ریحان زرد

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

ریحان زرد متعلق به خانواده ای به نام buttercups است. در زبان لاتین ، نام این گیاه شبیه این است: Thalictrum flavum L.

شرح ریحان زرد

زرد ریحان گیاهی چند ساله است که ارتفاع آن می تواند به شصت تا صد سانتی متر برسد. این گیاه دارای ریزوم خزنده طولانی است که رنگ آن مایل به زرد خواهد بود و طعم آن کمی قابض و تلخ است ، علاوه بر این ، گیاه دارای ساقه ای شیاردار است. برگهای زرد ریحان واژینال ، خاردار و به سه لوب تقسیم می شوند. گلهای این گیاه از نظر اندازه کوچک هستند ، عطر بسیار معطر دارند و رنگ آنها کرم مایل به سبز و دارای تعداد زیادی پرچم است ، علاوه بر این ، گلها در گل آذین وحشت زده جمع آوری می شوند.

شکوفه زرد ریحان در دوره ژوئن تا جولای می افتد. در شرایط طبیعی ، این گیاه در قلمرو اوکراین ، بلاروس و همچنین در بخش اروپایی روسیه ، از جمله قطب شمال اروپا یافت می شود. همچنین ، این گیاه را می توان در آسیای مرکزی ، مولداوی و همچنین در سیبری غربی و شرقی یافت. این گیاه در جنگلهای ساحلی و ساحلی ، و همچنین در لبه های جنگل ، در بوته های ضخیم ، در دشت های سیلابی ، علفزارهای باتلاقی با درختچه ها رشد می کند و علاوه بر این ، همچنین در امتداد سواحل نهرها و رودخانه ها. این گیاه دارای خواص تزئینی بسیار ارزشمندی است و همچنین سمی است: ریشه های گیاه سمی هستند.

شرح خواص دارویی ریحان زرد

برای اهداف دارویی ، توصیه می شود از ساقه ، برگ ، ریشه و همچنین گل ریحان زرد استفاده کنید. برگ ها و علف گیاه باید در ماه های ژوئن تا ژوئیه برداشت شود ، اما ریشه های ریحان در پاییز برداشت می شود.

آلکالوئیدهای زیر در ریشه های گیاه یافت می شوند: تالفلاوین ، تالیکارپین ، تالفلاویدین ، تالکمینین ، مگنوفلورین ، تالکسین ، کریپتوپین و همچنین بربرین یا تالسین.

قابل ذکر است که قسمت فوقانی گیاه حاوی ساپونین ، اسیدهای آلی ، ویتامین C ، تانن ، رزین ، کومارین ، آلکالوئیدهای تریترپن است. میوه های ریحان زرد حاوی روغن چرب و همچنین اسیدهای چرب زیر است: لیگنوسریک ، سراتیک ، اولئیک ، لینولئیک ، استئاریک ، آراشیدید ، بهنیک ، پالمیتیک ، ایزولینولیک ، تالیتریک ، رانونکولنیک یا آکیولژیک.

زرد ریحان می تواند دارای اثرات ضد تب ، ضد التهابی ، ضد عفونی کننده ، آرام بخش ، التیام دهنده زخم ، ملین و هموستاتیک باشد. این گیاه به طور گسترده ای در طب عامیانه مورد استفاده قرار می گیرد. دم کرده و جوشانده تهیه شده از ریشه های این گیاه باید به صورت خوراکی برای انواع بیماری های گوارشی ، زردی ، مالاریا ، آسیت ، ادم ، تب و همچنین به عنوان ملین برای صرع مصرف شود. علاوه بر این ، تزریق ، تنتور و جوشانده گیاه توصیه می شود که به عنوان مدر و ملین که می تواند اشتها را افزایش دهد و همچنین دردهای روماتیسمی ، بیماری های پوستی و صرع مورد استفاده قرار گیرد. در مورد جوشانده برگ ریحان زرد ، در مالاریا به عنوان ملین مثر است. پزشکی تبتی از برگهای گیاه برای بهبود سریعتر تاندون ها استفاده می کند.

لازم به یادآوری است که گیاه را باید با احتیاط حسادت به داخل ببرید ، زیرا ریحان زرد یک گیاه سمی است.

برای افزایش اشتها ، توصیه می شود داروهای زیر را تهیه کنید: باید یک قاشق غذاخوری گیاه ریحان خشک خرد شده خرد شده را برای یک لیوان آب جوش مصرف کنید ، مخلوط حاصل شده را به مدت یک ساعت بگذارید تا دم بکشد و سپس صاف کنید.چنین درمانی باید سه بار در روز ، یک قاشق غذاخوری مصرف شود.