2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39
Chrysophyllum (lat. Chrysophyllum cainito) - یک درخت لوکس همیشه سبز متعلق به خانواده بدنام ساپوتوف. میوه های این درخت اغلب سیب ستاره نامیده می شود.
شرح
Chrysophyllum یک درخت سریع رشد می کند که می تواند ارتفاع آن از هشت تا ده متر متغیر باشد. هر درخت دارای تاجی بسیار متراکم و تنه نسبتاً کوتاهی است.
طول برگهای براق بیضی شکل کریزوفیلوم از پنج تا پانزده سانتی متر افزایش می یابد. آنها معمولاً در بالا سبز تیره و در زیر آنها مخملی و قهوه ای طلایی است.
گلهای معطر مینیاتوری کریزوفیلوم با رنگهای مایل به بنفش مایل به سفید رنگ آمیزی شده و منحصراً در سینوسهای برگ شکل می گیرند.
میوه های گرد کریزوفیلوم خوش تیپ بدون گرده افشانی گره می خورند و به قطر پنج تا ده سانتی متر می رسند. در حال حاضر ، دو شکل میوه متمایز می شود: با خمیر سفید و پوست سبز مایل به ظریف ، یا با خمیر بنفش روشن و پوست بنفش تیره رنگارنگ.
پوست میوه های بالغ همیشه براق ، صاف و نازک است و خمیر آنها به طور قابل اطمینان توسط پوسته داخلی به ضخامت 5 تا 10 میلی متر محافظت می شود. درست است که این ضخامت پوسته فقط مربوط به میوه های بنفش است و در نمونه های سبز رنگ ، ضخامت پوسته معمولاً از 3 - 5 میلی متر تجاوز نمی کند.
خمیر میوه بسیار شیرین و نسبتاً نرم توسط سلولهای ژلاتینی به مقدار شش تا یازده قطعه احاطه شده است. در یک سطح مقطع ، آنها شبیه پرتوهای یک ستاره از وسط هستند - این دقیقاً همان چیزی است که نام دوم میوه را تعیین می کند. علاوه بر این ، حداکثر ده دانه در داخل هر میوه یافت می شود که طول متوسط آن دو سانتی متر است. و در میوه های با کیفیت بالاتر ، معمولاً دانه های کمتری وجود دارد. دانه های تازه ممکن است در ابتدا سیاه به نظر برسند ، اما وقتی خشک شوند ، قهوه ای روشن می شوند.
میوه های کریسوفیلوم معمولاً از اوایل بهار تا تابستان می رسند ، اما در برخی مناطق گرمسیری در طول سال می رسند. و از آنجایی که میوه های رسیده خاصیت ریزش ندارند ، آنها به همراه قسمتهای کوچک شاخه ها با دقت قطع می شوند.
فقط میوه های کاملاً رسیده باید برداشت شوند ، زیرا نمونه های نارس معمولاً قابل خوردن نیستند و بسیار محکم بافته می شوند. تشخیص میوه های رسیده بسیار آسان است - آنها چروکیده می شوند و وقتی روی آنها فشرده می شود ، نرمی و انعطاف پذیری آنها احساس می شود. به هر حال ، میوه های رسیده را می توان به مدت سه هفته در یخچال نگهداری کرد.
کریزوفیلوم چگونه خورده می شود
پوست میوه و پوست آنها که تقریباً 1/3 حجم کل هر میوه را می گیرد ، در کریزوفیلوم قابل خوردن نیست. هنگام پوست کندن این میوه های غیر معمول ، مهم است که اطمینان حاصل کنید که لاتکس تلخ در پوست روی گوشت قرار نمی گیرد.
بلافاصله قبل از مصرف ، میوه های رسیده سرد شده و به دو قسمت تقسیم می شوند. پالپ آبدار را می توان با قاشق خورد و دانه ها و سلول های بذر اطراف را دور زد. و آب مرکبات می تواند طعم تفاله را به میزان قابل توجهی بهبود بخشد.
در جامائیکا ، تفاله خرد شده و با مرکبات ، انبه ، آناناس و برخی میوه های دیگر و همچنین شیر نارگیل ترکیب می شود. سپس این مخلوط منجمد شده و به عنوان دسر مصرف می شود. همچنین ، می توانید تفاله میوه را با آب پرتقال ، یک قاشق شری ، جوز هندی رنده شده و یک قاشق کوچک شکر ترکیب کنید - طعم چنین ظرافتی تا حدودی یادآور طعم دسر "توت فرنگی با خامه" است.
یک امولسیون کمی تلخ از هسته هسته دانه های کریزوفیلوم به طور گسترده ای برای تهیه نوقا و بسیاری از شیرینی های دیگر استفاده می شود.
در حال رشد
Chrysophyllum به خوبی در ظروف دارای لایه زهکشی ضخیم و مخلوط خاک نسبتاً شل رشد می کند. در عین حال ، او هم در سایه جزئی روشن و هم در مکان های آفتابی احساس خوبی دارد. Chrysophyllum همچنین عاشق پاشش دوره ای و هوای مرطوب است.
انتشار کریزوفیلوم عالی هم از طریق بذر و هم از طریق لایه های هوایی یا پیوند مجاز است. و این فرهنگ فقط بعد از پنج تا ده سال شروع به باردهی می کند.
