ترشک اسب

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

ترشک اسب (lat. Rumex confertus) - علفی چند ساله ، که نماینده خانواده گندم سیاه است. در بین مردم ، اغلب اولوک ، پروانه فتق ، ترشک غلیظ و ترش اسب یا قورباغه نامیده می شود.

شرح

خاکشیر اسب یک گیاه چند ساله است ، دارای ریزومهای چند سر ، ضعیف شاخه ، نسبتاً ضخیم و در عین حال کوتاه ، مجهز به تعداد زیادی ریشه های اتفاقی. ساقه های عمودی شیاردار گیاه معمولاً برهنه و اغلب منفرد هستند و در قسمتهای بالایی منشعب می شوند. ضخامت آنها اغلب به دو سانتی متر می رسد و ارتفاع آنها از نود سانتی متر تا یک و نیم متر متغیر است.

برگهای خاکشیر اسب صورتی رنگ هستند و همیشه متناوب هستند و برگهای ساقه پایینی دارای پایه هایی به شکل قلب و دارای شکل عجیب مثلثی شکل و بیضی شکل است. در قسمت های بالا ، برگها معمولاً کدر هستند و در لبه ها کمی مواج هستند ، در حالی که طول آنها می تواند به بیست و پنج سانتی متر برسد و عرض آنها از دوازده تا سیزده سانتی متر متغیر است. قسمت های پایینی تیغه های برگ ، به ویژه در امتداد رگبرگ ها ، متراکم کبدی با موهای کوتاه و بسیار سفت هستند. همه برگهای ترشک اسب دمبرگ هستند ، در حالی که برگهای بالایی روی دمبرگهای کوتاه قرار می گیرند. و در نزدیکی پایه های دمبرگها ، دهان های مایل به قرمز و کمی ترسناک را می بینید که ساقه ها را پوشانده است. به هر حال ، این برگ ها اصلاً مزه ترش ندارند.

گلهای دوجنسی مینیاتوری ، رنگ آمیزی شده در رنگهای مایل به سبز مایل به زرد ، گردوهای کوچکی را تشکیل می دهند ، که به نوبه خود به گل آذین متراکم و نسبتاً طولانی و بسیار باریک تبدیل می شوند. گلهای گیاه مجهز به پریانت های شش گلبرگ ساده هستند و لوبهای داخلی آنها که در مجاورت میوه قرار دارند معمولاً مشبک شکل ، به شکل قلب گرد هستند و با لبه های ناهموار مشخص می شوند. در یکی از این لوبها معمولاً یک صفرا نسبتاً بزرگ ایجاد می شود و در بقیه صفرا کوچکتر تشکیل می شود. انگ گلها گل رزمی است و تخمدانها یک چشمی نیستند. به عنوان یک قاعده ، گل ترش اسب در ماه مه یا ژوئن رخ می دهد.

میوه های این گیاه آجیل های بیضی شکل و قهوه ای مایل به قهوه ای است که طول آنها بین چهار تا هفت میلی متر متغیر است. و این میوه ها معمولاً در ژوئن یا ژوئیه می رسند. در عین حال ، آنها نمی افتند و می توانند در تمام زمستان روی شاخه ها آویزان شوند.

جایی که رشد می کند

در قلمرو بخش اروپایی CIS سابق ، این گیاه تقریباً در همه جا توزیع شده است. تنها استثنا شمال دور است. و عمدتا در مناطق جنگلی-استپی یا جنگلی رشد می کند ، با این حال ، در امتداد دره های رودخانه ، ترش اسب گاهی اوقات می تواند به منطقه استپی برسد. در خاکهای مرطوب بهتر رشد می کند.

کاربرد

انواع غذاهای تهیه شده از برگ های این گیاه در آذربایجان و ارمنستان بسیار محبوب است. درست است ، آنها از برگهای تازه استفاده نمی کنند ، بلکه از برگهای خشک استفاده می کنند - در فرآیند خشک کردن آنها ، تخمیر رخ می دهد ، به همین دلیل تلخی مشخصه از بین می رود و برگها طعم دلپذیری پیدا می کنند. و ازبکها برگهای جوان را همراه با ساقه می خورند. به هر حال ، در سالهای بدون چربی ، میوه های ریز با ساقه آسیاب می شدند و با آرد تهیه شده برای پخت نان مخلوط می شدند.

برگ های ترش اسب و میوه ها غذای عالی برای خرگوش ، مرغ و غاز با خوک هستند. از این گیاه در پزشکی نیز استفاده می شود.

عصاره ریزومها و ریشه ها به طور فعال برای به دست آوردن رنگ زرد استفاده می شود و اگر با ویتریول آهن حک شود ، رنگ سیاه غنی پیدا می کند. در مورد ساقه های دارای برگ ، می توانید رنگ سبز از آنها بگیرید. علاوه بر این ، ریزومها اغلب برای برنزه کردن چرم استفاده می شوند.