جاروب

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-01-07 15:51

© هانس برکسمایر

نام لاتین: سیتیسوس خانواده: حبوبات طبقه بندی: درختان و درختچه های زینتی

جارو (لاتین Cytisus) - یک گیاه زینتی ؛ درختچه ای برگریز ، به ندرت همیشه سبز از خانواده حبوبات. در شرایط طبیعی ، جارو در دره ها ، در دامنه ها و لبه های سنگی در سیبری غربی ، اروپا و شمال آفریقا رشد می کند.

ویژگیهای فرهنگ

جارو بوته ای به ارتفاع 3/0 تا 3 متر با چوبهای پراکنده عروقی یا حلقه ای شکل با طرح است. تمام قسمتهای کشت حاوی مواد سمی هستند. برگها متناوب ، سه لایه ، شاخکها یا کوچک هستند ، یا اصلاً وجود ندارند.

گلها زیر بغل ، نوع پروانه ، طول 2-3 سانتی متر ، جمع آوری شده در گل آذین گل رز یا گل میخک هستند ، می توانند زرد ، سفید مایل به زرد ، بنفش ، صورتی یا بنفش باشند. کاسه قیفی شکل ، زنگوله ای یا لوله ای شکل ، دو لبه است. شکوفه های جارو بسته به نوع آن در بهار یا تابستان اتفاق می افتد ، بیشتر آنها به مدت طولانی (30-35 روز) و به وفور شکوفا می شوند.

میوه یک لوبیا است ، دارای شکل خطی ، ترک است. دانه هایی با بریوفیت ، صاف و براق. جارو همیشه تاج متراکم را حفظ می کند ، زیرا شاخه ها از اوایل بهار تا یخبندان شدید رشد می کنند ، شاخه هایی که رشد خود را کامل نکرده اند منجمد می شوند.

شرایط رشد

جارو یک فرهنگ دوستدار نور است ، مناطقی را ترجیح می دهد که از نور کافی برخوردار بوده و از باد شدید محافظت شود. خاک برای رشد درختچه ها مطلوب ، زهکشی شده ، سبک ، شنی یا لومی شنی ، با PH کمی اسیدی یا خنثی است. گیاهان به آهک زدن حساس هستند.

تکثیر و کاشت

جارو با بذر ، لایه بندی ، قلمه سبز و پیوند تکثیر می شود. بذرها قبل از کاشت طبقه بندی می شوند که دو ماه طول می کشد. بذرها را در ظروف مخصوصی که با بستر خاک متشکل از چمن ، ماسه و ذغال سنگ نارس پر شده ، آبیاری می کنند ، با روکش پلاستیکی می پوشانند و در اتاقی با دمای هوا 18-20 درجه سانتی گراد قرار می دهند. با ظهور یک برگ واقعی در نهال ها ، نهال ها در گلدان های جداگانه فرو می روند. در بهار ، نهال ها با انتقال مجدد به زمین باز پیوند می شوند. با این روش تولید مثل ، فقط 3-4 سال پس از کاشت می توان گلدهی را انتظار داشت.

با روش تکثیر رویشی ، قلمه های سبز با 3-4 برگ بریده می شوند و در گلدان های پر از مخلوط ذغال سنگ نارس و ماسه تا ریشه زایی کاشته می شوند. معمولاً قلمه ها در 1-2 ماه ریشه می گیرند ، گیاهان پس از 1 ، 5-2 سال در محل دائمی کاشته می شوند.

نهال های جارو در اوایل بهار یا پاییز کاشته می شوند. گودال کاشت در 2-3 هفته آماده می شود ، عرض آن باید حدود 45-50 سانتی متر و عمق آن 50-55 سانتی متر باشد. زهکشی به شکل شن یا ماسه در پایین گودال در لایه 15 سانتی متر ، مخلوطی از خاک متشکل از خاک حاصلخیز ، ماسه و ذغال سنگ نارس ریخته می شود. سپس نهال را پایین می آورند ، با خاک می پاشند ، می بندند ، آب می دهند و مالچ می کنند. مهم: یقه ریشه نهال در سطح خاک قرار می گیرد.

مراقبت

جارو یک محصول مقاوم در برابر خشکسالی است ، با میزان بارش مطلوب ، آبیاری اضافی لازم نیست. نسبت به کوددهی ، وجین علف های هرز و شل شدن در ناحیه نزدیک ساقه واکنش خوبی نشان می دهد. اولین تغذیه در بهار با اوره انجام می شود ، دوم - قبل از گلدهی با سوپر فسفات دانه دار و سولفات پتاسیم. برای زمستان ، گیاهان جوان با شاخه های صنوبر پوشانده می شوند. هرس بهداشتی در اوایل بهار قبل از متورم شدن جوانه ها انجام می شود و بعد از گلدهی شکل می گیرد. پیوند جارو منفی است.

جارو اغلب توسط بیماری ها و آفات مورد حمله قرار می گیرد. خطرناک ترین آفات برای درختچه ها پروانه های جارو و پروانه های نشانه ای هستند. در صورت یافتن ، گیاهان با 0.2 chlor کلروفوس یا حشره کش های باکتریایی درمان می شوند. بیماریهایی مانند کپک پودری و لکه سیاه برای کشت خطرناک است. هنگامی که اولین علائم آسیب ظاهر می شود ، بوته ها با محلول 5 sulf سولفات مس یا فونداسیون اسپری می شوند.

کاربرد

جارو بوته ای بسیار زینتی است که در کشت های گروهی و نمونه بسیار زیبا به نظر می رسد. اغلب در باغ های سنگی استفاده می شود. جارو همچنین به عنوان یک ظرف ظرف رشد می کند. با علفهای زینتی ، گیاهان چند ساله ، مخروطیان و درختچه های برگریز به خوبی ترکیب می شود. توصیه نمی شود جارو را در نزدیکی مخازنی که ماهی در آنها زندگی می کند بکارید ، زیرا همه قسمتهای گیاه حاوی مواد سمی هستند.