چغندر

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-01-07 15:51

© اولگا گریگوراشیک / Rusmediabank.ru

نام لاتین: بتا ولگاریس خانواده: مه طبقه بندی: محصولات سبزیجات

چغندر (Beta vulgaris) - یک گیاه متعلق به خانواده Marevykh دارای یک چرخه توسعه دو ساله است. میهن - مدیترانه.

خصوصیات کلی

چغندر از زمان های قدیم شناخته شده است ، در بین سبزیجات جایگاه مهمی را اشغال می کند. توضیح این امر آسان است - اول از همه ، طعم فوق العاده گیاه ، سهولت رشد ، ذخیره سازی و آماده سازی.

در سال اول ، چغندرها گل رز از برگ ها را تشکیل می دهند. محصول ریشه در اشکال و رنگهای مختلف با شدت متفاوت یافت می شود. از نظر شکل ، چغندرها مخروطی ، استوانه ای و مسطح هستند. پوست بیرونی نیز متفاوت است - از بورگوندی تا بنفش و سیاه. پالپ طبق معمول قرمز مایل به قرمز و قرمز ، بنفش و غیره است.

برگها كامل ، دمبرگ دار با صفحه اي به شكل تخم مرغ (شكل قلب) است. در سال دوم (اما در اولین سال نیز اتفاق می افتد) ، یک ساقه گلدار در گیاه شکل می گیرد. گلدهی دو ماه بعد (یا کمی کمتر) پس از کاشت شروع می شود و یک یا دو ماه طول می کشد. گلهای چغندر نسبتاً کوچک و دوجنسی هستند. دانه ها در دانه های میوه قرار دارند - در هر کدام از یک تا هفت قطعه. دانه ها گرد و صاف هستند.

قوانین مراقبت

درجه حرارت … چغندرها بسیار گرما دوست هستند. علاوه بر این ، حتی در خاکهای شور نیز به خوبی رشد می کند. بذرها در دمای نسبتاً کم 3-5 درجه سانتیگراد جوانه می زنند. البته دمای مطلوب بسیار بیشتر است و تقریباً 21-25 درجه سانتی گراد است. در دمای پایین تر ، دانه ها به آرامی جوانه می زنند ، برخی از نهال ها می میرند ، تعداد گیاهانی که دمگل تشکیل می دهند زودرس رشد می کند. یک گیاه بالغ می تواند در یخبندان های کوتاه مدت زنده بماند. در یخبندان ، گیاه می میرد. در عین حال ، بهترین دما برای رشد گیاه از 16 تا 25 درجه سانتی گراد است.

خاک … مناسب ترین خاک برای چغندر متوسط لومی است. چغندر از همه بیشتر در خاکهای اسیدی رشد می کند. یک گزینه خوب این است که پس از استفاده از کودهای آلی (کلم زودرس ، خیار ، سیب زمینی) گیاه را با محصول دوم پرورش دهید. با باروری ناکافی ، فقط هوموس را می توان به خاک اضافه کرد (3-4 کیلوگرم در متر). در بهار ، کودهای معدنی به خاک اضافه می شود.

آبیاری … چغندر در تمام مراحل رشد به طور کامل به رطوبت نیاز دارد. بنابراین باید به آبیاری منظم توجه ویژه ای شود. در عین حال ، این گیاه برای خاکهای غرقاب ، سرد و اسیدی ، که در آنها نیتروژن و پتاسیم کمی وجود دارد ، مناسب نیست. خاک بسیار هوادهی شده ای که واکنش قلیایی یا خنثی محلول خاک را نشان می دهد بسیار بهتر است. در آغاز فصل رشد ، نیاز به نیتروژن افزایش می یابد ، در پایان فصل رشد به پتاسیم. در مورد فسفر ، به طور مساوی در کل دوره سربازی جذب می شود.

کاشت … چغندرها در بهار کاشته می شوند ، حدود یک هفته پس از هویج. کاشت را می توان در تابستان انجام داد. میزان کاشت تقریباً 1 ، 1-2 گرم در متر مربع است. بذرها به عمق سه تا چهار سانتی متر کاشته می شوند. در آستانه کاشت ، دانه ها باید در آب گرم خیس شوند (به مدت یک روز).

مراقبت شامل آبیاری مداوم ، حذف علف های هرز ، شل شدن ، پانسمان بالا (کود آلی در مرحله 3-4 برگ واقعی استفاده می شود). هنگامی که 2-3 برگ واقعی گیاه ظاهر می شود ، چغندرها نازک می شوند (بین 2.5-3 سانتی متر بین نهال ها باقی می ماند) ، پس از دو تا سه هفته-6-8 سانتی متر ، محصولات ریشه ای جوان را برای مصرف انتخاب می کنید. هنگامی که ریشه ها شروع به تشکیل می کنند ، می توانید گیاهان را با کودهای معدنی تغذیه کنید.

برداشت … چغندر باید قبل از سرمازدگی برداشت شود. بهتر است ذخیره محصولات ریشه ای را در زیرزمین (بدون سنباده زدن) سازماندهی کنید. ویژگی های ذخیره سازی نیز به تنوع بستگی دارد.

برای به دست آوردن بذر ، کاشت محصولات ریشه ای در اوایل بهار انجام می شود و بلافاصله آبیاری می شود. بیضه ها پس از قهوه ای شدن دانه ها برداشت می شوند.