2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39
Caragana (lat. Caragana) - درختچه برگریز یا درخت خانواده حبوبات. نام دیگر اقاقیا. در طبیعت ، کاراگان در مناطق کوهستانی ، مناطق جنگلی و استپی جنگلی آسیای مرکزی ، سیبری و شرق دور یافت می شود. در حال حاضر ، حدود 90 گونه شناسایی شده است ، 6 مورد از آنها در طب سنتی استفاده می شود. نام لاتین گیاه از دو کلمه "کارا" - سیاه و "گانا" - گوش گرفته شده است که مستقیماً مربوط به روباه های گوش سیاه است که در انبوه یکی از گونه های کاراگانا زندگی می کنند.
ویژگیهای فرهنگ
Caragana یک درختچه چند ساقه است ، اغلب درخت کوچکی با پوست خاکستری مایل به سبز به ارتفاع 1-7 متر است. برگها مرکب ، جفت ، متناوب هستند که از 2 تا 10 جفت برگ کامل تشکیل شده است. گلها کوچک ، زرد یا زرد طلایی ، تک یا در دسته های 2-5 قطعه جمع آوری می شوند.
میوه یک غلاف است که به شکل یک غلاف بلند و باریک با طول 3.5-5 سانتی متر ارائه شده است که دریچه های آن هنگام ترک خوردن پیچ می خورند. میوه های کاراگانا خوراکی هستند ، از نظر محتوای پروتئین ، کربوهیدرات و چربی از نخود فرنگی ندارند. میوه ها در ماه جولای می رسند.
Karagana با افزایش مقاومت در برابر خشکسالی ، مقاومت در برابر سرما و مقاومت در برابر دود متمایز می شود ، به راحتی با شرایط شهری سازگار می شود ، بدون هیچ مشکلی در سواحل آبهای شیرین رشد می کند. کاراگانا یک گیاه عسل خوب است.
شرایط رشد
کاراگانا در مناطق آفتابی باز به خوبی رشد می کند و مکانهای نیمه سایه دار ممنوع نیست. فرهنگ برای شرایط خاک طاقت فرسا نیست ، در خاکهای شنی ، مرطوب و شنی با مقدار زیادی پیت بهتر رشد می کند. کاراگانا همچنین در خاکهای شور رشد می کند.
تکثیر و کاشت
از طریق بذر کاراگانا ، لایه بندی ، قلمه زدن ، پیوند و تقسیم بوته تکثیر می شود. موثرترین و ساده ترین راه بذر در نظر گرفته می شود. بذرها بلافاصله پس از جمع آوری در زمین باز یا در اوایل بهار پس از خیساندن روزانه کاشته می شوند. عمق کاشت بذر کاراگانا 3-4 سانتی متر است. در دو سال اول ، نهال ها بسیار آهسته رشد می کنند ، بعداً رشد افزایش می یابد و در سن پنج سالگی گیاهان در حال حاضر به 1.5-2 متر می رسند ، و سپس شکوفا می شوند.
با تقسیم بوته و لایه بندی ، کاراگانای درختی ، کاروانای اوسوری و درختچه بوته ای تکثیر می شود ، لایه بندی از بوته اصلی جدا می شود و ریزوم اتصال را قطع می کند و با یک توده خاکی آن را با هم حفر می کند. این روش در بهار یا پاییز انجام می شود. برش نیز بسیار مثر است ، معمولاً تا 70 درصد قلمه ها ریشه دار هستند. قبل از کاشت قلمه ها در زمین ، آنها را با محلول 0.05 ind اسید ایندولیل بوتیریک درمان می کنند.
مراقبت
با توجه به اینکه کاراگانا خاک را با نیتروژن غنی می کند ، نیازی به کوددهی اضافی ندارد ، اگرچه به معرفی مواد آلی پوسیده پاسخ مثبت می دهد. کودهای معدنی فقط هنگام کاشت نهال های جوان استفاده می شود. آبیاری به طور منظم و فراوان انجام می شود. خاک در نزدیکی تنه ها به صورت دوره ای شل می شود و در صورت امکان از علف های هرز خلاص می شود - مالچ.
درختچه های بهاری هرس بهداشتی را انجام می دهند: شاخه های قدیمی ، بیمار ، شکسته و سرمازده برداشته می شوند. درخت کاراگانا یا اقاقیای زرد نیز نیاز به هرس تکوینی دارد ، این امر ضروری است تا بوته ها و درختان تاجی سرسبز و زیبا تشکیل دهند. لازم نیست گیاهان را برای زمستان بپوشانید ، تقریباً همه گونه ها به راحتی می توانند حتی سرمازدگی شدید را تحمل کنند.
کنترل آفات یک روش مهم برای مراقبت از کاراگانا است. برای فرهنگ سوسک طلایی ، سوسک برگ ، سوسک شیشه ای ، سوسک بلند و شته اقاقیا خطرناک است. برای مبارزه با آنها ، از داروهای حشره کش تایید شده یا تزریق گیاهان مختلف استفاده کنید.
کاربرد
کاراگانا به عنوان یک گیاه زینتی استفاده می شود. در روسیه ، درختچه در همه جا رشد می کند: در خیابان های شهر ، در باغ ها ، پارک ها. اغلب ، Karagana در تشکیل پرچین ها و نوارهای محافظ در امتداد جاده ها و مزارع استفاده می شود. این گیاه به ویژه در زمان گلدهی تزئینی است.
همچنین از کاراگانا در کشت های گروهی و نمونه استفاده می شود.در مورد دوم ، کاراگانای استاندارد هماهنگ ترین به نظر می رسد. از آنجا که گیاه دارای سیستم ریشه ای بسیار قوی است ، برای تقویت دامنه های دره ای و شنی ایده آل است. به هر حال ، کاراگان به طور گسترده ای در طب عامیانه استفاده می شود ، گلهای آن به خلاص شدن از شر سردرد ، سوزش سر دل ، بیماری اسکلروز و بیماریهای کبدی کمک می کند.
