پریلا

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

پریلا (lat. Perilla) یک جنس یکنواخت از گیاهان یکساله از خانواده Yasnotkovye است. نامهای دیگر شیسو ، سوزا یا جعفری ژاپنی است. ژاپن به عنوان وطن گیاه در نظر گرفته می شود ، اگرچه برخی از متخصصان کشاورزی معتقدند که perilla از چین به ما رسیده است. از زمان های قدیم ، مزارع بزرگ پریل در قلمرو هر دو کشور قرار داشت. در روسیه ، فرهنگ نسبتاً اخیراً آغاز شد ، ابتدا در شرق دور ، سپس در سیبری ، در اورال و قسمت اروپایی کشور. این گیاه تنها در پایان قرن 19 به ایالات متحده و کانادا رسید ، جایی که به سرعت گسترش یافت و در برخی مناطق به یک علف هرز معمولی تبدیل شد.

ویژگیهای فرهنگ

پریلا گیاهی است علفی با انشعاب بسیار تا ارتفاع 1 متر ، با ساقه صعودی مستقیم چهار ضلعی. برگها فرفری یا چروکیده هستند ، لبه های کمی دندانه دار یا قوی دندانه دار ، در مقابل. برگهای پایینی نسبتاً بزرگ ، بیضی شکل ، با دمبرگ بلند ، برگهای بالایی کمی مستطیل ، دمبرگ کوتاه یا تقریبا بیصفحه است. بسته به تنوع ، برگها می توانند دارای رنگ بنفش تیره ، بنفش ، سبز کم رنگ ، بنفش-بورگوندی ، مشکی یا قرمز باشند ، همچنین پریلای دو رنگ نیز وجود دارد.

گلها زیر بغل هستند ، در گل آذین گل رز یا خوشه ای جمع آوری شده ، بر روی پایه های کوتاه مودار نشسته اند. براکتهای خطی-نیزه ای ، شفاف. کاسه گلدان یا زنگوله ای شکل ، دو لبه است. کرولا به طور واضح دو لب دارد. این میوه چند ریشه خشک است و به چهار قسمت گرد با سطح مشبک تقسیم می شود. دانه ها قهوه ای یا نارنجی روشن ، کوچک هستند. همه قسمتهای گیاه دارای رایحه ریحان فلفل و نعناع لیمو طراوت بخش هستند.

شرایط رشد

توصیه می شود پریلا را در خاکهای سست ، مرطوب ، قلیایی یا کمی اسیدی با محتوای مواد مغذی بالا پرورش دهید. فرهنگ خاکهای شنی ، خاک رس سنگین ، غرقاب و شور را نمی پذیرد. مکان آفتابی ترجیح داده می شود ، یا دارای سایه روشن روشن است. سایه جامد بر رشد گیاهان تأثیر منفی می گذارد ؛ برای برداشت خوب علف در چنین منطقه ای کار نخواهد کرد.

کاشت

در روسیه ، perilla برای به دست آوردن سبزیجات نرم و نه برای به دست آوردن دانه ها رشد می کند ، بنابراین ، بیشتر از روش نهال استفاده می شود. این امر برای تسریع روند برگهای سالم و خوشمزه ضروری است. بذرهای فرهنگ بسیار آهسته جوانه می زنند ، قبل از کاشت ، آنها باید به مدت 48 ساعت در آب گرم خیس شوند ، در حالی که آب باید هر 8-10 ساعت تغییر کند.

پس از پردازش ، دانه ها خشک می شوند و در جعبه های نهال پر از خاک حاصلخیز مخلوط با ذغال سنگ نارس و هوموس کاشته می شوند. بذرها به صورت غلیظ کاشته می شوند ، و متعاقباً قوی ترین نمونه ها انتخاب می شوند و در گلخانه یا زمین در زیر یک فیلم کاشته می شوند. فاصله بین گیاهان باید حداقل 20-30 سانتی متر باشد. پریلا را می توان به عنوان یک گیاه زینتی پرورش داد ، آنها برای ایجاد زمینه ای برای محصولات گل و کاشت های مرزی مناسب هستند.

مراقبت

تعمیر و نگهداری نرده ها مشکلات خاصی ایجاد نمی کند. این شامل علف های هرز منظم ، آبیاری ، کوددهی و شل شدن راهروها است. برای تغذیه ، می توانید از کودهای معدنی مایع استفاده کنید ، آنها بعد از هر برش استفاده می شوند. پریلا در برابر بیماری ها و آفات مقاوم است ، بنابراین نیازی به درمان پیشگیرانه ندارد.

برداشت و ذخیره سازی

اولین برش در وسط تابستان بدون انتظار برای گلدهی انجام می شود. شاخه های شاخ و برگ در ارتفاع 10-12 سانتی متر از سطح خاک قطع می شوند. در طول فصل ، به طور معمول ، 2-3 برش انجام می شود. عملکرد محصول تا حد زیادی به شرایط آب و هوایی و مراقبت دقیق بستگی دارد ، معمولاً از 1 متر مربع. متر کاشت 0.5-5 کیلوگرم برداشت می شود. گیاهان تازه به مدت 7-10 روز ذخیره می شوند. نباید از کیسه های پلاستیکی استفاده کنید ، بهتر است به ظروف شیشه ای یا پلاستیکی با سوراخ های کم ترجیح دهید.

کاربرد

اول از همه ، perilla به عنوان یک گیاه روغنی ارزش دارد ، زیرا دانه های آن حاوی حدود 40-45 of از روغن مورد استفاده برای تولید روغن خشک کن ، لاک ها ، جوهرهای چاپ و پارچه های ضد آب است. در برخی از کشورهای آسیایی ، روغن پریلا برای اهداف دارویی استفاده می شود. پریلا همچنین در آشپزی بسیار مورد استفاده قرار می گیرد ، برگ و ساقه آن به عنوان ادویه به انواع غذاها اضافه می شود.