چیلیبوخا

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

چیلیبوخا (lat. Strychnos nux-vomica) درختی گرمسیری برگریز و بسیار زیبا متعلق به خانواده لوگانیف است. این گیاه در بین مردم مهره استفراغ نامیده می شود.

شرح

چیلیبوخا یک درخت برگریز جذاب با اندازه نسبتاً کوچک است که ارتفاع آن تا پانزده متر می رسد. برگهای براق چرمی بیضی شکل و متقابل هستند.

گلهای مینیاتوری مایل به سبز مینیاتوری پنج تایی در زیر بغل برگها به صورت گل آذین نیمه چتری جمع می شوند و دارای حلقه های مینیاتوری لوله ای هستند.

میوه های کروی چیلیبوخا به شکل توت هستند و اندازه آنها نسبتاً بزرگ و رنگ نارنجی مایل به قرمز است. پوست آنها کاملاً سفت است ، علاوه بر این ، هر میوه مجهز به مخروطی است که به خوبی قابل مشاهده است ، مانند یک تفاله ژلاتینی و کاملاً بی رنگ به نظر می رسد. و داخل این تفاله دانه های دیسکی شکل به مقدار دو تا شش قطعه وجود دارد. ضخامت هر دانه حدود 1.5 - 2.5 میلی متر است و قطر آنها به 4 - 5 میلی متر می رسد. همه آنها کمی خمیده و با رنگهای مایل به زرد مایل به خاکستری رنگ آمیزی شده اند و سطوح ابریشمی براق آنها با تعداد زیادی موهای فشرده پوشانده شده است که از مرکز به طور شعاعی جدا شده اند. در وسط دانه ها زخم های گرد کوچکی وجود دارد که از آن برجستگی های مینیاتوری موهای همگرا تا لبه دانه ها کشیده می شود. و در لبه های هر دانه ، جنین های کوچکی که شبیه پاپیلای کوچک هستند بیرون زده اند. به هر حال ، دانه های چیلیبوخا آنقدر سخت هستند که فقط پس از جوشاندن طولانی مدت می توان آنها را به صورت طولی برش داد.

جایی که رشد می کند

چیلیبوها در قسمت شمالی استرالیا و در جنگل های گرمسیری جنوب آسیا (در جزیره سریلانکا ، و همچنین در هند ، مالزی ، ویتنام ، تایلند ، لائوس و کامبوج) رشد می کند. علاوه بر این ، در مناطق گرمسیری آفریقا کاملاً فعال کشت می شود.

کاربرد

دانه های چیلیبوه یک ماده اولیه دارویی عالی محسوب می شوند. و در پزشکی ، نمک اسید نیتریک ، به نام استریکنین نیترات ، و همچنین آماده سازی گالنیک مانند عصاره میوه خشک و تنتور از آنها به طور فعال استفاده می شود. به هر حال ، استریکنین نیترات به طور گسترده ای به عنوان یک عامل تحریک کننده برای سیستم عصبی ضعیف استفاده می شود که تحریک پذیری رفلکس را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد. در مورد آماده سازی های گالنیک ، آنها مقوی عالی هستند و همچنین متابولیسم را تحریک می کنند. به هر حال ، لازم است از داروهای چیلیبوهی فقط زیر نظر پزشک استفاده شود.

توصیه می شود از چیلیبوخا با خستگی سریع و خستگی مزمن ، آتونی معده و فشار خون پایین ، پارسیت و فلج ، و همچنین با ضعف قابل توجه فعالیت قلبی در نتیجه مسمومیت و انواع عفونت ها استفاده شود. در صورت اختلال در عملکرد دستگاه بینایی ، این فرهنگ همچنین خدمات خوبی را ارائه می دهد. و بروکین موجود در دانه های چیلیبوهی به طور گسترده به عنوان معرف شیمیایی استفاده می شود.

به هر حال ، استریکنین ابتدا از چیلیبوها استخراج شد. این در سال 1818 بود. تلخی این ماده غیر معمول حتی اگر یک گرم استریکنین را به یک تن کامل آب اضافه کنید احساس می شود. و سمیت این عنصر نیز از مقیاس خارج است. علاوه بر این ، سم دیگری به نام curare از چیلیبوه جدا شده است. اروپایی ها برای اولین بار در قرن شانزدهم از طریق تیرهای سرخپوستان با او ملاقات کردند ، که فعالانه از سرزمین های حاصلخیز خود در برابر فاتحان دفاع می کردند. در همان زمان ، مردم محلی که از سم curare در شکار با لذت زیادی استفاده کردند ، گوشت حیواناتی را که با کمک این سم کشته شده بودند ، خوردند. و این هیچ پیامد منفی برای ارگانیسم به همراه نداشت. و بعداً معلوم شد که شفابخش ، که وارد دستگاه گوارش شده است ، تنها در صورتی که غشای مخاطی مری و دهان او آسیب نبیند ، نمی تواند به فرد آسیب برساند.