کلروز تمشک

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

کلروز تمشک در زرد شدن برگهای این فرهنگ فوق العاده توت ظاهر می شود. این یک بیماری ویروسی بسیار ناخوشایند است که مشکلات زیادی ایجاد می کند ، زیرا چنین بیماریهایی عملاً قابل درمان نیستند. برگهای شاخه های بارده به طور قابل ملاحظه ای کوچکتر می شوند ، شاخه ها با رشد نسبتاً ضعیفی مشخص می شوند و انواع توت های حاصل عملاً برای مصرف انسان نامناسب است ، زیرا چوبی و خشک هستند. پیشگیری از این بیماری بسیار آسان تر از درمان بعدی است

چند کلمه در مورد بیماری

در ابتدای بیماری ، برگها در امتداد رگها شروع به زرد شدن می کنند و پس از مدتی کاملاً زرد می شوند و تا حدودی شبیه شاخ و برگ پاییزی می شوند. تنها با شروع پاییز ، کلروز کمی کاهش می یابد. لکه های تیره ای که روی برگها ظاهر می شوند با رنگی نسبتاً ناهموار مشخص می شوند.

هنگام آلوده شدن به کلروز ، شاخه های شاخه های ریشه بوته های آلوده در مقایسه با بوته های سالم بطور قابل ملاحظه ای نازک تر و کشیده تر می شوند. در عین حال ، انواع توت ها تا حدودی یک طرفه می شوند و اغلب خشک می شوند ، زمان رسیدن ندارند.

از جمله گونه هایی که بیشتر مستعد ابتلا به کلروز هستند می توان به موارد زیر اشاره کرد: فستولف ، اسپیرینای زرد ، اوسانکا ، نووست کوزمینا ، ترنر و مارلبرو.

کلروز توسط ویروسی ایجاد می شود که در سلول های موجودات زنده زندگی می کند و در آنها ایجاد می شود. می تواند با مکیدن حشرات (به ویژه شته ها) ، کنه های مختلف گیاهخوار ، با شیره گیاهان آلوده ، با مواد کاشت (به ویژه شاخه های ریشه) و با ابزار باغی ضد عفونی شده گسترش یابد.

غیرممکن است که ذکر نشود که کلروز روی تمشک می تواند ماهیتی غیر انگلی داشته باشد. این بیماری (کلروز فیزیولوژیکی) می تواند به دلیل شرایط نامساعد آب و هوایی و همچنین کمبود تعدادی از مواد مغذی - بور ، منگنز ، آهن و سایر موارد ایجاد شود. کلروز همچنین می تواند زمانی رخ دهد که رطوبت خاک به میزان کافی در ترکیب با واکنش قوی قلیایی آن و هوای خنک باشد. اگر روی تمشک آب کاملاً سرد بریزید ، می توانید کلروز را نیز تحریک کنید.

چگونه مبارزه کنیم

در صورت امکان ، فقط مواد کاشت سالم باید خریداری شود. بهتر است انواع تمشک مقاوم به کلروز را انتخاب کنید. اینها شامل برداشت روسیه و کشاورز جمعی است. فاصله ردیف ها به صورت دوره ای نیاز به شل شدن ، خاک بارور و مناطق مرطوب باید تخلیه شود.

برای جلوگیری از گسترش بیشتر کلروز ، درمان به موقع پوشش گیاهی در برابر حشرات مکنده باید انجام شود. در اوایل بهار ، قبل از شکستن جوانه ها ، سم پاشی از شته ها با 0.2٪ محلول نیکوتین سولفات یا 3٪ محلول نیترافن انجام می شود. شته ها در این زمان فقط از تخم های زمستانی خارج می شوند. و قبل از گلدهی ، با سم پاشی با امولسیون 0.1٪ سی درصد متیلمرکاپتوفوس ، اثر خوبی حاصل می شود. پس از درمان با این دارو ، حداقل 45 روز قبل از شروع برداشت باید بگذرد.

همه بوته هایی که علائم کلروز را نشان می دهند باید فوراً ریشه کن شده و سوزانده شوند.

اگر کلروز از نظر فیزیولوژیکی باشد ، تعیین علت وقوع آن ضروری است. در رطوبت بالا ، باید سعی کنید آن را کاهش دهید.اگر دلیل آن واکنش خاک قلیایی زیاد بود ، با افزودن گچ در متر مربع - از صد به صد و بیست گرم کاهش می یابد. برای آبیاری فقط از آب گرم شده در زیر نور خورشید استفاده کنید. و بهترین آبیاری آبی است که از مخازن باز (دریاچه ها ، حوضچه ها و رودخانه ها) گرفته می شود.

در مورد کودها ، در صورت کلروز ، ابتدا باید پانسمان بالایی حاوی نیتروژن اعمال شود. کودهای پتاسیم با دقت و در دوزهای کوچک اعمال می شوند و بهتر است کودهای تازه و سوپر فسفات خالص را به طور کامل رد کنید - آنها می توانند بیماری را تشدید کنند.

برای تضعیف کلروز ، زباله جنگلی ، ذغال سنگ نارس ، کمپوست یا هوموس به خاک وارد می شود. آنها باید برای هر متر مربع ، 5 - 6 کیلوگرم ، هر دو تا سه سال یکبار آورده شوند. آبیاری بارور با افزودن کود مرغ نیز به خوبی انجام می شود - یک قسمت از کود به ده یا دوازده قسمت آب نیاز دارد.