پیر کانادایی

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

پیرمرد کانادایی (لاتین Sambucus canadensis) - توت ، فرهنگ دارویی و تزئینی ؛ نماینده ای از جنس بزرگتر خانواده Adoksovye. نام دوم American elderberry است. در مناطقی با خاک مرطوب و غنی از نیتروژن از آمریکای شمالی ، گاهی در مکزیک رشد می کند. در سال 1761 به فرهنگ معرفی شد.

ویژگیهای فرهنگ

Elderberry کانادایی ، یا آمریکایی-درختچه برگریز یا درخت کوچک تا ارتفاع 4-5 متر. این ساختار با سایر نمایندگان جنس در ساختار و شکل غیر معمول بوته و همچنین در حضور شاخه های خاکستری مایل به زرد کاملاً متفاوت است. پوشیده از برگهای بزرگ برگها مرکب ، خاردار ، متقابل ، تا 30 سانتی متر طول دارند. گلها کوچک ، متعدد ، پنج گلبرگ ، سفید مایل به زرد ، دارای رایحه دلپذیر هستند که در گل آذین بزرگ چتری یا گل رز تا قطر 25 سانتی متر جمع آوری شده اند.

میوه ها کروی ، بنفش تیره یا سیاه ، براق ، تا قطر 5 میلی متر ، خوراکی هستند. لازم به ذکر است که گلها نیز خوراکی هستند ، آنها اغلب در طب عامیانه استفاده می شوند. بقیه گیاهان سمی هستند ، حاوی اگزالات کلسیم هستند ، ماده ای که قوی ترین سم است. آلبالو کانادایی مقاوم در برابر سایه است و دارای رشد سریع است. برای درمان هوای خشک منفی است ، گرما را دوست ندارد. خاکهای مرطوب را ترجیح می دهد. توانایی غنی سازی خاک با نیتروژن را دارد. این گیاه از دهه اول ماه مه تا دهه دوم اکتبر رشد می کند.

در سال سوم پس از کاشت شکوفا می شود. گلدهی حدود 10 روز طول می کشد. گاهی اوقات گل برای بار دوم رخ می دهد ، به عنوان یک قاعده ، این پدیده در ماه اوت رخ می دهد. میوه سنجد کانادایی نیز در سال سوم شروع به باردهی می کند. میوه ها در سپتامبر - اکتبر می رسند. میزان ریشه زایی قلمه ها عمدتا توسط قلمه ها تکثیر می شود ، 80-90 است. روش بذر نیز قابل قبول است ، اما نتایج ضعیفی می دهد ، سرعت جوانه زنی بذر از 25-30 exceed تجاوز نمی کند. از نظر ظاهری ، گونه های مورد بررسی شبیه گل سیاه (رایج ترین گونه) است. تفاوت بین گونه ها فقط در رنگ میوه و تعداد برگها است.

در حال حاضر ، آلبالو کانادایی دارای اشکال مختلفی است که در باغبانی تزئینی مورد استفاده قرار می گیرد و بسیار جذاب است:

* f acutiloba (تیغه تیز)-این شکل با درختچه های برازنده با شاخ و برگ قوی جدا شده نشان داده می شود ، و برگهای بالایی باریک و نیزه ای شکل و دندانه دار تیز ، و برگهای پایینی آنها باریک هستند.

* f chlorocarpa (میوه سبز)-این فرم با درختچه هایی با شاخ و برگ سبز مایل به سبز زیبا و میوه های سبز نشان داده شده است ، یکی از جذاب ترین اشکال محسوب می شود ، به ویژه در هنگام گلدهی و باردهی جذاب است.

* f maxima (بزرگترین) - فرم با درختچه های بزرگ با شاخ و برگ بزرگ و گل آذین بزرگ ، که قطر آنها 40-45 سانتی متر است ، نشان داده می شود.

* f aurea (aurea) - فرم با درختچه های باریک تا ارتفاع 3 متر با شاخ و برگ زرد طلایی ، گل آذین بزرگ و معطر چتری و میوه های گیلاس تیره نشان داده شده است.

ویژگی های کشت

همانطور که گفته شد ، آلبالو کانادایی بی تکلف است ، اما در بسترهای مرطوب ، اسیدی و بارور بهتر توسعه می یابد. به راحتی سیل های جزئی را تحمل می کند ، و این ، با وجود این واقعیت که سیستم ریشه گیاهان سطحی است. گونه مورد نظر ، بر خلاف خویشاوند نزدیک آن ، مشک سیاه ، مقاوم تر در زمستان و مقاوم در برابر باد است ، می توان از آن برای محوطه سازی شهری استفاده کرد. همچنین ، گیاهان اغلب برای ایجاد حصارها و حصارهای تزئینی مورد استفاده قرار می گیرند که می توانند جلوه ای تصفیه شده به هر منطقه بدهند.

بسیاری از باغداران ، گیاه خرمایی کانادا را علف هرز می نامند ، زیرا درختچه ها ، وقتی هرس بی موقع می شوند ، به سرعت رشد می کنند و توده های متراکم و دشوار برای عبور ایجاد می کنند ، در حالی که محصولات در حال رشد را در این مکان جابجا می کنند. نورپردازی برای گیاه آلبالویی کانادایی باید خوب باشد ، اگرچه درختچه ها در سایه احساس خوبی خواهند داشت ، اگرچه برخی از اشکال در سایه رنگ شاخ و برگ تزئینی خود را از دست می دهند.گلاب می تواند در زیر نور مستقیم خورشید بدون هیچ مشکلی رشد کند.

فرهنگ نسبت به خشکسالی نگرش منفی دارد ، در صورت عدم بارندگی طولانی به آبیاری نیاز دارد. برای حفظ رطوبت در ریشه ها ، توصیه می شود خاک پای درختچه را با خاک اره ، پوست یا نی مالچ کنید. برای فعال کردن رشد درختچه ها ، پانسمان بالا مورد نیاز است ، این روش یک بار در سال انجام می شود ، در حالی که از کودهای معدنی و آلی استفاده می شود. استفاده از کودها به صورت رقیق و جامد ممنوع نیست. بهتر است این عملیات را در اوایل بهار انجام دهید و کودها را مستقیماً بر روی برف در حال ذوب پراکنده کنید.

هرس هر ساله در بهار انجام می شود. شاخه های ضعیف ، بیمار ، آسیب دیده ، یخ زده و قدیمی بیش از 6 سال از درختچه ها خارج می شوند. شما باید در مورد شاخه های 3-4 ساله مراقب باشید ، زیرا آنها بارور هستند و محصول خوبی از انواع توت ها می دهند.