مویز سیاه

فهرست مطالب:

تصویری: مویز سیاه

تصویری: مویز سیاه
تصویری: خواص جادویی کشمش سیاه یا مویز | parsi dari 2024, مارس
مویز سیاه
مویز سیاه
Anonim
Image
Image

توت سیاه (Latin Ribes nigrum) - فرهنگ توت ؛ نماینده ای از نوع مویز از خانواده انگور فرنگی. تحت شرایط طبیعی ، توت سیاه در جنگلهای مرطوب برگریز ، مخروطی و مخلوط ، در امتداد ضخامت ساحلی ، در امتداد لبه های باتلاق ، در امتداد سواحل رودخانه ها و دریاچه ها و در مراتع مرطوب دشت سیلابی در قسمت اروپایی روسیه ، اورال ، سیبری ، رشد می کند. قزاقستان ، چین و مناطق شمالی مغولستان.

شرح

توت سیاه یک درختچه برگریز است که ارتفاع آن از 2 متر تجاوز نمی کند و دارای شاخه های پوشیده از پوست قهوه ای است. شاخه های جوان رنگ پریده و با بلوغ هستند. برگها سه یا پنج لبه ای ، مجهز به دمبرگ ، با لبه های دندانه دار ، به طور متناوب ، تا 10 سانتی متر عرض مرتب شده اند ، در خارج شاخ و برگ سبز است ، در داخل آن سبز کم رنگ ، شفاف است. هنگام مالش ، شاخ و برگ بوی خاصی از خود ساطع می کند.

گلها به شکل زنگوله هستند ، حاوی پنج کاسبرگ هستند ، می توانند به رنگ بنفش یا صورتی مایل به خاکستری باشند ، در گل آذین گل ختمی به طول 3 تا 8 سانتی متر جمع آوری شده اند. شکاف ها بیضی شکل یا خطی نیزه ای هستند. گلدهی در اواسط ماه مه رخ می دهد. میوه یک توت چند دانه است ، تا قطر 1-1.5 سانتی متر ، می تواند سیاه ، قهوه ای سیاه یا بنفش سیاه با پوستی براق باشد. میوه ها در اواسط ژوئیه می رسند.

هر سال ، شاخه های توت فرنگی شکل گیری رشد جدیدی را متوقف می کنند و طبیعتاً عملکرد هر سال کاهش می یابد. دوره تولید شاخه های توت سیاه 5-7 سال است. به جای شاخه های قدیمی ، فرهنگ شاخه های پایه را تشکیل می دهد ، که تا چند سال عملکرد پایینی می دهد. بوته به طور متوسط تا 15 سال ، گاهی کمی بیشتر میوه می دهد.

ویژگی های کشت

توت سیاه یک محصول دوستدار رطوبت است ، در خاکهای مرطوب ، سبک ، سست ، نفوذپذیر ، شل ، خنثی یا کمی اسیدی به خوبی رشد می کند و به خوبی رشد می کند. فرهنگ خاکهای خشک ، فقیر ، به شدت اسیدی و سنگین را تحمل نمی کند. مویز سیاه آفتاب دوست است ، به آرامی در سایه رشد می کند ، کمی شکوفا می شود و انواع توت های بی مزه ایجاد می کند. اکثر انواع محصولات مقاوم در برابر سرما هستند ، در دمای 6 درجه سانتیگراد شروع به رشد می کنند.

آماده سازی و کاشت خاک

کاشت نهال توت سیاه در اوایل بهار یا پاییز انجام می شود. چاله ها برای کاشت در عرض چند هفته آماده می شوند و قطر باید حدود 70-90 سانتی متر باشد ، عمق - 30 سانتی متر. 1/3 سوراخ با یک بستر متشکل از خاک مغذی ، هوموس و کمپوست پر می شود و با آن بارور می شود کودهای معدنی

مواد کاشت فقط در مهد کودک های خاص خریداری می شود ، توصیه می شود به نهال های 2 ساله ترجیح داده شود ، شاخه های آنها به طول 30-35 سانتی متر می رسد. استفاده از نهال های سالانه ممنوع نیست ، اما در این مورد آنها باید دارای یک سیستم ریشه به اندازه کافی توسعه یافته باشد.

نهال ها به صورت مورب کاشته می شوند ، برخی از شاخه ها باید کمی زیر سطح زمین باشند. این امر برای شروع روند تشکیل شاخه های جدید از جوانه ها ضروری است. حفره های موجود در گودال با خاک پر شده ، تنگ شده ، کاملاً مرطوب شده و مالچ مورد استفاده قرار می گیرد. فاصله بین گیاهان باید 1-2 متر باشد. کاشت غلیظ نامطلوب است ، این می تواند باعث عملکرد کوچک و آسیب مکرر توسط آفات و بیماری ها شود.

ویژگی های مراقبت

مراقبت از محصول شامل روشهایی است که برای بسیاری از محصولات توت استاندارد است. بلافاصله پس از ذوب برف ، هرس بهداشتی و تشکیل دهنده درختچه انجام می شود. هر سال 1-3 شاخه صفر قوی باقی می ماند و شاخه های بسیار قدیمی (6-7 ساله) برداشته می شوند. در سن چهار سالگی ، مویز باید شکل کاسه ای شکل داشته باشد. بلافاصله پس از هرس ، بوته ها با آب گرم اسپری می شوند. چنین روشی پیشگیرانه است ، احتمال آسیب دیدن آفات و بیماری ها را کاهش می دهد.

مویز به ویژه در شرایط خشکسالی نیاز به آبیاری منظم و فراوان دارد.پس از برداشت ، آبیاری محصول به همان حالت ادامه می یابد ، زیرا در این لحظه جوانه های گل روی گیاه گذاشته می شود. وقتی توت ها به بلوغ می رسند ، شاخه ها وزن خود را تحمل نمی کنند و به شدت آویزان می شوند ، این می تواند منجر به شکستگی آنها شود. برای جلوگیری از این اتفاق ، نصب لوازم جانبی در زیر شاخه های بارده مهم است. همچنین مهم است که اطمینان حاصل شود که شاخه ها روی هم قرار نمی گیرند ، در غیر این صورت ، پس از باران ، میوه ها ترش می شوند و گیاه مستعد عفونت های قارچی می شود.

توصیه شده: