عدس

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

عدس - گیاه علفی متعلق به خانواده حبوبات ؛ مواد غذایی و علوفه ارزشمند مقاوم در برابر خشکسالی. به هر حال ، این یکی از اولین گیاهانی است که بشر همراه با نخود ، جو و گندم اهلی کرده است.

شرح

عدس گیاهی علفی با قد نسبتاً کوتاه است که دارای ساقه های بسیار منشعب و برگ های متناوب است. ریشه های گیاه کوچک و بسیار نازک است و ساقه های بالغ راست از پانزده تا هفتاد و پنج سانتیمتر رشد می کنند. تمام برگ های عدس با آنتن های کمی منشعب یا ساده به پایان می رسد.

گلهای کوچک تشکیل شده بر روی عدس با رنگهای مایل به آبی یا سفید رنگ آمیزی می شوند. و میوه های کوتاه این فرهنگ به شکل لوبیای پهن است و حاوی یک تا سه دانه است. به هر حال ، رنگ دانه ها ، بسته به نوع ، می تواند کاملاً متفاوت باشد.

جایی که رشد می کند

سرزمین عدس را آسیای غربی و اروپای جنوبی می دانند - از دوران نوسنگی در آنجا کشت می شده است. منابع مکرر به این محصول حبوباتی حتی در عهد عتیق یافت می شود.

در حال حاضر ، بزرگترین مناطق کشت عدس را می توان در ایران ، نپال ، ترکیه ، کانادا و هند یافت.

استفاده

برای تعدادی از مردم آسیا ، عدس منبع پروتئین ارزشمندی است که می تواند جایگزین گوشت ، غلات و نان شود. غلات عدس تقریباً در همه جا خورده می شود.

علاوه بر این ، عدس از دیرباز به عنوان یک گیاه دارویی ارزشمند بوده است. حتی پزشکان روم باستان به طور فعال از این فرهنگ برای درمان اختلالات عصبی و بیماری های معده استفاده می کردند. و در گیاه شناسان قدیمی روسیه می توانید توصیه هایی در مورد استفاده از تزریق عدس برای آبله پیدا کنید. آب گوشت عدس غلیظ یک قابض عالی برای انواع بیماری های گوارشی است و آب مایع بهترین کمک در مبارزه با یبوست است. همچنین خوردن جوشانده عدس برای سنگ کلیه خوب است.

رشد و مراقبت

جوانه زنی دانه های عدس در حال حاضر در دمای چهار درجه شروع می شود - شاخه های این گیاه به هیچ وجه از یخبندان جزئی نمی ترسند. با این حال ، برای شکل گیری مناسب گیاهان و لوبیا ، مطلوب است که دما بین هجده تا بیست و دو درجه باشد.

اگرچه عدس به عنوان یک محصول نسبتاً مقاوم به خشکی در نظر گرفته می شود ، اما مهم است که آنها رطوبت کافی خاک را تأمین کنند. و عملکرد این محصول بستگی مستقیم به عدم وجود علف های هرز در محل و کیفیت خاک دارد. بهترین خاک برای پرورش عدس خاک لومی شنی یا لومی است. اگر در خاکهای سنگین یا اسیدی کشت شود ، قطعاً برداشت خوشایند نخواهد بود. علاوه بر این ، عدس در مناطقی که قبلاً محصولات ردیفی یا زمستانه کشت می شد ، فوق العاده رشد می کند.

کاشت عدس به محض رسیدن دمای خاک به پنج تا شش درجه شروع می شود و بذرها را در عمق پنج تا شش سانتی متر کاشته می شود. در عین حال ، توصیه می شود فاصله بین ردیف ها را بین ده تا پانزده سانتی متر حفظ کنید. به محض اینکه همه دانه ها در خاک قرار گرفتند ، خاک باید کمی از بالا بچرخد - این اقدام به جوانه زنی بهتر بذر کمک می کند. و پس از ظهور نهال ، خاک باید دفن شود - این علف های هرز را که مانع رشد گیاهان می شوند از بین می برد. در حالت ایده آل ، آزاردهنده در ظهر انجام می شود.

آفات و بیماریها

از جمله فعال ترین آفات عدس می توان به پشم گاما ، پروانه علفزار و سرخس عدس اشاره کرد. در مورد بیماری ها ، اغلب عدس ها توسط زنگ ، آسکوکیتوز و فوزاریوم مورد حمله قرار می گیرند.