انگور روباه

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

انگور روباه (lat. Vitis vulpina) - لیانای چوبی ؛ نماینده از جنس انگور از خانواده انگور. به طور طبیعی در دره های رودخانه و جنگل های سایه دار آمریکای شمالی مشاهده می شود. این گیاه عمدتا در کشورهای اروپایی ، اوکراین ، قزاقستان و مناطق جنوبی روسیه رشد می کند. در مناطق لنینگراد و لیپتسک ، سرزمین پریمورسکی رخ می دهد ، اما در زمستان های شدید به شدت یخ می زند و با شروع گرمای پایدار ، بهبود می یابد.

ویژگیهای فرهنگ

انگور روباه یک لیانا برگریز قدرتمند و دائمی است که از پشت بلند می شود و دارای تنه ای است که قطر آن به 50-60 سانتیمتر می رسد. شاخه ها مجهز به تاندون های دو طرفه توسعه یافته هستند. برگها سبز ، براق ، كامل يا كمي سه لوبي ، به شكل بيضي يا بيضي ، به طول 15 سانتيمتر ، مجهز به يك بريدگي باريك در پايه مي باشند. در خارج ، برگها بدون کرک ، در داخل ، پوشیده از بلوغ سفت و ضخیم هستند. گلها کوچک ، معطر ، نامرئی ، زرد مایل به سبز هستند که در گل آذین چند شاخه جمع آوری شده اند.

میوه ها کروی ، سیاه ، با ساییدگی مایل به آبی ، تا قطر 1 سانتیمتر ، دارای پوست نسبتاً ضخیمی هستند که در خوشه های استوانه ای جمع آوری شده اند ، طول آنها بین 15 تا 25 سانتیمتر متغیر است. میوه ها پس از اولین یخبندان قابل خوردن هستند آنها طعم شیرین ، در حالت رسیده کمی ترش می شوند. دانه ها کوچک هستند و دارای منقار کوتاه هستند. گلدهی در نیمه اول ماه ژوئن رخ می دهد ، انگور روباه مقاوم در برابر یخ زدگی است ، می تواند درجه حرارت را تا -28 درجه سانتیگراد تحمل کند. مقاوم در برابر کپک و کپک پودری. اغلب در باغبانی عمودی و همچنین به عنوان پایه برای انواع انگور کشت شده استفاده می شود.

کشت موفق

انگور روباه خاکهای سبک ، لومی ، خنثی یا کمی اسیدی را ترجیح می دهد. خاکهای آهکی ، شور ، فشرده ، سنگین ، خاک رس ، غرقاب و خشک را تحمل نمی کند. در مناطق باز با سایه نور مستقیم خورشید به خوبی رشد می کند. سایه غلیظ را نمی پذیرد. مهمترین شرط برای کشت موفق ارائه حمایت است که به لطف آن می توان از بسیاری مشکلات جلوگیری کرد ، از جمله آسیب ناشی از آفات و بیماریها. در غیر این صورت ، انگور روباه کم مصرف نیست.

انگور روباه از طریق بذر ، لایه بندی و قلمه سبز تکثیر می شود. روش بذر بسیار سخت ، اما مثر است. بذرها به 2-4 ماه طبقه بندی نیاز دارند. عمق کاشت 1-1.5 سانتی متر است با این روش تولید مثل ، گیاهان 5-6 سال پس از کاشت شکوفا می شوند. انگورهایی که از طریق کاشت بذر به دست می آیند تمام ویژگی های گیاه مادر را حفظ می کنند. اما ، با وجود این ، اغلب انگور روباه از طریق قلمه و لایه بندی تکثیر می شود. این روشها نیز مثر هستند.

آماده سازی و کاشت خاک

خاک برای کاشت انگور روباه از قبل آماده شده است ، باروری آن باید با فسفر ، نیتروژن و پتاسیم و همچنین عناصر کمیاب تأمین شود. برای بقای سریع و فعال نهال ها ، ماسه به خاک اضافه می شود. در خاکهای سنگین ، زهکشی به شکل یک لایه 15 سانتی متری سنگ خرد شده ، سنگریزه یا آجر شکسته مورد نیاز است. ابعاد گودال کاشت 50 * 50 یا 50 * 60 سانتی متر است (بدون در نظر گرفتن لایه زهکشی). برای پر کردن مجدد ، مخلوطی شامل خاک حاصلخیز ، هوموس ، ذغال سنگ نارس و ماسه به نسبت 3: 3: 1: 2 تهیه می شود.

توصیه می شود برای کاشت 2-3 ساله از نهال استفاده کنید. قبل از ریختن آنها در گودال کاشت ، ریشه ها را در یک خشت خاک رس فرو می بریم (5 لیتر آب ، 100 گرم محلول کلروفوس 12 and و 100 گرم سولفات آهن برای 200 گرم خاک گرفته می شود). پس از کاشت ، خاک منطقه نزدیک تنه با ذغال سنگ نارس (لایه ای حداقل 5 سانتی متر) مالچ می شود. هنگام کاشت در بهار ، تغذیه مجدد در ماه ژوئن انجام می شود - اوایل ژوئیه ، 40 گرم اوره ، 80 گرم سوپر فسفات و 30 گرم کلرید پتاسیم زیر نهال اضافه می شود.

مراقبت

آبیاری منظم گیاهان جوان بسیار مهم است. اگر بارندگی به طور سیستماتیک کاهش یابد ، این مورد لازم نیست. بهینه در تابستان گرم-8-10 لیتر در بوته 1-2 بار در ماه. وجین و شل شدن را برای مدت طولانی به تعویق نیندازید.در بهار ، لازم است که هرس سازنده و بهداشتی انجام شود. اولین مورد این است که مژه ها را تا یک سوم طول کوتاه کنید. برای زمستان ، گیاهان با شاخه های صنوبر پوشانده شده و منطقه نزدیک ساقه با ذغال سنگ نارس یا برگهای خشک افتاده پوشانده شده است.