گردوی سیاه

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

گردوی سیاه (lat. Juglans nigra) - نماینده از جنس گردو از خانواده گردو. در طبیعت ، این گونه عمدتا در آمریکای شمالی یافت می شود. زیستگاههای معمولی جنگلهای مختلط هستند.

ویژگیهای فرهنگ

گردوی سیاه درختی برگریز تا ارتفاع 40 متر با تنه ای پوشیده از پوست سیاه و عمیقاً شکاف دار است. برگها سبز ، مرکب ، پهن ، متناوب ، شامل 11-23 برگچه هستند. برگها بیضی شکل بیضی شکل یا بیضوی شکل هستند ، با لبه های دندانه دار تیز و ناهموار و قاعده گرد ، دارای بوی تند بالزامیک هستند. گلها دوقطبی هستند ، گرده افشانی می شوند. گلهای زن در گوشها یا برسها جمع آوری می شوند ، نر-در گل آذین پیچیده گوشواره ، طول آنها از 6 تا 12 سانتی متر متغیر است. گردو سیاه در اواسط ماه مه در خط وسط شکوفا می شود.

میوه به شکل گلابی یا کروی ، سبز روشن ، کبود با موهای غده ای ، به قطر 3.5-5 سانتی متر می رسد.پوست میوه ضخیم ، گوشتی ، هنگام رسیدن ترک می خورد. مهره تخم مرغی یا گرد ، نوک تیز به سمت بالا ، قهوه ای تیره یا سیاه و پوسته ای ضخیم دارد. هسته آن متوسط ، روغنی ، خوراکی است. این کشت در 6-9 سال پس از کاشت وارد باردهی می شود. میوه ها در اواخر سپتامبر - اواسط اکتبر می رسند. حداکثر 5 میوه در یک محور تشکیل می شوند.

شرایط رشد

کشت گردو سیاه در شرایط مرکزی روسیه مشکل ساز است ، زیرا گیاهان در شرایط خاک و موقعیت بسیار خواستار هستند. گردوی سیاه یک فرهنگ دوستدار نور است ، اما در تحمل سایه از گردو و گردو خاکستری کم نیست. گیاه گرما دوست است ، دمای مطلوب برای رشد و نمو 22-24 درجه سانتی گراد است. گردوی سیاه از نظر مقاومت در برابر سرما تفاوتی ندارد ، اگرچه گیاه شناسان دریافته اند که برخی از نمایندگان قادر به مقاومت در برابر سرمازدگی کوتاه مدت تا -38 درجه سانتی گراد هستند. فرهنگ نسبت به سرمازدگی بهار ، به ویژه برای گیاهان جوان و هنوز نابالغ ، نگرش منفی دارد.

گردوی سیاه نسبت به خشکی مقاوم است (در مقایسه با گردو و گردوی منچوری). با آرامش سیل های کوتاه مدت را تحمل می کند. خاکها ترجیحاً خنثی یا کمی قلیایی ، حاصلخیز ، سست هستند. وجود کودهای فسفره و پتاس در خاک تشویق می شود. گردوی سیاه خاکهای اسیدی ، شور و باتلاقی و همچنین خاکهای حاوی مقدار زیادی نیتروژن را تحمل نمی کند. در مناطقی که مقدار زیادی نیتروژن وجود دارد ، گیاهان رشد خود را کند می کنند ، زمان رسیدن به سرما را ندارند و در نتیجه در اثر سرمازدگی آسیب می بینند. گردوی سیاه نیاز به محافظت در برابر بادهای سرد دارد. در مناطق پست ، رشد محصول بسیار نامطلوب است.

کاشتن و ترک کردن

یک حفره کاشت گردوی سیاه 14-20 روز قبل از کاشت مورد نظر آماده می شود. عمق و عرض گودال به اندازه سیستم ریشه گیاهچه بستگی دارد. ریشه های یک گیاه جوان باید آزادانه در سوراخ قرار گیرد ، این تأثیر مثبتی بر رشد بیشتر و وضعیت عمومی خواهد داشت. کودهای فسفر و پتاس ، خاکستر چوب و هوموس اجباری به گودال وارد می شوند. کودها نباید با سیستم ریشه تماس داشته باشند ، بنابراین ، قبل از استفاده ، آنها باید کاملاً با لایه بالای خاک مخلوط شوند. نهال را به گودالی می اندازند ، 1/2 قسمت آن را با خاک می پوشانند ، به مقدار زیاد مرطوب می کنند و بعد از 5-10 دقیقه خاک باقی مانده اضافه می شود ، پس از آن فشرده می شود و با مواد آلی مالچ می شود.

در جوانی ، گردوی سیاه نیاز به آبیاری منظم دارد. گیاهان بالغ در طول خشکسالی طولانی ، در دوره رشد فعال و گلدهی به رطوبت فراوان نیاز دارند. در نیمه دوم تابستان ، آبیاری کاهش می یابد ، این برای تکمیل به موقع رشد مهره ، رسیدن چوب و آماده سازی آن برای هوای سرد پایدار ضروری است. در تابستانهای خشک ، رطوبت در زمان تشکیل میوه نیز ضروری است. شل شدن دایره تنه تشویق می شود. تزیینات بهداشتی مورد نیاز است ، شکل - اختیاری است.هرس بهداشتی برداشتن شاخه های خشک ، بیمار و سرمازده است. شاخه های ضخیم نیز بریده می شوند.

کاربرد

مغز گردو سیاه در آشپزی و پزشکی استفاده می شود. از هسته ها به طور گسترده ای در صنعت شیرینی پزی استفاده می شود. مغزها سرشار از اسید اسکوربیک ، تانن ، اسیدهای آلی ، کاروتن ها ، ویتامین ها و فلاونوئیدها هستند. آجیل اغلب در مکمل های غذایی و تنتورهای دارویی وجود دارد. از چوب سیاه گردو در ساخت مبلمان ، کفپوش ، تابلوهای دیواری ، ملخ هلیکوپتر و هواپیما ، ته تفنگ و آلات موسیقی استفاده می شود.