2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-01-07 15:51
© جولیا ساپیچ / Rusmediabank.ru |
نام لاتین: ملیسا خانواده: بره یا لب طبقه بندی: گیاهان دارویی ، گیاهان دارویی |
ملیسا (lat. ملیسا) - یک گیاه اسانس چند ساله از خانواده بره یا لیپوسیت ها. در شرایط طبیعی ، بادرنجبویه در اروپای جنوبی و مرکزی ، ایران ، آمریکای شمالی ، آسیای مرکزی ، قفقاز ، اوکراین و بالکان رشد می کند. برای اولین بار ، خواص معجزه آسای بادرنجبویه در آثار فیلسوف و طبیعت شناس یونان باستان تئوفراستوس توصیف شد.
ویژگیهای فرهنگ
ملیسا گیاهی است علفی تا ارتفاع 1 متر با ریزوم قوی منشعب. ساقه چهار ضلعی ، شاخه ای ، تقریبا کرک دار یا کبود با موهای کوتاه با غدد است. برگها به رنگ سبز روشن یا روشن ، متقابل ، بیضی شکل یا گرد به شکل الماس ، لبه های دندانه دار ، بر روی تمام سطح ، روی سطح دمبرگ قرار دارند.
گلها کوچک هستند ، در گل آذین های حلقوی کاذب 6 تا 6 قطعه جمع آوری شده و در زیر بغل برگهای بالایی قرار دارند. کاسه غده ای و موی بلند است ، دارای دندانهای زیرین است. کرولا اسطوخودوس یا سفید مایل به آبی است. میوه به اندازه کافی بزرگ است ، شامل چهار مهره بیضی شکل ، رنگ سیاه و درخشش است. بذرها حدود 2-3 سال زنده می مانند. گلدهی در ژوئن - آگوست انجام می شود ، میوه ها در اواخر آگوست - اوایل سپتامبر می رسند. در آب و هوای روسیه ، بادرنجبویه رفتار تهاجمی دارد ، بنابراین توصیه می شود آن را در ظروف پرورش دهید.
شرایط رشد
ملیسا یک فرهنگ دوستدار نور است ، مناطق آفتابی و محافظت شده از بادهای شدید و سرد را ترجیح می دهد. خاکها مطلوب سبک ، حاصلخیز ، دارای آبهای زیرزمینی عمیق ، با واکنش pH خنثی یا کمی اسیدی هستند. در یک مکان گیاه می تواند حدود 4-5 سال رشد کند ، پس از آن بادرنجبویه به پیوند نیاز دارد. فرهنگ در مقاومت ویژه زمستانی تفاوت ندارد.
تکثیر و کاشت
بادرنجبویه با بذر ، قلمه و تقسیم ریزوم تکثیر می شود. این فرهنگ اغلب از طریق کاشت بذر در جعبه های نهال زیر یک فیلم کاشته می شود. دمای مطلوب برای نگهداری محصولات قبل از جوانه زنی 25 درجه سانتی گراد است. فرود در زمین باز پس از سپری شدن تهدید سرمازدگی بهاری انجام می شود.
منطقه برای پرورش بادرنجبویه در پاییز آماده می شود ، خاک حفر می شود ، از علف های هرز و ریشه های آنها آزاد می شود ، مواد آلی و کودهای معدنی اعمال می شود و برجستگی ها تشکیل می شود. خاکهای اسیدی از قبل آهک دار هستند و مناطق دارای آب راکد با استفاده از شن های ریز یا آجرهای شکسته تخلیه می شوند. فاصله بین گیاهان باید تقریباً 30-40 سانتی متر و بین ردیف ها 45-50 سانتی متر باشد. برای زیبایی بیشتر ، فاصله بین گیاهان و ردیف ها باید 60 سانتی متر باشد.
تقسیم و برش در ماه مه یا آگوست انجام می شود. برای این روش های پرورش ، بهتر است بوته های 3-5 ساله را انتخاب کنید. بوته مادر به قسمتهای تقریباً یک اندازه تقسیم می شود ، اما به طوری که هر دلنکا حداقل 4 شاخه با ریشه دارد. قلمه ها از شاخه های سالانه بریده می شوند. قلمه ها و قلمه ها بلافاصله در محل دائمی کاشته می شوند.
مراقبت
ملیسا به مراقبت خاصی احتیاج ندارد. آبیاری منظم و فراوان قبل از ظهور شاخه ها انجام می شود ، پس از آن گیاهان فقط با خشکسالی طولانی مدت مرطوب می شوند. فرهنگ از شل شدن سیستماتیک خاک در راهروها و وجین علف های هرز استقبال می کند ، مالچ کردن پشته ها با ذغال سنگ نارس یا پلاستیک باعث می شود از دومی جلوگیری شود ، علاوه بر این ، مالچ از تبخیر زودرس رطوبت جلوگیری می کند.
در مناطق دارای زمستان سرد ، ملیسا نیاز به پناهگاه با برگهای ریزش یافته یا خاک اره دارد. در اوایل بهار ، بلافاصله پس از ذوب شدن پوشش برف ، توصیه می شود با کودهای آلی و معدنی کود دهید. از آنجا که بادرنجبویه حاوی مقدار زیادی اسانس است ، گیاه به ندرت مورد حمله آفات قرار می گیرد ، بنابراین برای مقابله با آنها نیازی به اقدامات پیشگیرانه ندارد.
جمع آوری و تهیه
بادرنجبویه قبل از گلدهی جمع آوری می شود ، آن را با هرس یا قیچی باغ در فاصله 10 سانتی متری از سطح زمین برش می دهند. ملیسا که در مناطق وسیع رشد می کند با یک ماشین اصلاح ، داس یا داس بریده می شود. برای موارد خالی ، فقط از ساقه های آپیکال استفاده می شود ، آنها را در اتاقهای تهویه و سایه دار خشک می کنند ، روی کاغذ پهن می کنند یا در دسته های کوچک می بندند.
گاهی اوقات بادرنجبویه در یک اجاق معمولی در دمای 35-40 درجه سانتیگراد با درب کمی باز خشک می شود. برگهای کاملاً خشک را با دست خرد کرده ، در ظرفی محکم قرار داده و با درپوش می پوشانیم. بهتر است بادرنجبویه را دور از سایر گیاهان معطر نگهداری کنید تا بوهای خارجی را جذب نکند.
کاربرد
در بسیاری از کشورهای جهان ، از بادرنجبویه به عنوان یک گیاه استفاده می شود ، از آن در آشپزی استفاده می شود: برای کنسرو خانگی ، برای تهیه چای های دارویی ، دم کرده و برخی نوشیدنی های الکلی. ملیسا یک یافته واقعی برای لذیذان واقعی است که می خواهند عطر مرکبات را با نت های عسل ترکیب کنند. می تواند غذاهای زیادی را ادویه کند.
در طب عامیانه ، از این گیاه به عنوان ضد درد ، آرام بخش و اسپاسم و همچنین در درمان بیماری های قلبی عروقی استفاده می شود. ملیسا اغلب در تخت گل ، برجستگی و سایر انواع تخت گل رشد می کند ؛ به نظر می رسد چشمگیر است و ترکیبات متشکل از محصولات گل چند ساله و یکساله را رقیق می کند.
