ترجیحات گوجه فرنگی

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

حدود صد یا صد و پنجاه سال پیش ، گوجه فرنگی عجیب و غریب بود. امروزه تقریباً همه کسانی که دوست دارند اعضای خانواده خود را با سبزیجات روی تخت خود درمان کنند ، آنها را پرورش می دهند. اما همه از برداشت خرسند نیستند. بیایید سعی کنیم ترجیحات این سبزی خوشمزه را به خاطر بسپاریم

بیگانه از مکزیک

گوجه فرنگی ها در قرن شانزدهم وارد اروپا شدند و بیش از سه قرن است که راه خود را به سمت معده انسان طی کرده اند. میوه های آنها سمی و بسیار مضر تلقی می شد ، که می تواند شخص را دیوانه کند. در روسیه آنها را "توت های دیوانه" می نامیدند. به هر حال ، از نظر گیاه شناسی ، گوجه فرنگی میوه است نه سبزیجات. تنها در آغاز قرن بیستم آنها در بین سبزیجات مورد استفاده برای غذا به طور محکم موضع گرفتند.

دمای مطلوب

گوجه فرنگی به دمای هوا بسیار حساس است. در دمای 20 تا 25 درجه برای او راحت است. اگر درجه حرارت به زیر 15 درجه برسد ، گلدهی گوجه فرنگی متوقف می شود و در دمای 10 درجه دیگر حالت خواب را برای خود ترتیب می دهد و رشد را متوقف می کند. او همچنین گرما را دوست ندارد ، که باعث کاهش سرعت فتوسنتز در برگها و جلوگیری از جوانه زنی دانه های گرده می شود.

اشراق

برس گل هر چه زودتر گذاشته شود ، نور بیشتری به گیاه می رسد. بنابراین ، هرچه روشنایی بهتر باشد ، برداشت محصول زودتر انجام می شود.

رطوبت

با کمبود رطوبت در خاک ، برگ های گوجه فرنگی با عصبانیت قرمز نمی شوند ، بلکه سبز تیره می شوند. موهای روی برگ ها سر به سر می گذارند و از رشد کننده در مورد این مشکل خبر می دهند. اگر سیگنال گوجه فرنگی را نمی فهمید و آن را بدون آبیاری رها می کنید ، گیاه شروع به ریختن جوانه ها ، شکوفه گل ها و حتی تخمدان ها می کند ، یا می تواند با پوسیدگی بالا بیمار شود و میزان برداشت را به میزان چشمگیری کاهش دهد. رطوبت بهینه خاک برای گوجه فرنگی 70 (به اضافه یا منفی 10) درصد PPV (محدودیت ظرفیت رطوبت زمین) است.

اگر خاک زیر گوجه فرنگی خشک و پوسته پوسته است ، زمان آبیاری فرا رسیده است. کسانی که با مالچ مالکیت دوستانه ندارند هر روز مجبور به آبیاری هستند. با مالچ با کیفیت بالا ، آبیاری به یک بار در هفته کاهش می یابد ، به علاوه نیازی به شل شدن خاک نیست.

اما نباید در آبیاری بیش از حد افراط کنید ، مخصوصاً در دوره باردهی. رطوبت زیاد باعث ترک خوردن گوجه فرنگی می شود. وقتی در زمین باز رشد می کنند ، برای کاهش جذب رطوبت توسط گیاه در دوره بارانی ماه اوت ، آنها به یک ترفند کوچک متوسل می شوند: ریشه های جانبی را در یک طرف بوته برش دهید.

برای برداشت ، رطوبت هوا نیز مهم است ، که فقط در گلخانه ها تابع انسان است. با داشتن رطوبت بیش از 60 درصد ، گرده قادر به جدا شدن از پرچم ها نیست تا میوه ها بتوانند سفت شوند.

خاک

گوجه فرنگی در خاک های لومی یا شنی به بهترین شکل رشد می کند. آنها نسبت به سایر محصولات گیاهی نسبت به اسیدیته خاک تحمل بیشتری دارند و در pH 5/5 تا 7 رشد می کنند.

دوره پوشش گیاهی

بسته به نوع ، فصل رشد از 90 تا 120 روز طول می کشد ، و بنابراین ، در شرایط آب و هوایی ما ، گوجه فرنگی از طریق نهال رشد می کند.

قدم گذاشتن

به موقع خرج کردن کلید برداشت مناسب است. شتابزدگی در برداشته شدن فرزندان نامادری ، هنگامی که آنها هنوز کوچک هستند ، منجر به بیدار شدن جوانه های خفته می شود ، که بلافاصله جوانه های جدیدی را برای جایگزینی شاخه های دور آزاد می کند. حذف دیرهنگام فرزندان نامادری مواد مغذی را از گیاه برای رشد آنها می گیرد ، در حالی که میوه های ریخته شده را مختل می کند.

برای اینکه خرج کردن به عنوان یک دستیار موثر برای برداشت تبدیل شود ، این روش باید حداقل یک بار در هفته انجام شود و شاخه هایی را که به 7-8 سانتی متر رشد کرده اند از بین ببرید. علاوه بر این ، این باید در نیمه اول تابستان انجام شود ، و هنگامی که جولای نیمی از سفر خود را سپری کرد ، بهتر است بوته ها را تنها بگذارید ، با اعتماد به غریزه طبیعی آنها.از این گذشته ، قرار گرفتن بیش از حد در بوته ، میوه ها را از حفاظت طبیعی آنها در برابر نور سوزان سوزان محروم می کند ، که به آنها بسیار آسیب می رساند.