زالزالک داوریان

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

زالزالک داوریان (lat. Crataegus dahurica) - نماینده از جنس زالزالک از خانواده صورتی. منطقه طبیعی - شرق دور ، سیبری جنوب شرقی ، مغولستان و شمال چین. مکانهای معمول عبارتند از سواحل رودخانه ها ، لبه های جنگل ، دامنه های کوه ، مراتع سیلابی و زیر درختان جنگل های مخلوط و برگریز.

ویژگیهای فرهنگ

زالزالک داوریان بوته ای یا درختی است که ارتفاع آن تا 6 متر می رسد ، دارای تاج گسترده و شاخه های بنفش تیره مجهز به خارهای کوتاه (تا 2.5 متر طول) است. برگهای کرکی یا شفاف ، سبز تیره ، بیضی شکل بیضی یا مستطیلی لوزی ، 5-9 دندانه دار ، با پایه گوه ای شکل ، تا 4.5 سانتی متر طول ، روی دمبرگهای کوتاه نشسته ، مجهز به لوله های سنبلچه زود پوسیدگی. گلها کوچک ، سفید هستند و در گل آذین کوریمبوز 7 تا 20 قطعه جمع آوری شده اند. سپال ها کرکی ، کامل ، نیزه ای ، گاهی 1-2 دندان در هر طرف دارند.

میوه ها بیضی شکل یا کروی ، نارنجی قرمز یا قرمز ، گاهی نارنجی زرد ، تا قطر 1 سانتی متر ، خوراکی هستند. زالزالک داوریان در دهه دوم ماه مه شکوفا می شود ، میوه ها در اواخر آگوست - اوایل سپتامبر رسیده می شوند. انواع زالزالک فتوفیل ، مقاوم در زمستان و خواستار رطوبت است. این کشت در 6-7 سال پس از کاشت وارد باردهی می شود. دانه های زالزالک داهوریان دارای جوانه زنی خوبی هستند - تا 60. قلمه ها نیز مثر هستند ، هنگامی که با محرک های رشد درمان می شوند ، تا 40 درصد قلمه ها ریشه دار می شوند. این گونه بسیار تزئینی است ، دارای شاخ و برگ زیبا و زیبا است که کمی زودتر از گونه های دیگر شکوفا می شود.

تولید مثل

مانند سایر گونه ها ، زالزالک داوریان از طریق بذر و رویشی (از طریق قلمه ، مکنده ریشه و پیوند) تکثیر می شود. ساده ترین روش پرورش با مکنده های ریشه ای است. اما یک شرط مهم وجود دارد - آنها باید سیستم ریشه توسعه یافته خود را داشته باشند ، در غیر این صورت ریشه نمی گیرند. در صورتی که فرزندان در ریشه بوته مادر قرار بگیرند ، بدون قطع ارتباط با ریشه افقی ، قطع می شود.

تکثیر با قلمه های ریشه م lessثر نیست. در اوایل بهار یا پاییز برداشت می شوند. ریشه هایی که ضخامت آنها بین 10 تا 15 سانتی متر متغیر است به صورت قطره ای اضافه می شوند و در بهار بعدی یا پاییز بعدی آنها را به قطعات برش می دهند. قلمه های ریشه به صورت شیب دار در گلخانه ای پر از بستر مغذی سبک کاشته می شوند. قسمتی از برش در بالای سطح خاک باقی می ماند. یک عامل در ریشه زایی موفق رطوبت ثابت است ، مالچ تشویق می شود. قلمه های ریشه دار در سال دوم یا سوم به مکان دائمی پیوند زده می شوند (زمان بستگی به میزان توسعه دارد).

مراقبت

زالزالک dahurian ، مانند سایر گونه ها ، بی تکلف هستند و نیازی به مراقبت ویژه ندارند. مهمترین چیز این است که وضعیت درخت یا درختچه را کنترل کنید ، لازم است مرتباً شاخه های خشک ، بیمار ، آسیب دیده و ضخیم را حذف کنید. یک مدل مو ممکن است ، در بهار انجام می شود. در منطقه نزدیک تنه ، علفهای هرز به طور سیستماتیک حذف می شوند ، تا عمق 10-15 سانتی متر شل می شوند و مالچ تجدید می شود. در پاییز ، درختان روی سرنیزه بیل حفر می شوند. زالزالک داهوریان در ماه مه (قبل از گلدهی) با دوغاب بارور می شود. آبیاری یک بار در ماه انجام می شود ، در گرما - 2-3 بار.

کاربرد

زالزالک داهوریان بیشتر در باغبانی تزئینی و برای اهداف دارویی استفاده می شود. آماده سازی های به دست آمده از میوه ها و گلهای فرهنگ دارای طیف وسیعی از عملکرد است ؛ علاوه بر این ، آنها حتی برای بیماران دیابتی نیز مناسب هستند. قسمت های هوایی زالزالک داوریان حاوی مقدار زیادی تریترپن ساپونین ، تانن ، اسیدهای آلی ، آنتوسیانین ها ، فلاونوئیدها ، استیل کولین ها ، ویتامین ها و سایر مواد مفید است.

میوه ها و گلها به ویژه تزریق آنها برای بیماریهای عصبی و قلبی عروقی ، سرفه ، صرع و بی خوابی مفید هستند. میوه های زالزالک داوریان کاملاً خوراکی هستند ، طعم دلپذیری دارند. آنها برای غذاهای تازه و به عنوان آماده سازی استفاده می شوند.آنها ژله ، سیب زمینی پوره شده ، مربا و ژله عالی تهیه می کنند. توت های خشک کمتر خوشمزه نیستند. چوب زالزالک داوریان نیز ارزشمند است ، از آن برای تولید محصولات تراشیده و تراش خورده استفاده می شود و رنگ از رنگ پوست برای رنگرزی پارچه ها به دست می آید.