2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39
ریواس فیبری یکی از گیاهان خانواده به نام گندم سیاه است ، در زبان لاتین نام این گیاه به شرح زیر خواهد بود:
شرح ریواس فیبری
ریواس فیبری یک گیاه چند ساله است که دارای ریشه ای نسبتاً قوی است. برگهای این گیاه مثلثی است ، طول آنها بین پانزده تا شصت سانتی متر متغیر است. چنین برگهایی دارای لبه مواج و پایه هلالی شکل و همچنین دمبرگهای بلند و پهن هستند که می توانند رنگی یا سبز باشند. برگهای ساقه فوقانی ریواس فیبری بدون گل هستند. گل آذین این گیاه وحشت زده خواهد بود ، اندازه گلها نسبتاً کوچک است ، و پریانت شامل برگهای زرد بیضی شکل است. میوه های ریواس فیبری به شکل تخم مرغی هستند ، آنها مهره های قهوه ای مات هستند که طول آنها برابر هشت میلی متر و عرض آن حدود شش تا هفت میلی متر است. این میوه همچنین دارای بالهایی با رگ در وسط است که رنگ آنها به رنگ قهوه ای روشن است. تولید مثل این گیاه از طریق بذر صورت می گیرد.
گلدهی ریواس فیبری از ماه مه تا ژوئن می افتد. در شرایط طبیعی ، این گیاه در قلمرو سیبری شرقی یافت می شود. قابل ذکر است که این گیاه در فرهنگ به عنوان سبزی پرورش می یابد. با توجه به اینکه ریواس فیبری گیاهی نسبتاً مقاوم به سرما است ، می توان آن را در مناطق شمالی نیز کشت کرد. برای رشد ، این گیاه خاک های شنی ، لبه های جنگلی و جنگل های کم درخت را ترجیح می دهد.
شرح خواص دارویی ریواس فیبری
ریواس فیبری دارای خواص دارویی بسیار ارزشمندی است ، در حالی که توصیه می شود از برگ و ریشه این گیاه برای اهداف دارویی استفاده کنید. وجود چنین خواص دارویی ارزشمندی توصیه می شود با محتوای آنتراکینون ها و استیلبن راپونتیسین در ریشه توضیح داده شود ؛ استیلبن راپوتیژنین نیز در ریزومها وجود خواهد داشت. قسمت هوایی ریواس فیبری حاوی کاتچین ، آنتراکینون ، فلاونوئید ، استیلبن راپونتیسین و فنل کربوکسیلیک اسید است.
در مورد طب سنتی ، در اینجا این گیاه بسیار گسترده است. طب سنتی توصیه می کند که از این گیاه به عنوان داروی ضد اسکوربوت و ملین استفاده کنید. از جوشانده و تزریق تهیه شده بر اساس ریزومها و ریشه ها باید برای نفخ ، روماتیسم ، مسمومیت غذایی ، مسمومیت ، خونریزی داخلی ، زخم معده و اثنی عشر ، عفونتهای التهابی ناحیه تناسلی زنان و عفونتهای سمی استفاده شود.
قابل ذکر است که آب تازه و عصاره آب ریواس فیبری دارای خواص protistocidal بسیار مثر هستند. لازم به ذکر است که این گیاه کاملاً در تولید مشروب مورد استفاده قرار می گیرد ، از آن برای تهیه مربا ، پای ، ژله ، مارمالاد ، کمپوت و میوه های آب نبات استفاده می شود.
با این وجود ، باید به خاطر داشت که در دوران بارداری مصرف محصولات دارویی بر اساس این گیاه کاملاً ممنوع است.
برای مسمومیت غذایی ، مسمومیت ، روماتیسم و نفخ ، استفاده از داروی شفابخش بسیار م followingثر زیر بر اساس این گیاه توصیه می شود: دو قاشق چایخوری ریشه خرد شده و ریواس ریواس در یک لیوان آب جوش. این مخلوط تزریق شده و سه بار در روز ، یک سوم لیوان مصرف می شود.
توصیه شده:
ریواس
ریواس (Rheum لاتین) - تیره ای از گیاهان علفی چند ساله از خانواده گندم سیاه. منطقه طبیعی - آسیا و اروپا. در حال حاضر ، بیش از 20 گونه متمایز شده است ، برخی از آنها قادر به تولید صلیب های مختلف هستند. به خصوص بدست آوردن ظاهری تمیز با روش بذر مشکل است.
ریواس: نه بالای سر ، نه ریشه ، بلکه دمبرگ
در حالی که درختان میوه و درختچه ها تازه شروع به شکوفایی کرده و تخمدان های سفت تشکیل می دهند ، کسانی که در باغ خود ریواس می کارند ، در ماه مه دمبرگهای آبدار غلیظ را برداشت می کنند. به نظر می رسد می توان چنین چیز خاصی را از این چوب های عظیم عظیم تهیه کرد؟ اگر تا به حال ریواس مزه نکرده اید ، حتماً با آن کمپوت بپزید ، پیراشکی درست کنید یا پای بپزید. باور کنید ، یکبار آن را امتحان کرده اید ، خوشحال خواهید شد که ریواس یک گیاه چند ساله است و در 7-10 سال آینده بیشتر خواهد داد
نحوه نگهداری صحیح ریواس
ریواس ، که از تبت به ما رسید ، بسیار مغذی و فوق العاده خوشمزه است. از نظر محتوای فیبرهای درشت ، که نقش اساسی در هضم دارند ، رتبه اول را دارد. و سیب های با لیمو فقط ترتیب دوم و سوم را به خود اختصاص می دهند. به طور خلاصه ، ریواس باید در رژیم غذایی هر فرد گنجانده شود. برای اینکه بتوانید بیشتر از آن استفاده کنید ، باید نحوه نگهداری صحیح ریواس را بیاموزید. با این حال ، انجام این کار به هیچ وجه دشوار نیست
جای خالی بهار از ریواس
فرهنگ باغ ریواس باستانی برای هزاران سال برای مردم آشنا بوده است. به محض گرم شدن هوا و خاک بهار ، ساقه های ریواس دوباره رشد می کنند
ریواس نجیب
ریواس نجیب (lat. Rheum nobile) - یکی از غیرمعمول ترین نمایندگان جنس ریواس. در یک منطقه محدود ، یعنی در هیمالیا رشد می کند. همچنین در تبت ، در کوه های افغانستان ، هند و نپال یافت می شود. برای اولین بار ، این گیاه در سال 1885 شناخته شد. زیستگاههای معمولی مکانهای صخره ای و دامنه های کوه است.