آویشن که معطرتر از پونه کوهی است

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

خانواده گیاهان متعددی که توسط گیاه شناسان Lamiaceae یا Labiaceae نامیده می شوند ، گیاهان معطر زیادی به مردم دادند که بطور فعال توسط انسانها برای افزودن شادابی و اشتهای غیرقابل مقاومت به غذاهای مختلف استفاده می شود. در میان گیاهان محبوب مانند نعناع ، پونه کوهی ، ملیسا ، ریحان ، مریم گلی … ، یک خلق بی تکلف و معطر از طبیعت به نام آویشن یا آویشن وجود دارد

آویشن معطر

متخصصان ادویه جات ادویه رایحه آویشن ولگاریس (لاتین Thymus vulgaris) را بسیار غنی تر از عطر خویشاوندان خانواده آن ، پونه کوهی (Origanum vulgare) می دانند. این به آویشن این امکان را می دهد که عطر خود را حتی زمانی که خشک است با موفقیت بیشتری حفظ کند ، و آن را در بین ادویه جات خشک ساخته شده از گیاهان مرتبط ، پیشرو می کند.

ظاهراً گیاه شناسان که نام لاتین "Thymus" را به جنس متعددی از گیاهان اختصاص داده بودند ، بر همین عقیده بودند. پس از همه ، ریشه های این کلمه به زبان یونانی باستان برمی گردد ، که در آن کلمه همخوان "بخور" دقیقاً به معنی "مواد معطر" بود ، که کشیشان مذهبی به طور فعال برای "لکه دار کردن" سرها از آن استفاده می کردند تا هرچه بیشتر نزدیک شوند به خالق زندگی بر روی زمین در طول مراسم مذهبی.

یکی از انواع آویشن اغلب کلمه "آویشن" نامیده می شود. این به آویشن خزنده (lat. Thymus serpyllum) اشاره دارد ، که می داند چگونه به طرز ماهرانه ای فرش های زنده و معطر زنده را روی سطح زمین "ببافد". چندساله دیدنی کم حجم به حق نام محبوب دیگری دارد - "چمن بوگورودسکایا". ساقه ها و برگهای سفت گیاه بسیار مقاوم در برابر پایمال شدن هستند و بنابراین اغلب توسط طراحان چشم انداز برای ایجاد چمن باغ استفاده می شود که می توانید در آن استراحت کنید ، قدم بزنید ، عطر گیاه را جذب کنید ، بدون ترس از مجازات و بدون آسیب رساندن به طبیعت.

استفاده از آشپزی

آویشن را می توان در پخت و پز به صورت تازه استفاده کرد ، در صورت داشتن یک طعم معطر دوست داشتنی در سایت خود ، یا به شکل یک گیاه خشک شده که در اوایل صبح تابستان در طول دوره گلدهی لذت بخش نیم بوته برداشت شده است.

آویشن طعم تلخ و تند خود را مدیون اسانس حاوی تعدادی از مواد فنلی است که رهبر آن "تیمول" است. بیشترین غلظت اسانس با برگهای کوچک و خشن مشخص می شود ، که فاقد جذابیت خارجی است.

عطر اسانس نه تنها طعم گوشت (گوشت گوسفند ، خوک ، شکار) ، لبنیات (پنیر ، پنیر) ، قارچ ، کمتر محصولات و غذاهای ماهی را بهبود می بخشد ، بلکه از محصولات در برابر میکروب های مضر محافظت می کند و آنها را تازه نگه می دارد. زمان طولانی تر. بنابراین ، ماهیگیران صید را با علف آویشن جابجا می کنند و مهماندارها برگها را به آب نمک اضافه می کنند ، به عنوان مثال ، هنگام ترشی خیار.

زنبورها نیز به منظور لذت بردن از لذت آشپزی ، کار می کنند و شهد معطر را از گلهای کوچک و لبه دار این گیاه جمع آوری می کنند تا آن را به معطرترین و شفابخش ترین عسل تبدیل کنند.

توانایی های شفا بخش

استفاده از آویشن به پختن ختم نمی شود. توانایی های درمانی گیاه آویشن حتی توسط داروسازی رسمی نیز تشخیص داده می شود ، که از گیاه دارویی برای درمان بیماری های دستگاه تنفسی انسان تهیه می کند.

آویشن یکی از قدیمی ترین داروهای درمانی است که برای رومیان باستان ، مصری ها و دیگر مردمان جنگجو شناخته شده بود ، که زخم های نبرد رزمندگان شجاع خود را با کمک گیاه التیام بخشیدند.خواص ضد باکتریایی اسانس گیاه آویشن با همکاری تعدادی از مواد مشابه دیگر ایمنی مومیایی های مصری را برای هزاران سال حفظ کرده است.

اعتقاد بر این است که عطر آویشن تأثیر مثبتی بر سیستم عصبی انسان دارد ، که به راحتی می توانید با برجسته کردن یک "تکه" کوچک آفتابی از زمین در کلبه تابستانی خود ، جایی که خاک شل است ، اما با کودهای اضافی تغذیه نشده است ، بررسی کنید. ، با "گذاشتن" روی آن یک فرش معطر زنده آویشن.

تفاوت آویشن و پونه کوهی

در عکس سمت چپ بوته ای از پونه کوهی ، و در سمت راست آویشن است. برگهای پونه کوهی بزرگتر و نرمتر از برگهای سفت و کوچک آویشن است. گل آذین دو گیاه بیشتر شبیه به هم است ، اما با این وجود ، در پونه کوهی شل تر ، وحشت زده و در آویشن متراکم تر و فشرده تر است. و مهمتر از همه ، آویشن بسیار معطرتر از پونه کوهی است.