سرخس - براکن معمولی

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

جنگل بهاری پس از یک خواب زمستانی طولانی ، تغییر شکل خود را نشان می دهد. در ماه مه - ژوئن است که شکار آرام برای قدیمی ترین گیاه روی کره زمین ، سرخس ، آغاز می شود

شکارچیان - طبیعت گردان نه تنها در جستجوی مورل های بهاری ، بلکه از سرزمین های جنگلی دیدن می کنند ، بلکه از گونه های سرخس خوراکی نیز لذت می برند. اکنون در سیاره زمین تعداد زیادی گونه سرخس وجود دارد که از دوران ماقبل تاریخ آمده است. با این حال ، هر سرخس خوراکی و سالم نیست. در این مقاله ما در مورد سرخس معروف - bracken معمولی صحبت خواهیم کرد.

سرخس Bracken را از کجا پیدا کنیم؟

براکن جنگل های خورشیدی را ترجیح می دهد ، در نیمکره های جنوبی و شمالی رشد می کند. در روسیه ، این سرخس شهرت خاصی در شرق دور پیدا کرد ، اگرچه در اورال ، سیبری و حتی در بخش اروپایی این کشور رشد می کند و لبه ها ، محل های قطع یا آتش سوزی جنگل ها را انتخاب می کند. در خاکهای خشک ، سبک و فقیر به خوبی رشد می کند. اگر می خواهید سرخس در منطقه خود بکارید ، مکانهای تاریک را انتخاب کنید. به لطف تکثیر رویشی ، سرخس قادر است به سرعت بوته هایی ایجاد کرده و بر پوشش چمن تسلط یابد.

توضیحات سرخس Bracken

این نام به دلایلی به سرخس داده شد. ترجمه شده از لاتین ، Pteridium aquillinum به معنی "بال عقاب" است. این گیاه این نام را به دلیل شباهت دمبرگ برگ به بال پرنده دریافت کرده است. اگرچه توضیح دیگری نیز وجود دارد. با قطع ساقه ، می توانید ببینید که چگونه بسته های عروقی یک شکل شبیه به یک عقاب دو سر را تشکیل می دهند.

براکن معمولی نماینده سرخس های دائمی است و متعلق به خانواده Hypolepis است. سرخس به ارتفاع 30 تا 100 سانتی متر می رسد و دارای دو نوع ریزوم است. اولی افقی ، خزنده ، قوی و ضخیم ، سیاه رنگ است ، برگها روی آن شکل نمی گیرند ، اما رشدهای کشیده هر ساله ظاهر می شود. دومین ریزوم کوتاه شده از نقاط رشد جانبی ایجاد می کند و برگهای تک طرح دار به نام "خار" تشکیل می دهد که در یونانی به معنی شاخه نخل است. با در نظر گرفتن ویژگی رشد ، براکت بوته ای ایجاد نمی کند و به نظر می رسد که هر گیاه یک به یک واقع شده است. اما در زیر زمین ، هر نمونه سرخس توسط یک ریزوم شاخه دار به هم متصل می شود.

جمع آوری و تهیه

در شرق دور ، برداشت سرخس از اواسط ماه مه آغاز می شود و بر خلاف بخش اروپایی روسیه ، جریان می یابد. مهم است که لحظه برداشت شاخه های براکن را از دست ندهید ، زیرا رشد گیاه سریع است. ابتدا به سراغ سرخس در دامنه های آفتابی بروید و سپس آن را در حفره ها ، دره ها و جنگل های سایه دار جستجو کنید. رشد ساقه ها را دنبال کنید. توصیه می شود برای خوردن چوب های سبز تیره و شکننده شاخه ها با یک برگه منحنی حلزون شکل جمع آوری کنید ، در داخل آن پایه های برگ به صورت مارپیچ پیچیده شده است.

شاخه های سرخس با طول عمر 2 تا 3 روز ، ارتفاع تا 20 سانتی متر و قطر بیش از 5 میلی متر برای تهیه داروها و مصرف مستقیم مناسب هستند. اگر در طول مجموعه گیاهانی با برگ های شکوفه پیدا کردید ، بهتر است از آنجا عبور کنید. برگهای باز شده نشان می دهد که طعم سرخس کاهش یافته است ، ساقه ها دیگر آنقدر ظریف و بسیار فیبری نیستند. بیش از سه راشی (شاخه) را از یک گیاه جدا نکنید تا گیاه ضعیف نشود. شاخه های بریده شده باید بلافاصله پردازش شوند ، پس از چهار ساعت درشت می شوند و ارزش دارویی خود را از جمله طعم از دست می دهند. در موارد نادر ، براکت را می توان به مدت 24 ساعت در یخچال نگهداری کرد.

مزایا و برنامه های کاربردی

جوانه سرخس حاوی ویتامین ها ، کاتچین ها ، فلاونوئیدها ، روغن های چرب ، کاروتن ، توکوفرول ، گلیکوزیدها ، نیاسین ، تانن ، نشاسته و بسیاری از مواد از جدول تناوبی عناصر شیمیایی است. چنین ترکیب غنی وجود خواص دارویی را در گیاه تضمین می کند. استفاده از سرخس ها عملکرد باکتری ها را خنثی می کند ، فرآیندهای آنابولیک را فعال می کند ، عملکرد سیستم تولید مثل و متابولیسم را عادی می کند و کارایی را افزایش می دهد. خواص مفید سرخس بر اساس بهبود زخم ، ضد التهاب ، ضد اسپاسم ، ضد تب است. جوشانده گیاهان و ریزوم های سرخس به بیماری های روده ، اسهال ، درد مفاصل ، به عنوان لوسیون زخم ، اگزما ، آبسه کمک می کند.

فقط سرخس آب پز خورده می شود. شاخه های جوان را می توان سرخ کرد ، ترشی و شور کرد. سرخس bracken طعم کمی شبیه قارچ دارد.