سرو

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

سرو (lat. Cedrus) - تیره درختان خانواده کاج. در طبیعت ، در مناطق غربی هیمالیا ، شرق و جنوب مدیترانه و همچنین در کریمه یافت می شود. این جنس تنها چهار گونه دارد که از این سه گونه در محوطه سازی پارک ها ، باغ ها و کنار جاده های روسیه استفاده می شود.

ویژگیهای فرهنگ

سدر درختی همیشه سبز تا ارتفاع 60 متر با تاجی گسترده ، هرمی یا چتر شکل است. پوست تنه خاکستری تیره ، ترک خورده ، پوست شاخه های جوان صاف است. سیستم ریشه کم عمق است ، بنابراین گیاهان مستعد باد باد هستند. سوزن ها به رنگ آبی-سبز یا سبز تیره ، گاهی اوقات نقره ای-خاکستری ، سفت و محکم ، سوزنی ، خاردار ، سه یا چهار وجهی هستند که روی لنت های برگ نشسته اند ، آرایش به صورت مارپیچ است.

گلها به شکل سنبله هایی ارائه می شوند که در انتهای شاخه های کوتاه شکل می گیرند. سنبله های ماده مجهز به پرچم های متعددی هستند که بصورت مارپیچ نشسته اند ، طول آنها بین 3 تا 6 سانتیمتر متغیر است. مخروط ها به شکل بیضی شکل یا بشکه ای شکل ، تک ، پوشیده از فلس های فشرده کاشی کاری شده با فرورفتگی دانه در قاعده هستند. مخروط ها در سال دوم یا سوم می رسند. بذرها صمغی شکل ، مثلثی شکل هستند و مجهز به بالهای بزرگ در قسمت بالا هستند.

سرو یک جگر بلند است ، امید به زندگی 2000-3000 سال است. اغلب سروها با برخی از انواع کاج ، که به طور عامیانه به همین نام اشتباه گرفته می شوند ، اشتباه گرفته می شود. اینها عبارتند از: کاج سرو سیبری ، کاج سرو کره ای ، کاج سرو اروپایی ، کاج سرو سیبری.

شرایط رشد

به طور کلی ، سروها به شرایط رشد بی نیاز هستند. با این حال ، آنها در خاکهای شل ، نفوذپذیر ، مرطوب و بارور بهتر رشد می کنند. خاکهای لومی ، رسی و لومی شنی مطلوب هستند. سرو خاکهای فشرده ، شور ، بسیار آهکی و غلیظ را تحمل نمی کند.

در خاکهای آهکی خشک ، هر چهار گونه سرو از کلروز رنج می برند و در نتیجه می میرند. گیاهان به رکود آب حساس هستند. مکان ترجیحاً روشن است ، سایه روشن آسیبی نمی رساند. درختان دارای سیستم ریشه ای قدرتمندی هستند ، می تواند پایه خانه ها و سایر ساختمانها را خراب کند ، بنابراین توصیه نمی شود آنها را از 3-4 متر نزدیکتر بکارید.

ظرافت های تولید مثل و کاشت

تکثیر سروها به روش بذر و رویشی انجام می شود ؛ پیوند روی کاج اسکاتلندی نیز امکان پذیر است. کاشت بذر سرو باید در پاییز - اواخر سپتامبر - اوایل اکتبر انجام شود. بذرها در تختهایی که از قبل آماده شده و با کود پر شده اند کاشته می شوند. محصولات زراعی نیاز به محافظت از موش ها و سایر جوندگان دارند. نهال ها در بهار آینده ظاهر می شوند ، آنها همچنین به شکل پلاستیک نیاز به پناهگاه دارند ، اما فقط برای اولین بار. با شروع حرارت پایدار ، پناهگاه برداشته می شود.

کاشت بهاره موفقیت کمتری دارد. در این مورد ، دانه ها طبقه بندی می شوند. ابتدا ، دانه ها به مدت 5-6 روز در دمای اتاق خیس می شوند و به طور دوره ای آب را تغییر می دهند. سپس دانه ها را با خرده ذغال سنگ نارس یا ماسه درشت رودخانه مخلوط کرده و مرطوب می کنند. به محض خروج بذر ، آنها را در سرما (0 درجه سانتیگراد) بیرون می آورند و تا زمان کاشت در این حالت نگه می دارند. عمق کاشت 3-4 سانتی متر است. با ظهور 2-3 برگ واقعی روی نهال ، نازک شدن انجام می شود. بعداً نهال ها طبق الگوی 20 * 10 سانتیمتر یا 20 * 20 سانتیمتر شیرجه می زنند ، اگر نهال به اندازه کافی قوی نباشد ، شیرجه به سال بعد منتقل می شود. به عنوان یک قاعده ، میزان بقای نهال های یک فرهنگ 90-95 است ، اما تحت مراقبت دقیق قرار می گیرد.

نهال ها پس از 2-3 سال در محل دائمی کاشته می شوند. خاک زیر سرو با ذغال سنگ نارس ، هوموس یا کود پوسیده و کودهای معدنی تغذیه می شود. ملافه تشویق می شود. نهال ها در گودالهایی کاشته می شوند که اندازه آنها بستگی به توسعه سیستم ریشه دارد. یقه ریشه باید در سطح زمین باشد. پس از کاشت ، خاک در ناحیه نزدیک تنه به خوبی فشرده ، آبیاری و مالچ می شود.

مراقبت

مراقبت از فرهنگ هیچ چیز دشواری ندارد.گیاهان در خشکسالی به آبیاری کمیاب ، کوددهی سالانه با کودهای نیتروژن ، پتاسیم و فسفر ، شل شدن حلقه تنه درخت و مالچ کردن با خاک اره یا ذغال سنگ نارس نیاز دارند. سرو نیاز به هرس ندارد ، اما به یک شرط: در گیاهان جوان 3-5 ساله ، جوانه های جانبی در شاخه محوری برداشته می شوند. با تشکر از این روش ، رشد افزایش می یابد و نیاز به کوتاه کردن شاخه های جانبی از بین می رود.