بهشت موز

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

موز بهشت (lat. Mosa x paradisiaca) - یک گیاه چند ساله علفی از جنس موز (lat. Musa) از خانواده نامدار موز (lat. Musaceae). شما نمی توانید چنین گونه ای را در طبیعت پیدا کنید ، زیرا این گیاه ساخته دست بشر است. این ترکیبی از دو گونه موز وحشی است. انسان توانست میوه های گیاهان وحشی را دگرگون کند و آنها را از تفاله مغذی دانه ها که به مقدار زیاد در آن وجود داشت محروم کرده و جذابیت خوراکی میوه را کاهش دهد. امروزه انواع مختلف این گونه کل جهان را تغذیه می کنند و به مردم خمیر معطر ، لطیف و مغذی می دهند. در میان میوه های گرمسیری ، موز پرفروش ترین است و رتبه های دوم و سوم را برای مرکبات و آناناس باقی می گذارد.

اسم تو چیه

نام لاتین جنس "موسی" به احتمال زیاد از زبان عربی گرفته شده است ، که در آن گیاه و میوه های شگفت انگیز آن یک کلمه همخوان نامیده می شود. در مورد نام "موز" ، ریشه های آن به زمانهای دور برمی گردد ، که بشر امروزی چندان درباره آن نمی داند. با این حال ، زندگی اجداد باستانی ما با بسیاری از چیزها و کلمات در زندگی مدرن پیچیده شده است ، از جمله نام گیاه "موز" ، که در متفاوت ترین زبانهای سیاره ما بسیار یکسان به نظر می رسد.

نام خاص "paradisiaca" (آسمانی) به گونه های قبیله موز برای طعم ملکوتی میوه ها اختصاص داده شد ، زیرا انسان فقط طعم آنها را بهبود بخشید ، اما بالاخره موز را خلق کرد و یک تکه از بهشت آسمانی را با انسان تقسیم کرد تا آنچه را که با نافرمانی از دست داده فراموش نکند.

اجداد موز بهشت

اولین موز اهلی ، همانطور که گیاه شناسان پیشنهاد کردند ، Musa acuminata بود که توسط کشاورزان جنوب شرقی آسیا پرورش داده شد. هنگامی که این گونه اهلی به شمال غربی آمد ، جایی که Banana Balbisiana (لاتین Musa balbisiana) به وفور رشد کرد ، هیبریدهای این دو گونه بوجود آمد. بعدها ، صدها گونه از این هیبرید با میوه های خوراکی باشکوه عاری از دانه پرورش داده شد.

شرح

اگرچه موز ، با ظاهر قدرتمند خود ، قادر به نگه داشتن دسته های عظیمی از میوه های سنگین ، تصور درخت قوی را ایجاد می کند ، اما از نظر ویژگی های ریخت شناسی آن متعلق به گیاهان علفی است ، زیرا یک گیاه بزرگ است.

قسمت هوایی گیاه "ساقه کاذب" یا "pseudostem" است ، زیرا یک شاخه معمولی نیست ، بلکه از برگهای بزرگ تشکیل شده است ، پایه های آن محکم به هم چسبیده است. یک شبه ساکولنت ساکولنت استوانه ای از ساقه های برگ است. هنگامی که گیاه به بلوغ می رسد ، ارتفاع آن از دو تا نه متر متغیر است. ساقه های برگ از ریزوم یا بنه زیرزمینی گوشتی متولد می شوند.

برگها ، طول آنها تقریباً سه متر با عرض صفحه برگ شصت سانتیمتر ، صاف و ظریف ، به شکل کشیده یا بیضوی ، با دمبرگهای گوشتی است. برگها به صورت مارپیچ مرتب شده و یک برگ در هفته ظاهر می شود. سطح صفحه برگ می تواند کاملاً سبز باشد ، یا دارای لکه های قرمز تیره باشد ، یا در بالا سبز و در زیر آن قرمز مایل به بنفش باشد.

از هر شبه ساقه ، یک ساقه گلدار متولد می شود. فرایند تشکیل گل آذین و تبدیل آن به میوه یک عملکرد طبیعی بسیار جذاب است که در انتهای آن دسته ای قدرتمند از میوه ها ظاهر می شود که وزن آنها می تواند به شصت کیلوگرم برسد. گلهای گل آذین زنانه ، هرمافرودیت و نر هستند. هر کدام در گل آذین جایگاه خود را دارند.

رنگ پوست میوه بسته به نوع آن می تواند سبز ، قرمز ، زرد باشد.

پس از باردهی ، کاذب می میرد. اما در اطراف پایه گیاه ، رویش هایی ایجاد می شود که یک خوشه یا "مدفوع" را تشکیل می دهند. یک شاخه قدیمی جایگزین گیاه مرده می شود و این روند ارث بردن به طور نامحدود ادامه می یابد و عمر طولانی موز را حفظ می کند.

توانایی های شفا بخش

بیهوده نیست که این گونه "بهشت" نامیده شد. تمام قسمتهای گیاه انبارهای شفابخش برای انسان است.

گلها به برونشیت و اسهال خونی کمک می کنند ، زخم ها را التیام می بخشند و زندگی را برای بیماران دیابتی آسان می کنند.

آب سبزی قابض سوزش ناشی از نیش حشرات را برطرف می کند ، حملات هیستری و صرع را تسکین می دهد و به سیستم گوارش کمک می کند.

برگهای جوان مشکلات پوستی را درمان می کنند و ریشه ها برای اختلالات گوارشی استفاده می شوند.

پوست و تفاله میوه آنتی بیوتیک های طبیعی و عوامل ضد قارچی هستند.