لاله در زمین باز. قسمت 1

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

دانستن ویژگی های بیولوژیکی لاله ها به اشتباهات بسیار کمتری در هنگام رشد آنها کمک می کند. یک فصل رشد کوتاه ، فعالیت حیاتی پیازها در دوره خواب نسبی و در دوره پس از برداشت ، ریشه زایی موفق برای زمستان گذرانی معمولی در پاییز مستلزم ایجاد شرایط خاصی برای رشد و رشد موفق لاله ها است و ما را خوشحال می کند شکوه ساده

ویژگی های رشد در زمینه باز

گیاه لاله برای مدت بسیار کوتاهی به این دنیا می آید. از اواسط ماه مارس تا ژوئن ، یعنی در عرض 3 ، 5 ماه ، او باید زمان داشته باشد تا یک چرخه رشد کامل را پشت سر بگذارد تا بتواند پایه و اساس وجود آینده خود را بر روی کره زمین ایجاد کند. در این مورد ، لازم است نه تنها از خود مراقبت کنید ، بلکه تا آنجا که ممکن است جهان را با حضور خود در آن تزئین کنید.

یک فرد می تواند با آماده سازی خاک مرطوب و شل برای آن با ترکیب مکانیکی و شیمیایی خاص ، به بهترین شکل به لاله برای مقابله با همه مسائل کمک کند. چنین خاکی به ریشه ها اجازه می دهد تا پیازهایی با اندازه کافی ، با تامین مواد مغذی لازم ایجاد کنند ، که همه شرایط را برای سلامتی و تزئینی نسل آینده ایجاد می کند.

باغبان باید به یاد داشته باشد که عمر پیازها با برداشتن آنها از خاک متوقف نمی شود. روند رشد جای خود را به استقرار برگها و اندامهای گل آینده می دهد. و در اینجا دمای نگهداری لامپ ها و تعدادی عوامل دیگر نقش مهمی ایفا می کنند. یعنی ذخیره لامپ ها مستلزم پایبندی به رژیم خاصی است.

اگر می خواهیم لاله هایی با کیفیت بالا رشد کنیم ، ریشه زایی پیازها نیز شرایط خاصی را می طلبد.

معیارهای انتخاب محل فرود

• با توجه به این که پیازها هنگام رکود آب در خاک به راحتی پوسیده می شوند ، ما محل کاشت یکنواخت را انتخاب می کنیم ، بدون برجستگی و فرورفتگی که به تجمع و رکود آب کمک می کند.

• این مکان باید در دسترس اشعه خورشید باشد تا ساقه ها کشیده یا خم نشوند و برای گرما و نور تلاش کنند. این رفتار ساقه ها باعث از بین رفتن تزئینی گیاه و کاهش اندازه پیازها ، یعنی انحطاط تدریجی گونه می شود.

• برای اینکه دوره گلدهی طولانی تر و ظاهر لاله ها برای چشم خوشایند باشد ، لازم است از گیاهان در برابر بادهای سرد و شدید محافظت شود.

• لاله ها با موفقیت بیشتری توسعه می یابند و در خاکهای سست و سبک و غنی از هوموس که جذب آب و در عین حال نفوذپذیر در آب هستند ، پیازهای خوبی ایجاد می کنند. در چنین خاکهایی ، مواد کاشت درجه یک به دست می آید. برای کشت معمولی ، لاله ها نسبت به ترکیب خاک چندان خواستار نیستند.

• لوم های کشت شده و لومی های شنی برای لاله ها مناسب ترین هستند. خاکهای شنی ، قبل از کاشت لاله در آنها ، با زمین چمن ، هوموس ، ذغال سنگ نارس غنی شده و گیاهان به طور مرتب آبیاری می شوند. اگر ماسه غنی نشده باشد ، خشک شدن سریع آن بر رشد پیازها تأثیر می گذارد ، که از رطوبت ناهموار رنج می برند. پیت معرفی شده خاک را اسیدی می کند و لاله ها اسیدیته را دوست ندارند. چنین خاکی با افزودن گچ آسیاب شده یا آهک خنثی می شود.

• لوم های سنگین برای رشد مطلوب لاله ها با افزودن ماسه درشت رودخانه و مواد آلی مانند ذغال سنگ نارس بهبود می یابد. این امر از انحطاط پیازها جلوگیری می کند و حذف آنها را از خاک راحت تر می کند.

• هنگام پرورش لاله در خاکهای رسی ، برای دسترسی به ریشه های اکسیژن که بدون آنها فعالیت حیاتی آنها کاهش می یابد ، باید پس از هر بار آبیاری یا باران به شل شدن خاک روی آورید.

• مناطقی با آبهای زیرزمینی بلند و مناطق دارای لجن به راحتی برای لاله ها مناسب نیستند. در چنین شرایطی ، خندق های زهکشی ترتیب داده می شود تا آب اضافی را از باغ گل خارج کنند.

• لاله ها خاکهای اسیدی را دوست ندارند و کمی قلیایی یا خنثی را ترجیح می دهند.در صورت لزوم ، خاک با افزودن کربنات کلسیم ، که به آرامی عمل می کند ، به خاکهای سبک و متوسط سنگین ، یا آهک سوخته ، که سریع عمل می کند ، به خاکهای سنگین آهک می شود.