ریشه ها اجازه رشد علف های هرز را نمی دهند و در زمان باغبان صرفه جویی می شود. اما ، علفهای هرز نادر ، به ویژه در آغاز رشد ، با این وجود لازم است انجام شود. موهای نسبتاً درشتی که ساقه و برگ گیاه را می پوشاند به استاچ ها کمک می کند تا به تنهایی با آفات مقابله کنند.

این سبزی بسیار بارور است و بنابراین برداشت خوبی را تضمین می کند. در اواسط اکتبر غده ها را کنده کنید. سپس بستر به عمق سرنیزه بیل کنده می شود ، کود پوسیده ، ذغال سنگ نارس ، ماسه ، خاکستر چوب پراکنده می شود و همه اینها را در خاک جاسازی می کند.

استفاده از غده ها

غده های استاچیس به صورت خام ، آب پز ، خورشتی ، سرخ شده ، خشک شده برای استفاده در آینده ، ترشی خورده می شوند. غده های آب پز دارای طعم ذرت بچه ، گل کلم ، مارچوبه هستند. Stachis به عنوان غذای جانبی برای گوشت آب پز یا سرخ شده استفاده می شود. به خورش سبزی اضافه می شود. کودکان با غده های خام با ذوق خرد می شوند.

شاخ و برگ جوان را می توان به سالاد سبز و سایر غذاها اضافه کرد.

توانایی های شفا بخش

غده های Stachis سرشار از ویتامین C هستند ، حاوی پروتئین ، کربوهیدرات ، چربی و عناصر کمیاب هستند.

استاکیس با تأثیر شبه انسولین و عدم وجود نشاسته در غده ها ، برای رژیم غذایی افراد مبتلا به دیابت مورد توجه است.

علاوه بر این ، stachis در درمان بیماری های دستگاه گوارش ، بیماری های دستگاه تنفسی ، برای عادی سازی فشار خون (فشار خون بالا را کاهش می دهد) استفاده می شود.