سرو دوپره

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

سرو دوپره (لاتین Cupressus dupreziana) - یا سرو صحرا آنقدر درخت کمیابی روی کره زمین است که مردم به راحتی تعداد نمونه های در حال رشد را شمردند و اکنون در حال برنامه ریزی برای نحوه تکثیر گیاه هستند تا از روی زمین ناپدید نشود. خود درخت با اکراه تکثیر می شود ، زیرا روش پرورش نسبتاً کمیابی دارد. و ماسه های بی جان صحرای صحرا به آرامی اما مطمئناً از درخت زنده قلمروهایی را پس می گیرد.

اسم تو چیه

اولین کلمه در نام گیاه به این معنی است که متعلق به جنس سرو (لاتین Cupressus) است که بخشی از خانواده سرو (لاتین Cupressaceae) است.

دومین نام خاص "صحرا" در مورد محل رشد درخت صحبت می کند که برای خود شن های داغ صحرای آفریقای آفریقا را انتخاب کرده است.

نام گونه لاتین "dupreziana" ("Dupre") نام کاپیتان فرانسوی موریس دوپرز (موریس دوپرز) را جاودانه کرد. این کار به درخواست جانورشناس فرانسوی لوئیس لاواودن انجام شد ، که پس از پایان جنگ جهانی اول به جنگلداری در تونس تبدیل شد. این او بود که اول از همه موریس دوپر را در مورد یافتن نوع خاصی از سرو در فلات مرتفع تامریت در صحرای صحرا مطلع کرد.

بنابراین ، این گیاه نام لاتین خود را دریافت کرد ، اگرچه اولین خبر از حضور سروهای مخروطی در بیابان در نیمه دوم قرن 19 در اروپا از هنری بیکر تریسترام انگلیسی ، که در صحرای بزرگ سفر کرد و کتابی نوشت ، ظاهر شد. در مورد آن

شرح

درختان بسیار قدیمی ، که توسط دانشمندان بیش از 2000 سال تخمین زده می شود ، جمعیت منحصر به فرد خود را در قسمت مرکزی صحرای صحرا حفظ کرده اند. آنها از درختان دیگر دور می شوند و در فاصله صدها کیلومتری قرار دارند. گیاه شناسان تنها 233 نمونه در حال رشد در طبیعت را شمارش کرده اند.

بلندترین آنها به 22 متر می رسد. رشد کمیاب جوان بیشتر شبیه یک درختچه است ، اما به تدریج به یک درخت با یک تنه مرکزی تبدیل می شود. پوست قرمز مایل به قهوه ای که از تنه محافظت می کند با ترک های طولی پوشیده شده است. شاخه ها با تنه زاویه ای حدود 90 درجه تشکیل می دهند و سپس انتهای خود را به سمت آسمان می کشند.

سرو صحرا با رایج ترین درخت همیشه سبز در رنگ آبی بیشتر برگهای پوسته پوسته خود ، که به طور متراکم روی شاخه ها قرار دارد ، متفاوت است. هر برگ دارای یک قطره سفید رزین است. شاخه های کوچک اغلب در یک صفحه صاف می شوند.

اندازه مخروط های سرو صحرا تقریباً 2 برابر کوچکتر از سرو همیشه سبز است. طول آنها از 1.5 تا 2.5 سانتی متر متغیر است. مخروط های صورتی کروی ماده ، با بلوغ ، رنگ خود را به خاکستری قهوه ای تغییر می دهند. دانه های بالدار مسطح ، بیضی شکل ، قرمز قهوه ای هستند.

انزوا و فقدان گیاهان روش تکثیر بی نظیری را ایجاد کرده است که توسط دانشمندان "apomixis" نامیده می شود. اگرچه درختان دارای مخروط نر و ماده هستند ، اما دانه ها فقط از ترکیب ژنتیکی گرده نر تولید می شوند. مخروط های ماده در ساختار ژنتیکی شرکت نمی کنند و بنابراین عملکرد مادر را انجام نمی دهند ، بلکه نقش پرستار را ایفا می کنند و فرزندان را فقط تغذیه می کنند.

آینده سرو صحرا

خوشبختانه ، در میان افرادی هستند که نگران ادامه حیات گیاهان منحصر به فرد زمین هستند. در قلمرو استرالیا ، شش کیلومتری پایتخت کانبرا ، درختکاری ایجاد می شود ، که در آن برنامه ریزی شده است 100 منطقه جنگلی از گونه های درختان کمیاب و در معرض خطر ایجاد شود.

در میان آنها یک جنگل سرو وجود خواهد داشت ، که برای آن 1300 نهال سرو بی نظیر و صحرای سرو صحرایی یا دوپرس سرو ویژه پرورش داده شده است.

به عنوان درختان زینتی ، سرو دوپری امروزه در مناطق گرم و خشک در جنوب اروپا یافت می شود. به هر حال زندگی در صحرای بزرگ به درخت آموخت که خشکسالی را تحمل کند.