لاله آلبرت

فهرست مطالب:

تصویری: لاله آلبرت

تصویری: لاله آلبرت
تصویری: Albert Oscar 2024, آوریل
لاله آلبرت
لاله آلبرت
Anonim
Image
Image

لاله آلبرت یک گیاه چند ساله متعلق به جنس لاله از خانواده Liliaceae است ، در زبان لاتین نام آن به این شکل به نظر می رسد: Tulipa alberti. این نوع لاله در سال 1876 توسط دکتر آلبرت ادواردوویچ رگل کشف شد و در سال 1877 توسط پدرش ادوارد لودویگوویچ رگل ، که به عنوان دکترای فلسفه ، گیاه شناس و نویسنده مطالعات متعدد در مورد گیاهان شناخته شده است ، توصیف شد ، او بیش از هزار مقاله نوشت توصیف گونه ها و انواع گیاهان مختلف. در طبیعت ، این فرهنگ گل در دامنه کوه ، مناطق صخره ای با پوشش گیاهی کمیاب رشد می کند. وطن گونه های ارائه شده لاله ها قزاقستان است ، جایی که در کتاب قرمز به عنوان گونه در حال انقراض ذکر شده است.

ویژگیهای فرهنگ

لاله آلبرت یک گیاه پیازی چند ساله است که ارتفاع آن حدود 20 سانتی متر است. در یک ساقه ضخیم و مایل به آبی 3 تا 5 برگ با لبه های راه راه به ترتیب نزولی وجود دارد ، یعنی برگهای پایینی بزرگ و گسترده هستند ، دارای شکل بیضوی ، به طول 14 سانتی متر هستند. برگهای فوقانی بسیار کوچکتر ، حدود 5 سانتیمتر طول دارند و دارای شکل باریک نیزه ای هستند. در بالای دمگل یک گل آذین تک لیوانی قرار دارد که ارتفاع آن به 10 سانتیمتر و قطر آن به 5 سانتیمتر می رسد. گلبرگهای بیرونی پریانت دارای شکل منحنی به سمت بالا به سمت بالا هستند ، داخلی آنها مقعر با لبه های گرد است.

رنگ گلبرگها دارای طیف وسیعی از رنگها هستند ، از زرد کم رنگ تا قرمز عمیق ، اما پایه گلبرگها سیاه می مانند. در مرکز گل آذین ، بساکهای بنفش مشکی یا زرد قهوه ای قرار دارد. میوه یک جعبه دراز و مثلثی با دانه است ، تعداد دانه ها می تواند به 250 قطعه برسد. پیاز یک گیاه می تواند به قطر 4 سانتی متر برسد ، شکل بیضی دارد و از خارج با فلس های قهوه ای تیره و تقریبا سیاه پوشانده شده است. ریشه های لاله سالانه تغییر می کند ، در آغاز فصل تغییر نسلی رخ می دهد ، در این لحظه پیاز ریشه ای ندارد ، پس از آن آنها تا پاییز دوباره رشد می کنند و دوباره تا ماه مه خشک می شوند.

تولید مثل

فرهنگ گل ارائه شده عمدتا توسط بذر و بسیار نادر توسط رویشی تکثیر می شود. در شرایط مطلوب ، دانه ها به راحتی بسته می شوند و فرزندان می دهند ، اما کیفیت و خلوص یک نوع خاص را حفظ نمی کنند ، بنابراین توصیه می شود کمیاب ترین گونه های این گونه گیاهی را با استفاده از پیازها تکثیر کنید.

دانه های لاله در دهه سوم ژوئیه برداشت می شوند ، در کف یک ظرف کم پهن می شوند و در یک اتاق گرم با رطوبت کم می گذارند تا برسند. در اواسط اکتبر ، دانه ها خشک شده و بالغ می شوند ، آنها در زمین باز کاشته می شوند و تا بهار باقی می مانند ، با یک لایه ماسه و ذغال سنگ نارس پوشانده می شوند. همچنین امکان کاشت بذر در ظرفی با خاک حاصلخیز از قبل آماده شده وجود دارد که بعداً در معرض شرایط دمای پایین قرار می گیرد.

در آغاز دوره بهار ، اولین شاخه ها در سطح خاک ظاهر می شوند ، که باید از نور مستقیم خورشید محافظت شوند. اولین سال زندگی یک لاله شبیه به یک برگ پیچیده در یک لوله است ، اما با شروع فصل تابستان جدید ، این برگ نورد خشک می شود و مقیاس کوچکی از پیاز جوان ظاهر می شود ، قطر آن دیگر نیست بیش از 0.5 سانتی متر

مراقبت بیشتر از لاله ها شامل آبیاری دقیق متوسط ، شل شدن خاک و کشتن علف های هرز است. هنگامی که پیاز به طور کامل رسیده است ، که 2 تا 3 سال پس از کاشت اتفاق می افتد ، باید آن را کنده و به محلی با رشد مداوم پیوند دهید. اولین گلدهی چنین لاله هایی در سال پنجم زندگی گیاه رخ می دهد و اوج فعالیت تزئینی تنها 7 سال پس از کاشت است.

توصیه شده: