وایگل ماکسیموویچ

فهرست مطالب:

تصویری: وایگل ماکسیموویچ

تصویری: وایگل ماکسیموویچ
تصویری: جورج وایگل در تلویزیون باقیمانده، CIC شرکت می کند 2024, آوریل
وایگل ماکسیموویچ
وایگل ماکسیموویچ
Anonim
Image
Image

Weigela Maximovich (lat. Weigela maximowiczii) - درختچه زینتی ؛ گونه ای از جنس Weigela از خانواده زنبوردان. وطن ژاپن است. بر خلاف سایر اعضای این جنس ، نمی تواند دارای گل فراوان باشد. مناسب برای رشد در مرکز روسیه. به ندرت در محوطه سازی استفاده می شود.

ویژگیهای فرهنگ

Veigela Maksimovich یک درختچه برگریز گلدار تا ارتفاع 1.5 متر با تاج گسترده است. برگها سبز ، شفاف ، بیضی شکل یا بیضی شکل ، کامل ، ساده ، نوک تیز ، بی نوک ، تا 8 سانتی متر طول دارند. گلها دارای اندازه متوسط ، زرد کم رنگ ، قیفی شکل ، زنگ دار ، تا 3.5 سانتی متر طول هستند ، روی شاخه های کوتاه به مقدار کم تشکیل شده است. میوه یک جعبه غیر توصیفی است که حاوی دانه های بالدار است.

ویگلا ماکسیموویچ در دهه سوم ماه مه - اوایل ژوئن به مدت 2-3 هفته ، بسته به شرایط آب و هوایی و مراقبت ، شکوفا می شود. میوه ها در ماه اکتبر می رسند ، اما در مرکز روسیه این بسیار نادر اتفاق می افتد. شاخ و برگ در پاییز رنگ خود را به سایه های رنگی تغییر می دهد. در زمستان ، درختچه ها با برگ می روند ، که محافظت بیشتری در برابر سرما ایجاد می کند. این ویژگی نقش مهمی در گیاهان دارد ، زیرا ویگلا ماکسیموویچ در افزایش مقاومت در برابر سرما تفاوت ندارد.

مراقبت

Veigela Maksimovich آب دوست است ، او به آبیاری منظم متوسط نیاز دارد. یک گیاه بالغ حدود 8-10 لیتر نیاز دارد. به منظور حفظ رطوبت در خاک برای مدت طولانی تر ، می توان مالچ را انجام داد. برای اطمینان از گلدهی و رشد فعال شاخه ها ، استفاده منظم از کودهای معدنی زیر بوته ها مهم است. اولین پانسمان بالا در اوایل بهار انجام می شود و کودها را مستقیماً بر روی برف ذوب می کند (کودهای معدنی پیچیده). دوم - در هنگام جوانه زدن (کودهای پتاسیم -فسفر ، همچنین می توانید مواد آلی را اضافه کنید) ؛ سوم - در ماه سپتامبر (کودهای معدنی پیچیده).

وایگل ماکسیموویچ بدون هرس انجام نمی دهد. هرس بهداشتی در بهار (قبل از شکستن جوانه) انجام می شود ، این روش شامل برداشتن شاخه های آسیب دیده و یخ زده است. در ژوئن - ژوئیه ، بلافاصله پس از گلدهی ، آنها هرس تکوینی را شروع می کنند. شاخه های قدیمی غیرمولد از درختچه ها بریده می شوند و شاخه های محو شده 1/3 قسمت کوتاه می شوند. روش هرس اغلب منجر به این واقعیت می شود که گیاهان دانه نمی گذارند ، اما احتمال گلدهی مجدد زیاد است. هر 2-3 سال یکبار ، شاخه های ضخیم بریده می شوند ، اگرچه با سفت کردن شاخه های سبز سالانه می توان از ضخیم شدن جلوگیری کرد. لازم به ذکر است که ویگلا ماکسیموویچ هرس را در پاییز تحمل نمی کند ، زیرا ممکن است زمستان را تحت تأثیر قرار دهد.

کنترل آفات

با مراقبت مناسب و شرایط مناسب رشد ، ویگلا به ندرت تحت تأثیر آفات و بیماری ها قرار می گیرد. آنها گیاه را بسیار تضعیف کرده و از خواص مقاوم در برابر زمستان آن می کاهند. به منظور جلوگیری از این عواقب ناخوشایند ، لازم است مرتباً سمپاشی پیشگیرانه با مایع بوردو یا 3 T تاپسین انجام شود. عامل دوم کمی سمی است ، اما وقتی در آب رقیق شود ، برای گیاهان کاملاً بی خطر است. به راحتی می توان با استفاده از داروهای مردمی مانند آفت و جوشانده سیر ، افسنطین ، تنباکو یا فلفل تند با آفات مقابله کرد. آنها هم به عنوان پیشگیری و هم در مرحله اول ضایعه مثر هستند. با شکست بزرگ ، اقدامات جدی تری مورد نیاز است.

سرپناهی برای زمستان

در مقایسه با گونه های دیگر ، ویگل ماکسیموویچ بیشتر مقاوم در زمستان است ، اما در خط میانی به سرپناه نیاز دارد ، در شرق دور و مناطق جنوبی بدون آن می تواند. هنگام شروع عایق کاری درختچه ها ، نباید به طور خاص شاخ و برگ گیاهان را از بین ببرید. در سنین پایین ، درختچه ها با شاخه های صنوبر عایق بندی می شوند و پا را با ذغال سنگ نارس یا برگهای افتاده با لایه ای 20 سانتی متر مالچ می کنند.لازم به ذکر است که شاخه های ویگلا بسیار شکننده هستند و خم شدن درختچه به سطح خاک غیرممکن است ، در غیر این صورت نمی توان از شکستگی جلوگیری کرد. برای جلوگیری از شکستن برف با وزن آن ، یک قاب فلزی یا سیمی روی بوته ها نصب شده است ، که در بالای آن چسبندگی چسبانده شده است و حفره ها با شاخ و برگ خشک پر شده است. در حین برفک ، برف جمع شده روی قاب برداشته می شود ؛ این یکی از پیش نیازهای زمستان گذرانی موفق است.

توصیه شده: