پیریس

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

Pieris (lat. Pieris) - تیره ای از گیاهان همیشه سبز ، درختچه ها و درختان کم ارتفاع از خانواده هدر. در طبیعت ، گیاهان عمدتا در آمریکای شمالی و آسیای شرقی توزیع می شوند.

ویژگیهای فرهنگ

Pieris گیاهی است که با ویژگی های تزئینی بالا و رنگ صورتی یا قرمز شاخه های جوان مشخص می شود. Pieris سالهاست که توسط باغبان به دلیل گلهای زیبا و زنگوله دارش ، که از نظر ظاهری شبیه به گلهای سوسن دره است ، ارزش گذاری شده است. در بیشتر موارد ، pieris درختان و درختچه هایی با ارتفاع 3-6 متر هستند. Pierises اغلب به شکل انگورهای چوبی یافت می شوند و تا ارتفاع 9-10 متر افزایش می یابد.

برگها چرمی با درخشش ، بیضی ، بیضوی یا نیزه ای ، کامل یا دندانه دار ، تا 10 سانتی متر طول دارند.برگهای جوان اغلب صورتی رنگ ، مایل به قرمز ، گاهی سفید هستند. گلها به شکل زنگوله ای هستند که در گل آذین آویزان یا ایستاده جمع آوری شده اند. این فرهنگ در مارس-مه (بسته به شرایط آب و هوایی) شکوفا می شود. گلدهی فراوان ، به ویژه در مناطق آفتابی. میوه یک کپسول چوبی است که هنگام رسیدن به پنج لوب تقسیم می شود و حاوی تعداد زیادی دانه است. همه قسمتهای گیاهان سمی هستند ، حاوی گلیکوزید آندرومدوتوکسین هستند.

شرایط رشد

پیریس خاکهای اسیدی ، شل و نفوذپذیر را با افزودن ذغال سنگ نارس یا مخلوط خاک اره ، ماسه و سوزن ترجیح می دهد. سطح اسیدیته مطلوب بین 3 ، 5-4 ، 5 متغیر است. حفظ سطح اسید در همان سطح در آینده مهم است.

اسیدپاشی خاک با مالچ کردن ناحیه نزدیک تنه با پوسته مغز کاج ، خاک اره ، پوست کاج و سایر مواد آلی تسهیل می شود. همچنین توصیه می شود به طور سیستماتیک گوگرد به خاک اضافه کنید.

مکان ترجیحاً آفتابی است و در برابر بادهای سرد محافظت می شود. توصیه می شود گیاهان بعد از ظهر نور خورشید را دریافت کنند. اشکال متنوع نیاز به نور شدید دارند ، در غیر این صورت شاخ و برگ رنگی تک رنگ می یابد.

تکثیر و کاشت

تکثیر پیریس با بذر ، قلمه ، لایه بندی و مکنده های ریشه تکثیر می شود. روش بذر بسیار م effectiveثر است ، اما پر زحمت است. بذرها در جعبه های نهال پر از خاک تهیه شده از خاک مخروطی ، ذغال سنگ نارس ترش و ماسه به نسبت 2: 2: 1 کاشته می شوند. پس از کاشت ، خاک به وفور آبیاری می شود ، جعبه را با شیشه می پوشانند و در مکانی گرم و روشن قرار می دهند. شاخه ها در 30-35 روز ظاهر می شوند. شیرجه ورودی به ظروف جداگانه با ظاهر 3-4 برگ واقعی روی نهال ها انجام می شود. خاک موجود در ظروف با محلول فونداندول (برای جلوگیری از ظهور بیماری پای سیاه) از قبل درمان می شود. نهال ها پس از 2-3 سال در مناطق جنوبی در همان تابستان به زمین باز پیوند می شوند.

برای بسیاری از باغبانان ، کاشت پیریس با نهال قابل قبول است. گودالهای کاشت 2-3 هفته قبل از کاشت مورد نظر آماده می شوند ، عمق گودال باید حدود 30-40 سانتی متر و عرض آن 60-70 سانتی متر باشد. در خاکهای رسی سنگین ، پارامترها تا حدودی متفاوت است: عرض-1 متر ، عمق-15-20 سانتی متر. نهال همراه با یک توده زمین کاشته می شود ، سپس خاک در ناحیه نزدیک تنه به وفور آبیاری و مالچ می شود. مهم: یقه ریشه باید در سطح سطح خاک قرار گیرد.

مراقبت

پیرس مقاوم در برابر سرما نیست ، برخی از گونه ها می توانند تا آنجا که ممکن است در برابر یخ زدگی تا -20 درجه سانتیگراد مقاومت کنند. برای زمستان ، توصیه می شود گیاهان را با مواد غیر بافته بپوشانید و منطقه نزدیک تنه را با یک لایه ضخیم ذغال سنگ نارس مالچ کنید. آبیاری منظم ضروری است ، علف های هرز نیز لازم است و شل شدن باید کنار گذاشته شود ، زیرا سیستم ریشه پیریس بسیار نزدیک به سطح خاک واقع شده است. کوتاهی مو برای پیرس ضروری نیست ، اما هرس تکثیر ممنوع نیست. فرهنگ نسبت به تغذیه نگرش مثبتی دارد. دو پانسمان در هر فصل کافی است.