ریواس انگشتی

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

ریواس انگشتی (lat. Rheum palmatum) - چند ساله علفی از جنس ریواس از خانواده گندم سیاه. مانند نزدیکترین خویشاوند آن ، ریواس دارویی ، در طبیعت در قلمرو جمهوری خلق چین زندگی می کند. امروزه هم در خانه و هم در روسیه کشت می شود ، اما به میزان بیشتری در سیبری. همچنین مزارع با ریواس انگشتی را می توان در اوکراین و بلاروس یافت.

از تاریخ

لازم به ذکر است که ریواس انگشتی جایگاه محکمی در طب عامیانه به دست آورده است. تصور آن دشوار است ، اما آنها بیش از دو هزار سال پیش با خواص درمانی آن آشنا شدند. در آن زمان بود که ریواس به کشورهای اروپایی آمد و به سرعت در بین شفا دهندگان مردمی محبوبیت یافت. از این دارو برای از بین بردن تعدادی از بیماری ها ، از جمله نقص عملکرد دستگاه گوارش ، بیماری های کیسه صفرا ، کم خونی و حتی سل استفاده می شد.

ویژگیهای فرهنگ

ریواس انگشتی توسط گیاهان علفی چند ساله مجهز به ساقه مستقیم ، کمی منشعب و توخالی ، به ارتفاع 2-3 متر نشان داده شده است. ریزوم ، به نوبه خود ، ضخیم ، کوتاه ، قهوه ای ، دارای چندین ریشه گوشتی فرضی است. شاخ و برگ پایه بزرگ ، هفت لبه ای ، پهن ، بیضی شکل است که بر روی دمبرگهای نیمه استوانه ای بلند رنگ مایل به قرمز نشسته است. شاخ و برگ ساقه کوچک ، بیضی شکل ، مجهز به زنگ های خشک است که در حین رشد در پایه ایجاد می شود.

گلها کوچک ، نامرئی ، منظم ، منظم ، دارای یک پرتقال تاجی به رنگ کرم ، مایل به قرمز یا مایل به صورتی هستند ، در یک گل آذین متراکم چند گل جمع آوری شده اند که شبیه خوشه است. گلدهی در اوایل تابستان ، معمولاً در دهه اول ژوئن رخ می دهد ، اما بسته به شرایط آب و هوایی ممکن است متفاوت باشد. این میوه با آجیل های قرمز قهوه ای نشان داده می شود که طول آن به 10 سانتی متر می رسد. بلافاصله پس از گلدهی ، تقریباً در دهه سوم جولای - دهه اول آگوست ، رسیده می شود.

ویژگی های رو به رشد

ریواس انگشتی را اغلب علف هرز می نامند و کاملاً بیهوده است. این گیاه دارای بسیاری از خواص مفید است ، علاوه بر این ، این گیاه برای اهداف دارویی ، آشپزی و زیبایی مناسب است. گونه های مورد بحث را نمی توان به عنوان گیاهان بی تکلف طبقه بندی کرد ، بلکه شرایط خاصی را هم برای شرایط خاک و هم برای موقعیت آن تعیین می کند.

توصیه می شود آن را در مناطقی با خاک حاصلخیز ، نسبتاً مرطوب و سست بکارید. خاکهای باتلاقی ، سنگین و رسی برای کشت مناسب نیستند. در حالی که مکان ترجیحاً آفتابی ، باز ، اما در برابر بادهای سرد محافظت می شود ، ساقه ریواس انگشت نسبتاً شکننده است ، زیرا در داخل آن توخالی است.

ریواس با کاشت بذر یا رویشی تکثیر می شود. لازم به ذکر است که گونه ها بطور فعال با بذر خود تکثیر می شوند ، بنابراین ، باید با برداشتن نمونه های غیر ضروری موجود باشد ، در غیر این صورت مناطق وسیعی را پر می کند. توصیه می شود قبل از زمستان در ردیف ها بذر بپاشید و فاصله بین آنها را حداقل 70-80 سانتی متر بگذارید ، فرهنگ کاشت ضخیم را تحمل نمی کند.

نهال های ریواس انگشتی در بهار با هم تشکیل می شوند. در اولین سال زندگی ، گیاهان توده برگ کوچکی را تشکیل می دهند که تنها به چهار برگ محدود می شود. در سال دوم ، تعداد زیادی برگ تشکیل می شود ، اما رشد فعال و سریع مشاهده نمی شود. گلدهی فقط در سال سوم رخ می دهد ، سپس اولین میوه ها ظاهر می شوند ، که بعداً خود کاشته می شوند.

کاربرد

ریواس انگشت حاوی تعداد زیادی مواد مفید از جمله پکتین ها ، رزین ها ، ویتامین ها ، اسیدهای آلی و غیره است. بنابراین ، این گیاه در طب عامیانه استفاده می شود ، دارای خواص دارویی و آرایشی است. ریواس ، همانطور که قبلاً ذکر شد ، در آشپزی نیز استفاده می شود. دمبرگها و برگهای جوان در سالاد سبزیجات گنجانده شده اند و همچنین از آنها برای تهیه ژله ، مربا ، کمپوت و سوپ استفاده می شود.

در طب عامیانه ، از ریواس نخل به عنوان یک عامل تقویت کننده استفاده می شود ، در مبارزه با اختلالات دستگاه گوارش ، بیماری های التهابی ، بیماری های دستگاه تنفسی فوقانی ، بیماری های پوستی (به عنوان مثال پسوریازیس) ، کوله سیستیت ، آرتریت ، فورونکولوز و غیره موثر است. همچنین تزریق ریواس ناخن به عنوان ملین تجویز می شود ، زیرا روده ها را از رسوبات انباشته به خوبی تمیز می کند.