بامبو روسی

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

بشریت ، جاودانگی خدایان را از دست داده است ، قرن ها به دنبال اکسیر بوده است و در آرزوی به دست آوردن امتیاز خود بوده است. ذهن بی قرار او نمی تواند با مرگ کنار بیاید. و فقط مشاهدات طبیعت با تصور مرگ یک فرد را آشتی می دهد و جاودانگی گیاهان را نشان می دهد. به هر حال ، برای تولد دوباره ، آنها باید بمیرند. "مردن" برای زمستان ، آنها در بهار حتی با ظرافت بیشتری متولد می شوند. و برخی از آنها ، فرزندان خود را از دست می دهند ، و راه را برای ادامه (جاودانگی) خود ایجاد می کنند - نسل جدید. یکی از این گیاهان علف بامبو است

علفی به بلندی درختان

بامبو متعلق به خانواده غلات است ، به قیاس با ساختار ساقه ، برگ و گل آذین آن ، علف است. منحصر به فرد بودن این گیاه در این واقعیت نهفته است که گیاه شناس بسیار سطحی است ، زیرا در توده های ناهموار بامبو سقوط کرده است ، جایی که "درختان" چهل متری با تنه های ضخیم و تاج انشعابی سفر را برای او دشوار می کند ، بعید است موافق باشد که علفی در مقابل او وجود دارد.

اما حتی در بین منحصر به فرد استثنائاتی وجود دارد. انواع بامبو "کوتوله" وجود دارد که رشد آنها حتی به یک متر هم نمی رسد و همچنین انواع بامبو با شاخه های صعود کننده وجود دارد.

بامبو یک ویژگی دیگر دارد. بسته به گونه ، آنها فقط به صورت رویشی برای 30-120 سال تکثیر می شوند و شاخه های جدیدی را از ریشه های موجود بیرون می اندازند. مناطق عظیمی پوشیده از ضخامت های صعب العبور نی است. و بنابراین ، یک بار در این 30 تا 120 سال ، آنها تصمیم می گیرند جهان را با گلهای خود خوشحال کنند. دانه های به دست آمده در زمین می افتند تا با نی های جدید جوانه بزنند. و قدیمی ها از بین می روند و در قرن آینده به جوانان تسلیم می شوند.

انواع بامبو مقاوم در برابر سرما

بیشتر گونه های بامبو در مناطق گرمسیری زندگی می کنند و گرما را دوست دارند. اما چندین گونه وجود دارد که با سرما دوست می شوند و در فضاهای باز ما به زیبایی رشد می کنند. بیایید با برخی از آنها آشنا شویم.

رنده برگ جنس

این یک بامبو متوسط با ارتفاع 3.5 تا 5.5 متر در مناطق گرمسیری و بسیار کمتر در شرایط سرد است. رطوبت را دوست دارد ، به ویژه پس از پیوند. دارای ساقه های راه راه یا مسطح با برگهای سبز است. رنگ ساقه متفاوت است: زرد ، سبز ، مایل به آبی یا سیاه. ساقه های سیاه به ویژه موثر هستند.

آنها به خاکهای حاصلخیز احتیاج دارند ، ضعیف مقاوم هستند ، در زیر نور آفتاب و در سایه جزئی رشد می کنند. در اوایل بهار با تقسیم بوته تکثیر می شود. در مناطق دارای زمستان های یخ زده ، می توان آن را در ظروف کشت کرد تا گیاه را برای زمستان به گلخانه یا اتاقی با پنجره های جنوبی منتقل کند.

فرجسیا موریلی

در شرایط منطقه مسکو ، از 50 سانتی متر تا 2.5 متر رشد می کند. برگهای سبز روشن 1.5 سانتی متر عرض و تا 10 سانتی متر طول بوته های شل با تعداد زیادی شاخه تشکیل می دهند. تا پاییز ، برگها لباس زرد-سبز به تن می کنند.

عاشق خاکهای حاصلخیز ، مرطوب متوسط است. برای فرود ، مکانهای آفتابی یا نیمه سایه ای که در دسترس باد نیست مناسب است. باد ، گرما و خشکسالی برگ های بامبو را به لوله تبدیل می کند. در نیمه اول ماه مه ، بوته را می توان تقسیم کرد.

این نوع بامبو از یخ زدگی تا منفی 29 درجه نمی ترسد. برای زمستان ، توصیه می شود گیاه را با شاخه ها یا برگ های صنوبر بپوشانید. در پایان تابستان ، شاخه های بدون برگ تشکیل می شوند که برای توسعه گیاه مهم هستند ، بنابراین نباید آنها را قطع کرد.

راد سازا

این تنها جنس بامبو است که در طبیعت در قلمرو روسیه ، به طور دقیق تر ، در جزیره ساخالین و جزایر کوریل رشد می کند. علاوه بر این ، از همه بیشتر مقاوم در برابر سرما است. می توانید او را در لبه های جنگل ملاقات کنید یا در زیر سایبان جنگل پنهان شوید.

برگهای پهن بیضی شکل روی ساقه هایی به ارتفاع 30 تا 250 سانتیمتر قرار دارد در بهار و تابستان برگها سبز روشن هستند. در پاییز ، گیاه در نتیجه خشک شدن لبه برگ رنگارنگ می شود.

برای خاکها بی تکلف است ، اما خشک شدن آنها را دوست ندارد. هم در زیر نور آفتاب و هم در سایه درختان رشد می کند. در بهار ، می توان آن را با تقسیم بوته ها تکثیر کرد. در مناطق گرم ، باید "تحت کنترل" قرار گیرد ، زیرا گرما رشد آن را تحریک می کند و می تواند همسایگان خود را از قلمرو خارج کند. در مناطق سردتر ، از جمله در منطقه مسکو ، بامبو از این جنس چندان فعال نیست و برای زمستان به سرپناهی خشک نیاز دارد.

پلیوبلاستوس سیمون

بوته ای با اندازه کوچک زیبا (ارتفاع 50-60 سانتی متر) با شاخه های برگ دار. برگهای راه راه و نمایشی با سبز روشن متناوب با نوارهای کرمی با عرضهای مختلف.

عاشق خاکهای حاصلخیز و مرطوب است ، اما در خاکهای فقیرتر و خشک تر نیز رشد می کند. یک گیاه نسبتاً مقاوم در برابر سرما خورشید را دوست دارد ، اما از سایه جزئی نیز نمی ترسد. برای زمستان ، آن را با برگهای خشک یا شاخه های صنوبر پوشانده است. تقسیم بوته در بهار انجام می شود و آبیاری فراوان گیاهان پیوندی را فراهم می کند.

Playoblastus Simona در نزدیکی آبها ، چمنزارهای سبز ، صخره ها جای شایسته ای را اشغال می کند و همچنین بالکن ها و حیاط ها را کاملاً تزئین می کند و به راحتی در ظروف گل قرار می گیرد.

توجه داشته باشید: روی عکس Playoblastus Simona