شاه توت بدون برگ

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

شاه توت بدون برگ یکی از گیاهان خانواده به نام Haze است ، در زبان لاتین نام این گیاه به این شکل خواهد بود: Anabasis aphylla L. در مورد نام خانواده این گیاه ، در لاتین به این صورت خواهد بود: Chenopodiaceae Vent.

توضیحات توت سیاه بدون برگ

شاه توت بدون برگ به آنابازیس نیز معروف است ، این گیاه درختچه ای است دائمی که ارتفاع آن بین سی تا هفتاد سانتی متر متغیر است. ریشه این گیاه چوبی است. ساقه های شاه توت بدون برگ چوبی خواهد بود و از پایه آنها شاخه ای بوته ای است. شاخه های سالانه مفصل ، آبدار ، بدون برگ و استوانه ای خواهند بود. گلهای این گیاه نسبتاً کوچک هستند ، آنها به رنگهای صورتی یا سفید رنگ آمیزی شده اند. چنین گلهایی در انتهای ساقه و شاخه ها در گل آذین خوشه ای شکل جمع می شوند.

گلدهی توت سیاه بدون برگ در بازه زمانی اوت تا سپتامبر رخ می دهد. میوه این گیاه شبیه توت است. قابل ذکر است که تمام قسمتهای توت سیاه بدون برگ سمی هستند و به همین دلیل هنگام کار با توت سیاه بدون برگ باید مراقب باشید.

در شرایط طبیعی ، این گیاه را می توان در قلمرو قسمت اروپایی روسیه یافت: در جنوب مناطق تحتانی دان و ولگای تحتانی و همچنین در نزدیکی دریای آزوف. همچنین ، این گیاه در آسیای مرکزی و قفقاز رشد می کند. برای محل رشد ، توت سیاه بدون برگ ترشی را ترجیح می دهد ، نمک شور ، خاکهای سروزمی شور مانند ، شوره زارها ، دامنه های ریز زمین و ماسه با آبهای شور نزدیک ، در ارتفاع هزار و چهارصد متر از سطح دریا. این گیاه می تواند هم به صورت گروهی و هم به صورت ضخیم رشد کند.

شرح خواص دارویی شاه توت بدون برگ

شاه توت بدون برگ دارای خواص دارویی بسیار ارزشمندی است ، در حالی که قسمت هوایی این گیاه باید برای اهداف دارویی مورد استفاده قرار گیرد ، که باید در پایه ساقه قطع شود. توصیه می شود قسمت هوایی را در هوای آزاد خشک کنید تا زمانی که شاخه های این گیاه سفت و شکننده شوند.

علاوه بر این ، می توانید از ریشه های توت سیاه بدون برگ استفاده کنید: این ریشه ها حاوی پکتین ، آلکالوئیدها ، اسیدهای آلی و کربوهیدرات ها هستند. در مورد آلکالوئیدها ، محتوای آنابازین در آنها از اهمیت بالایی برخوردار است ، که از نظر عملکرد فیزیولوژیکی و خواص شیمیایی بسیار شبیه نیکوتین است. مانند نیکوتین ، آنابازین ابتدا گانگلیونهای خودکار و تشکیلات مربوطه را تحریک کرده و سپس فلج می کند.

در پزشکی ، از مشتقات آنابازین و دیگر آلکالوئیدها نیز استفاده می شود: لوپیکائین ، متیلانآبازین و نیکوتینیک اسید ، که 3-پیریدین کربوکسیلیک اسید نامیده می شود. متیلانآبازین به عنوان یک محرک تنفسی ، اسید نیکوتینیک به عنوان یک عامل خاص در برابر پلاگرا و لوپیکائین یک بیهوشی موضعی سریع اثر است. قابل ذکر است که چنین دارویی از مدت زمان اثرات کوکائین فراتر می رود.

در مورد دامپزشکی ، در اینجا از عصاره آبی این گیاه برای درمان انواع بیماری های پوستی در دام استفاده می شود. باید به خاطر داشت که آنابازین می تواند به پوست نفوذ کرده و حتی باعث مسمومیت شود و دو تا سه قطره از این ماده برای انسان دوز کشنده است.

قابل توجه است که آنابازین به طور گسترده در اقتصاد ملی استفاده می شود ، جایی که این ماده برای مبارزه با آفات متعدد محصولات کشاورزی استفاده می شود. در اینجا از این ماده به عنوان 40 sulf سولفات آنابازین استفاده می شود: این مخلوط مایع از نمک های اسید سولفوریک با رنگ قهوه ای تیره است ، که منبع آن شبیه نیکوتین است.