تغذیه مفید برای مویز

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

مویز یک محصول فوق العاده محبوب و مورد نیاز است ، به همین دلیل یادگیری نحوه مراقبت صحیح از آن بسیار مهم است. اما مراقبت مناسب از مویز نه تنها هرس به موقع ، کشت و آبیاری مناسب خاک ، بلکه تغذیه منظم است! برای تغذیه بوته های توت توصیه می شود تا بتوانند با برداشتهای فوق العاده ما را راضی کنند؟

چگونه به انواع توت های جوان تغذیه کنیم؟

به عنوان یک قاعده ، بوته های توت کاشته شده در پاییز نیازی به تغذیه بهاری ندارند - خاک در حال حاضر همه آنچه را که برای رشد مناسب و تغذیه مناسب نیاز دارند ، دارد. اما اگر انگور فرنگی در ابتدای فصل رشد کاشته شد ، باید تغذیه شود! دو هفته پس از کاشت در زیر بوته ها ، توصیه می شود از کودهای نیتروژنی با کیفیت بالا به میزان سیزده تا هجده گرم در متر مربع استفاده کنید. و به طوری که اجزای فعال موجود در آنها شروع به تجزیه مستقیم در هوا نمی کنند و فرسایش نمی یابند ، همه کودها باید بلافاصله در خاک جاسازی شوند (در عین حال ، فراموش نکنید که سیستم ریشه مویز همیشه قرار دارد به اندازه کافی نزدیک به سطح خاک) ، پس از آن گیاهان به وفور آبیاری می شوند.

و هنگامی که بوته های توت شروع به میوه دادن می کنند ، علاوه بر نیتروژن ، آنها باید با ترکیبات دیگر ، به ویژه فسفر و پتاسیم تغذیه شوند. آنها معمولاً به پاییز نزدیک می شوند و روی هر بوته جوان ده تا پانزده گرم سولفات پتاسیم و چهل تا پنجاه گرم سوپر فسفات حساب می کنند. تقریباً در همان زمان ، بوته های توت باید با مواد آلی تغذیه شوند ، و این باید به گونه ای انجام شود که از چهار تا شش کیلوگرم هوموس وارد خاک شود (یکی دیگر از گزینه های عالی برای کود دهی تزریق مالن است).

چگونه بوته های بالغ را تغذیه کنیم؟

ترکیب پانسمان برای بوته های توت بالغ تا حد زیادی با نوع خاکی که این بوته ها روی آن رشد می کنند تعیین می شود: اگر خاکهای منطقه شنی یا بوته دار باشند ، یعنی به اندازه کافی سبک ، پس کودها به سرعت به اعماق می روند ، برای انگور غیرقابل دسترسی است ، در حالی که خاکهای متراکم می توانند از توانایی حفظ انواع ترکیبات مغذی به مدت طولانی در لایه هایی که ریشه درختچه ها در آن قرار دارد ، برخوردار باشند.

از سال چهارم زندگی بوته های توت ، کودهای نیتروژنی که رشد گیاه را تسریع می کنند باید سالانه استفاده شود و حدود بیست تا بیست و پنج گرم اوره برای هر بوته هزینه شود. دادن چنین پانسمان در دو مرحله کاملاً قابل قبول است - این به استفاده کارآمدتر آنها کمک می کند. به عنوان مثال ، با شروع بهار ، فقط دو سوم از کل قسمت را می توان زیر بوته ها قرار داد - این به موها اجازه می دهد نه تنها برگها را آزاد کرده و با هم شکوفا شوند ، بلکه تخمدانهای قوی نیز تشکیل می دهند. و میزان باقی مانده در پایان گلدهی آورده می شود - چنین پانسمان بالایی هنگام ریختن انواع توت ها کمک خوبی برای درختچه ها خواهد بود.

اگر خاک موجود در سایت به اندازه کافی متراکم است ، می توانید مویز را با پانسمان پتاس یا فسفر نه به صورت سالانه ، بلکه مطابق با فاصله دو ساله یا حتی سه ساله ، بمالید. آنها در پاییز یا بهار معرفی می شوند و از سی تا چهل و پنج گرم سولفات پتاسیم برای هر بوته انگور خرج می کنند و میزان سوپر فسفات در این مورد در محدوده صد تا بیست تا صد و پنجاه گرم است.

و در ماه ژوئن ، مویز را می توان با ترکیب زیر تغذیه کرد: اسید بوریک (2 - 2 ، 5 گرم) ، سولفات مس (1 - 2 گرم) ، مولیبدات آمونیوم با سولفات روی (هر 2 - 3 گرم) و سولفات منگنز (5 - 10 گرم) چنین ترکیبی در زیر تاج ها با رعایت فاصله بیست تا سی سانتی متر از ریشه ها معرفی می شود. یک جایگزین عالی برای این نوع پانسمان کودهای پیچیده ای است که مخصوص تولیدکنندگان توت حاوی همه عناصر ریز ضروری طراحی شده است.

همچنین مجاز است که مواد آلی را به صورت متناوب وارد کنید - تنها استثنا خاکهای شنی است که گیاهان باید به طور سالانه در آنها نگهداری شوند. پانسمان های اضافی در فصل تابستان (سنتی و برگدار) اضافی نخواهند بود - آنها را می توان هم به صورت مایع و هم با آبیاری ترکیب کرد. به هر حال ، میزان پانسمان مواد معدنی در این مورد کمی کاهش می یابد - این امر برای جلوگیری از "تغذیه بیش از حد" یا سوختگی سیستم ریشه ضروری است. سعی کنید ، در صورت امکان ، هرگز بوته های توت را با نیتروژن تغذیه نکنید - تجمع بیش از حد توده سبز به طور حتم صدمات جبران ناپذیری هم به کیفیت توت ها و هم به مقدار آنها وارد می کند. و شاخه های قوی هنوز یک ساله اغلب به سادگی زمان رسیدن به پاییز را ندارند ، اغلب در اثر یخبندان شدید می میرند. بنابراین بیهوده نیست که می گویند اندازه در همه چیز خوب است!