کمی در مورد دوریان

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

در سومین سفرم به تایلند ، سرانجام با میوه گیاه گرمسیری دوریان آشنا شدم ، که برداشت های متناقضی درباره آن شنیدم و خواندم. از آنجا که صحیح ترین ایده فقط با یک آشنایی شخصی ایجاد می شود ، اولین گام به سوی چنین آشنایی توسط من برداشته شد

"پادشاه میوه ها" از خانواده Malvaceae

به نوعی سخت است باور کرد که این معجزه بزرگ و خاردار طبیعت ، که خواننده آن را در عکس اصلی می بیند ، میوه درختی است که از خویشاوندان گوزن ما است و آزادانه در باغهای جلوی روستا ، عاری از خار محافظ رشد می کند. و دارای میوه های خوراکی مینیاتوری اما گیاه شناسان بهتر می دانند.

اولین مزه من از یک میوه عجیب و غریب روی میز در خیابان شلوغی در شهر پاتایا تایلند انجام شد. فروشنده میوه ای را که دوست داشتیم وزن کرد که معلوم شد سه و نیم کیلوگرم است. قیمت به ازای هر کیلوگرم وزن "زنده" میوه نشان داده شده و در زمان خرید برابر با صد بات تایلند بوده است که کمی بیش از دویست روبل روسیه به ازای هر کیلوگرم است. یعنی ، میوه ما سیصد و پنجاه بات (حدود هفتصد روبل) هزینه داشت. با حرکات ماهرانه ، فروشنده لبه های خاردار پوسته محافظ را با یک تبر تیز قطع کرد و چهار "حصیر" زرد رنگ نسبتاً بزرگ را از آن برداشت. شکل آنها شبیه شکل یک لوبیا عظیم است و همچنین در مراحل اولیه رشد شبیه به جنین انسان است.

در زیر پوسته نازک فیبری یک توده سبک وجود داشت که یادآور ماست غلیظ یا خامه ای با احتیاط بود. ما این "حبوبات" غول پیکر را مستقیماً با دست خوردیم و با یک تکه از قسمت پوسته توده داخلی ظریف آن را خرد کردیم. طعم ، بر خلاف نظرات دیگران ، برخلاف سایر میوه ها به سادگی الهی بود و حتی بیشتر سبزیجات (بسیاری از مردم طعم پیاز پوسیده را تصور می کنند). طعم خوش طعم و احساس سیری برای مدت زمان طولانی پس از پایان غذا ادامه داشت.

طعم دوریان

دلیل نظرات مختلف در مورد طعم میوه دوریان در حضور چندین گونه گیاهی نهفته است که طعم میوه های آنها با یکدیگر تفاوت اساسی دارد. حدود سی نوع دوریان وجود دارد که حداقل 9 نوع آن برای غذا مناسب است.

در تایلند ، چندین نوع اصلی دوریان وجود دارد که اگر گردشگران نه تنها از پاتایا ، بلکه از سایر نقاط این کشور دیدن کنند ، می توانند میوه های آن را بچشند. اینها ، برای مثال ، انواع یا گونه های دوریان هستند: Mon Thong ، Chani یا Chini (Chanee) ، Kan Yao ، Long Laplae.

"مون تونگ" تا کنون محبوب ترین نوع دوریان است ، زیرا دانه های آن نسبتاً کوچک هستند و تفاله اطراف بذر نرم ، شیرین و خامه ای است و با عطر مطبوع در دهان ذوب می شود. تا به حال این شانس را داشته ام که دقیقاً "مون تانگ" را امتحان کنم. به هر حال ، دانه های دوریان نیز قابل خوردن هستند. آنها از نظر طعم خنثی هستند ، از بیرون قهوه ای و از داخل سفید هستند و وقتی جویده می شوند تصور یک ماده روغنی را ایجاد می کنند. بوی این نوع دوریان چندان قوی نیست. بار دوم آن را در بالکن خود خوردیم. پسر به طرز ماهرانه ای از پوسته خاردار ظرافت دلپذیری را استخراج کرد. ضایعات حاصل از میوه را در یک کیسه پلاستیکی قرار می دهند ، که تا عصر در بالکن می ماند. عصر مرا به سطل زباله در خیابان بردند. در طول روز ، عطر پوسته تشدید شد ، و بنابراین ، در حالی که کیسه را از طریق اتاق به سمت خروجی حمل می کردند ، بوی اتاق را پر کرد. او خیلی منزجر کننده نبود ، اما تا حدودی ناخوشایند و نسبتاً مداوم بود. این بو تمایل به چشیدن یکبار دیگر تفاله خامه ای میوه را قطع نکرد.

"چینی" از نظر مقاومت میوه در برابر بیماریهای عفونی بهترین محسوب می شود.

"کانگ یائو" شیرینی تفاله و عدم وجود بوی نامطبوع را نسبت به انواع دیگر حفظ می کند ، با این حال ، در فروش کمتر رایج است.

Lon Laple ترکیبی است که 6 سال پیش توسط پرورش دهندگان پرورش داده شد. این شیرین ترین میوه در بین انواع دیگر دوریان است و بنابراین یک غذای لذیذ محسوب می شود و گرانتر است. لون لاپل مفتخر استان اوتارادیت تایلند است که در شمال شرقی این کشور واقع شده است.

سایر کشورها در میان انواع دوریان مورد علاقه خود را دارند.