موسیر

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

موسیر (لاتین Allium ascalonicum) - فرهنگ سبزیجات ؛ گیاه چند ساله از خانواده پیاز. نام دیگر پیاز اشکلون است. این گیاه همچنین با نام های شرک ، درختچه و خانواده شناخته می شود. وطن گیاه آسیای صغیر است. در طبیعت ، این گیاه در مولداوی ، قفقاز ، اروپای غربی و اوکراین یافت می شود. موسیر در روسیه نیز به طور گسترده کشت می شود. در ظاهر ، موسیر شبیه پیاز است ، اگرچه تفاوت های جزئی با هم دارند.

ویژگیهای فرهنگ

موسیر یک گیاه علفی است که در سال اول زندگی لانه ای از پیازها (4-5 پیاز) را تشکیل می دهد و در سال دوم پیازهای تازه کاشته شده با 8 تا 25 (گاهی حتی 40) پیاز به وزن 25-50 گرم لانه تشکیل می دهند. هر یک. پیازهای موسیر چند شاخه هستند که تا 20 تیر بدون تورم 40 تا 70 سانتی متر ایجاد می شود ، بسته به نوع ، پیازها می توانند شکل گرد ، بیضی شکل یا گرد تخت باشند. آنها به پایین (پاشنه) پیاز مادر متصل شده اند و اغلب شکل نامنظمی دارند.

رنگ فلس های پیازها سفید ، زرد روشن ، قهوه ای ، بنفش یا صورتی است. پیاز مادر کاشته شده در زمین مجموعه ای از برگهای معطر ، فشرده ، آبدار ، زیرزمینی ، مشت دار ، سبز یا سبز تیره تا طول 30 سانتی متر ، پوشیده از شکوفه مومی روشن را تشکیل می دهد. برخلاف پیاز ، برگ های موسیر نرم تر هستند ، کیفیت خود را بسیار طولانی تر حفظ می کنند ، بنابراین این نوع پیاز برای زور زدن به پرهای سبز مناسب است.

شرایط رشد

کشت موسیر هیچ مشکل خاصی ایجاد نمی کند و بسیار شبیه به فناوری کشاورزی پیاز است. گیاه مناطق آفتابی با خاکهای نسبتاً مرطوب ، شل و بسیار حاصلخیز با pH 6 ، 0-6 ، 5 را ترجیح می دهد. بهترین سلف ها لوبیا ، لوبیا و نخود فرنگی هستند. هنگام رشد موسیر رعایت قوانین تناوب محصول مهم است ؛ شما می توانید 3-4 سال بعد محصول را در محل قدیمی کاشت کنید. کاشت موسیر در مجاورت هویج مفید است. بوی هر سبزی آفات گیاه مجاور را دفع می کند.

پرورش موسیر روی پر

بسیاری از باغداران برای پرهای سبز موسیر می کارند. و این قابل درک است ، زیرا برگهای آن عملاً شلیک نمی شوند و با برش منظم درشت نمی شوند و ویژگی های غذایی و طعم خود را حفظ می کنند. برای به دست آوردن برداشت خوب از سبزیجات ، حداقل مقدار کاشت مورد نیاز است ، بنابراین موسیر به عنوان سودآورترین در این زمینه شناخته می شود.

برگهای موسیر هنگامی که به ارتفاع 20-25 سانتی متر می رسند قطع می شوند ، به عنوان یک قاعده ، این امر 30-35 روز پس از کاشت اتفاق می افتد. و این مزیت دیگر موسیر بر پیاز است. موسیرها از نظر مقاومت در برابر سرما نیز برنده می شوند ، می توان آنها را در پایان آوریل و قبل از زمستان در اکتبر کاشت. در مورد دوم ، برداشت برگهای سبز را می توان در پایان ماه مه به دست آورد.

برای به دست آوردن یک پر سبز ، موسیر نه تنها در خاک محافظت نشده ، بلکه در ظروف روی پنجره ، بالکن یا گلخانه نیز رشد می کند. از آنجایی که این گیاه مدت طولانی خواب طولانی دارد ، در اواخر فوریه ، نه زودتر ، در شرایط اتاق کاشته می شود. استفاده مجدد از لامپ ها ممنوع نیست. پس از برداشت سبزی ها ، پیازها از خاک خارج شده ، هرس شده و دوباره کاشته می شوند.

پرورش موسیر برای شلغم

پرورش موسیر برای شلغم نیز مزایای خود را دارد. این محصول زودهنگام شلغم می دهد ، معمولاً در 2-2 ، 5 ماه پس از کاشت می رسد ، در فصل پیاز تا 3 ، 5-4 ماه طول می کشد. موسیرها حتی در شرایط اتاق حتی گاهی تا 6-7 ماه نیز بهتر نگهداری می شوند. موسیرها متراکم تر هستند ، اگرچه اندازه آنها زیاد نیست. اگر در مورد بهره وری صحبت کنیم ، پاسخ دقیقی وجود ندارد. در شرایط رشد مساعد ، عملکرد پیاز به طور قابل توجهی بیشتر از موسیر است.اما هنگام پرورش موسیر در بسترهای کمپوست ، عملکرد آن افزایش می یابد ، بنابراین از 1 متر مربع می توانید تا 4-5 کیلوگرم پر سبز و تا 3-4 کیلوگرم پیاز دریافت کنید ، که نشان دهنده افزایش 300 درصدی نسبت به مواد کاشته شده

مراقبت

مراقبت از موسیر شامل آبیاری منظم ، شل شدن خاک و وجین علف های هرز است. آبیاری در مراحل اولیه فصل رشد مهم است. آبیاری 30 روز قبل از برداشت مورد انتظار پیاز متوقف می شود. موسیرها نیز به تغذیه احتیاج دارند ، کشاورزان باتجربه توصیه می کنند بعد از هر برش پر سبز از دوغاب و اوره و کودهای پتاسیم و خاکستر چوب در ابتدای تشکیل پیاز استفاده کنند. برای به دست آوردن پیازهای بزرگتر در دهه اول جولای ، برخی از پیازهای کوچک از لانه خارج می شوند. پیازهای کوچک را با یک پر جدا کنید ، اما با احتیاط.