2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39
Ezhemalina (lat. Rubus ursinus) - محصول توت از خانواده رز ، که با میوه های بزرگتر و عملکرد بیشتر در مقایسه با تمشک معمولی مشخص می شود.
شرح
Ezhemalina ترکیبی موفق تر از توت سیاه با تمشک محبوب است. گیاهان بالغ مجهز به ساقه های بلند انعطاف پذیر هستند و انواع توت های بزرگ آنها در خوشه های فوق العاده موثر جمع آوری می شود.
رایج ترین انواع
اینها هستند:
تگزاس این بوته های خزنده نسبتاً خاردار است ، در حالی که اندازه شاخه ها اغلب به پنج متر می رسد. دارای انواع توت های کشیده است که وزن آنها می تواند به دوازده گرم برسد. توت ها طعم شیرین و ترش دارند ، تا حدودی یادآور تمشک است. این گونه مقاوم ترین در برابر سرما محسوب می شود.
لوگانبری. اینها بوته های خزنده و بی خار هستند که روی آنها انواع توت های قرمز ترش می رسد (به هر حال ، چنین توت هایی زود می رسند) و به تدریج با رسیدن آنها تیره می شوند. در عین حال ، آنها بسیار ناهموار می رسند. طول چنین توت ها می تواند تا سه و نیم سانتی متر باشد و وزن آنها حدود پنج گرم است. مناسب برای کشت در مرکز روسیه.
تایبری یکی از آخرین هیبریدهای زودرس با عملکرد چشمگیر. بوته های چنین تمشک همیشه با خارهای نرم پوشانده شده و انواع توت های بزرگ آن با رنگ های قرمز تیره آبدار رنگ آمیزی شده است. در اینجا فقط انواع توت ها از ساقه ها وجود دارد ، درست مانند توت سیاه ، جدا کردن آنها بسیار مهم نیست.
Boysenberry. بوته های خزنده که می توانند خاردار یا بی خار باشند. انواع توت های بیضی شکل بزرگ به رنگ قهوه ای دلپذیر رنگ می شوند و طعم آنها تا حد امکان به طعم توت سیاه نزدیک است.
دارو و پشت این نام یک نوع ایستاده وجود دارد که طول ساقه های آن می تواند به سه متر برسد. همه بوته ها بسیار خاردار و فوق العاده مقاوم در برابر سرما هستند-آنها به راحتی می توانند در برابر یخ زدگی تا منفی سی و چهار درجه مقاومت کنند. یک بوته که به سن پنج سالگی رسیده است به راحتی می تواند تا ده کیلوگرم انواع توت های ترش و شیرین با وزن هر یک تا چهار گرم تولید کند.
رشد و مراقبت
تولید مثل ژرمالین می تواند به چند روش انجام شود: از طریق بذر (نادرترین روش ، زیرا نهال های بدست آمده از این روش قادر به حفظ خواص والدین نیستند) ، مکنده های ریشه یا قلمه های ریشه ، و همچنین لایه بندی (هر دو قلمه های افقی و آپیکی) یا قلمه های سبز رنگ و سبز رنگ.
به عنوان یک قاعده ، نهال ها در پاییز یا بهار کاشته می شوند. یک مشت کوچک زمین ابتدا بر روی ته سوراخ های حفر شده به عمق چهل سانتی متر ریخته می شود و تنها پس از آن هر نهال روی آن قرار می گیرد. پس از صاف کردن ریشه ها ، چاله ها بلافاصله با لایه بالای زمین متصل به هوموس پوشانده می شوند. و برای اینکه به طور ناخواسته باعث رشد شدید شاخه های جوان نشوید و در نتیجه آسیب قابل توجهی به مقاومت زمستانی بوته ها وارد نکنید ، نباید بیش از حد کود آلی استفاده کنید.
از آنجا که ezhemalina نیاز به پشتیبانی مناسب دارد ، مرسوم است که آن را در نرده ها پرورش دهید. مهم است که این واقعیت را در نظر بگیریم که هر بوته بالغ یک منطقه نسبتاً جامد را اشغال می کند ، بنابراین ، هنگام کاشت نهال ، توصیه می شود حداقل یک متر بین آنها فاصله داشته باشید ، و اگر برنامه ریزی شده است که نهال را در چندین ردیف ، فاصله باید بیشتر باشد - از یک و نیم تا دو متر …
با وجود بی تکلفی نسبی یزمالینا ، بهتر است آن را در مناطق آفتابی و در عین حال کمی سایه دار بکارید. در حالت ایده آل ، گیاهان نیز باید دارای حفاظت قابل اطمینان در برابر بادهای شدید باشند.در مورد خاک ، مناسب ترین گزینه در این مورد یک خاک حاصلخیز و خوب هوادهی خواهد بود ، که در آن رطوبت در هر صورت نباید رکود کند.
