اریکا

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

اریکا - تیره ای از گیاهان همیشه سبز از خانواده Heather ، که شامل حدود 800 گونه از درختچه های کوتوله ، درختچه ها و درختان است. در طبیعت ، اریکا در جزایر اقیانوس اطلس ، در مدیترانه ، آفریقا و قفقاز یافت می شود. اریکا همراه با رودودندرون یکی از بزرگترین جنس ها است که 20 درصد از کل گونه های خانواده را تشکیل می دهد.

انواع متداول و ویژگی های آنها

* Erika ruddy یا علفی (lat. Erica carnea) نوعی درختچه کوتوله همیشه سبز با رشد کند با شاخه های باز 0 ، 1-0 ، 4 متر ارتفاع و 0 ، 3-0 ، 5 متر عرض است. برگها آویزان ، سبز روشن ، درخشان هستند ، در دمای پایین رنگ برنزی به خود می گیرند. گلهای کوچک ، متعدد ، سفید ، قرمز یا صورتی ، افتاده ، جمع آوری شده در گل آذین گل رزم یک طرفه ، عطر عسل ملایمی دارند. اریکا در آوریل-می شکوفا می شود.

* Erika چهار بعدی ، یا صلیبی (lat. Erica tetralix)-گونه ها با درختچه های شاخه ای با ارتفاع 0.3-0.5 متر نشان داده می شوند. گلها کوچک هستند ، بسته به نوع آنها ، آنها می توانند صورتی کم رنگ ، قرمز یا قرمز داشته باشند رنگ سفید. برگها به اندازه متوسط ، خاکستری-سبز ، خطی هستند. اریکا در جولای-آگوست به صورت چهار بعدی شکوفا می شود.

* Erica darlenskaya (lat. Erica darleyensis) - گونه با درختچه هایی با شاخه های باز 0.3-3.5 متر ارتفاع نشان داده می شود. برگها سبز تیره و خطی هستند. گلها کوچک ، صورتی یاسی هستند. اریکا دارلنسکایا به وفور و برای مدت طولانی شکوفا می شود. در رشد نسبتاً سریع متفاوت است.

شرایط رشد

اریکا یک گیاه نور دوست است که در مناطق آفتابی باز به خوبی رشد می کند. فرهنگ نسبت به سایه روشن خنثی است ، با این حال ، گلهای روشن تر در گیاهان در مناطق روشن ایجاد می شود. اریکا نمی تواند بادهای تند شمالی را تحمل کند. خاک برای محصولات زراعی اسیدی مطلوب ، نسبتاً مرطوب ، زهکشی شده و دارای ترکیب معدنی غنی است. ظاهر سرخ رنگ اریک فقط با خاکهای قلیایی سازگار است. محصول به خاکهای فشرده حساس است.

تکثیر و کاشت

اریکا با بذر ، قلمه ، لایه بندی و تقسیم بوته تکثیر می شود. برای ارقام ، فقط تکثیر رویشی مناسب است. بذرهای کشت در جعبه های نهال کاشته می شوند و منتظر جوانه زنی هستند ، سپس در گلدان های جداگانه فرو رفته و در طول سال در شرایط اتاق رشد می کنند. بهار بعدی ، گیاهان جوان در زمین کاشته می شوند. قلمه ها در اوایل بهار قبل از گلدهی یا 30 روز پس از آن ساخته می شوند. نهال های اریکا در آوریل-مه یا سپتامبر کاشته می شوند. فاصله بین گیاهان باید در حدود 0 ، 4-0 ، 5 متر باشد یقه ریشه هنگام کاشت مدفون نمی شود.

مراقبت

اریکا آبدوست است ؛ در هوای گرم و خشک ، به آبیاری و سم پاشی فراوان نیاز دارد. شل شدن و حذف علف های هرز یک روش مراقبت از محصولات مهم است. اریکا نگرش مثبتی به تغذیه دارد. کودها در طول کاشت ، قبل از گلدهی و پس از هرس استفاده می شود. ترجیح داده می شود که ناحیه نزدیک تنه را با ذغال سنگ نارس ، پوست یا تراشه چوب مالچ کنید. هرس گیاهان بالغ در اواخر بهار ، بلافاصله پس از گلدهی انجام می شود. نمونه های جوان نیازی به هرس ندارند. اریکا مقاوم است ، اما 4-5 سال اول پس از کاشت ، باید برای زمستان پوشیده شود. شاخه های صنوبر یا هر نوع پوشش دیگر برای این منظور ایده آل است. پناهگاه در آوریل حذف می شود.

کاربرد

اریکا بسیار تزئینی است ، در کاشت های گروهی عالی به نظر می رسد. اشکال کوتوله به طور هماهنگ در باغ های صخره ای یا بهتر است بگوییم در صخره ها و باغ های صخره ای قرار می گیرند. اریکا با رودودندرون ، آویشن ، میخک ، کوتای کوتوله ، ارس ، درخت سرو ، درختان سرو و علف های زینتی ترکیب شده است. برخی از گونه ها به عنوان گیاهان ظرف استفاده می شوند.