گشنیز

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-01-07 15:51

© handmadepictures / Rusmediabank.ru

نام لاتین: Coriandrum sativum خانواده: چتر طبقه بندی: گیاهان دارویی

کاشت گشنیز (لاتین Coriandrum sativum) - گیاه تند ؛ یک گیاه سالانه از خانواده چتر نام دوم گشنیز است. این گیاه بومی مدیترانه شرقی است.

ویژگیهای فرهن

گشنیز گیاهی است علفی با ریشه دو شکل. ساقه بدون کرک ، راست ، منشعب در قسمت فوقانی ، به ارتفاع 40-70 سانتی متر می رسد. برگهای پایه بزرگ ، جدا شده ، پهن و دارای لبه های دندانه دار ، بر روی دمبرگهای بلند واقع شده اند. برگهای پایینی به طور مضاعف پاره شده و کوتاه دمبرگ هستند. میانی و فوقانی - بی سر و صدا ، با لوبول های خطی.

گلها کوچک هستند ، می توانند صورتی یا سفید باشند ، در گل آذین چتری جمع آوری شده ، روی دمگلهای بلند واقع شده و 3-5 پرتو تشکیل می دهند. طول گلهای حاشیه ای به 2-5 میلی متر می رسد. میوه افتاده ، پوسیده ، تخم مرغی یا کروی نیست ، دارای ده دنده سینوسی و دوازده دنده مستقیم است. بسته به زنبور عسل و شرایط آب و هوایی ، گل گشنیز در ماه های ژوئن - جولای شروع می شود و میوه ها در ماه های جولای - آگوست می رسند.

شرایط رشد

گشنیز یک گیاه مقاوم در برابر سرما است ، گیاهان جوان تا 5 درجه سانتیگراد سرما را تحمل می کنند. دمای مطلوب برای رشد طبیعی 20-25 درجه سانتیگراد است. خاکها ترجیحاً سبک ، نسبتاً مرطوب ، لومی یا شنی با واکنش pH خنثی یا کمی اسیدی هستند. خاکهای سنگین و فقیر برای پرورش محصولات مناسب نیستند ، ساقه گیاهان به شدت کشیده شده است. فرهنگ به خوبی توسعه می یابد ، هم در مناطق آفتابی و هم سایه دار.

آماده سازی و کاشت خاک

کاشت گشنیز در اوایل بهار (در دهه سوم آوریل) انجام می شود ، زمانی که خاک ، پس از آب شدن برف ، کاملاً از رطوبت اشباع می شود. طرح کاشت فرهنگ با دقت در عمق 15 سانتی متر حفر می شود ، با چنگک شل می شود ، توده های خاکی شکسته می شوند ، هوموس ، نیتروفوسکا و خاکستر چوب معرفی می شوند.

عمق کاشت بذرها 1.5-2 سانتی متر است. فاصله بین گیاهان باید در حدود 12-13 سانتی متر و بین ردیف ها-15-30 سانتی متر باشد. بذرها نیازی به درمان قبل از کاشت ندارند. برای به دست آوردن برداشت اولیه از سبزی ، بستر بذرها را با پلاستیک می پوشانند ، که تا زمانی که شاخه ها ظاهر شوند برداشته نمی شود.

همچنین می توانید گشنیز را از طریق نهال پرورش دهید. در این مورد ، کاشت در اواخر فوریه - اوایل مارس در جعبه های مخصوص نهال یا گلخانه انجام می شود. در شرایط مطلوب ، نهال ها در 2-3 هفته ظاهر می شوند. پیوند نهال به زمین باز با ظاهر 2-3 برگ واقعی در نهال انجام می شود.

مراقبت و برداشت

گشنیز یک فرهنگ دوستدار رطوبت است ؛ با آبیاری ناکافی ، برگها درشت شده و برای غذا نامناسب می شوند. آبیاری دو بار در هفته با میزان 5 لیتر در 1 متر مربع انجام می شود. متر در طول افزایش توده برگها ، حجم و دفعات آبیاری افزایش می یابد. از زمانی که گشنیز چتر دارد ، آبیاری آن کاهش می یابد.

این فرهنگ همچنین به علف های هرز و شل شدن سیستماتیک نیاز دارد ، زیرا حتی فشردگی کوچک در سطح خاک مانعی برای توسعه عادی می شود. پانسمان بالا در طول رشد فعال گشنیز نباید انجام شود ، اما بلافاصله پس از برش سبزیجات ، این روش به سادگی ضروری است.

هنگامی که ارتفاع گیاه به 15-20 سانتی متر می رسد ، سبزی گشنیز را جمع آوری کنید ، منتظر ظاهر شدن جوانه ها نیست. سبزی های بریده شده در سایه خشک می شوند ، در شیشه های شیشه ای قرار می گیرند و با درپوش پلاستیکی پوشانده می شوند. جمع آوری دانه ها در ماه آگوست - سپتامبر انجام می شود ، آنها نیز خشک می شوند ، اما در معرض آفتاب باز ، کوبیده و در کیسه های کاغذی قرار می گیرند.

کاربرد

گشنیز به طور گسترده ای در آشپزی استفاده می شود و برای افزودن عطر دلپذیر به غذاها استفاده می شود. اغلب در لوازم آرایشی ، عطرسازی و صابون سازی استفاده می شود.