صنوبر و آلرژی

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

نیم قرن پیش ، صنوبرهای باریک در هر شهر عادی بودند. آنها به آنها افتخار می کردند ، در مورد آنها شعر می سرودند ، آهنگهای دلنشین می خواندند. گوشواره مایل به قرمز و کرک سفید آنها مردم را تحریک نمی کرد ، زیرا هیچ کس هیچ تصوری از وجود آلرژی نداشت. امروزه مردم کرک صنوبر را به یکی از عاملان حساسیت تبدیل کرده و شروع به قطع صنوبر کرده اند

صنوبرها ، عاشقان من در شهر من …

کلمات این آهنگ در روح هر فرد شوروی طنین انداز شد ، زیرا در هر شهر یا محل کارگری ، صنوبرهای باریک در صفوف حتی در کنار جاده ها ، حیاط ها و پارک های تزئین شده و مزارع جنگلی پرجمعیت صف بندی شده بودند. اگرچه ، البته ، صنوبرها عاشق شهر نبودند ، بلکه مردم شهرهای خود را دوست داشتند ، آنها صنوبرهای جوان کاشتند تا بتوانند محل زندگی را تجهیز و سبز کنند.

صنوبرها با طبیعت بی تکلف محبوبیت خود را به دست آوردند. آنها با موفقیت در هر خاک رشد کردند ، در برابر گرما و یخبندان های تلخ مقاومت کردند ، در برابر باران های طولانی پاییز و خشکسالی تابستان مقاومت کردند. هیچ درخت دیگری نمی تواند با صنوبر برای چنین عشق ابتکاری به زندگی رقابت کند.

در عین حال ، آنها خیلی سریع ارتفاع پیدا کردند و تاج هرمی یا چادر شکل خود را به آسمان هدایت کردند. پس از 5-7 سال ، آنها سقف خانه های دو و سه طبقه را که در آن سالها عمدتا در شهرهای جوان ساخته شده بود ، برآمدند. با نگاهی به صنوبرهای رو به رشد ، مردم معتقد بودند که می توانند شهر خود را به باغی شکوفا تبدیل کنند ، که ولادیمیر مایاکوفسکی درباره آن نوشت.

کرک صنوبر

صنوبرها گیاهان چوبی دو ضلعی هستند. رفتار گل آذین گوشواره آنها بسته به جنسیت متفاوت است. گوشواره های مردانه ، آزاد شده از گرده ، در اثر بیهوده شدن بیشتر خشک شده و روی زمین می افتند. گربه های گرده افشانی شده پس از رسیدن میوه ، شهر را با کرک سفید پر می کنند و جلوه ای از بارش برف را می دهند.

بچه ها انواع بازی ها را با کرک صنوبر ارائه می کردند. دختران تشک و بالش های عروسکی را با کرک پر می کردند. کرک صنوبر ممکن است سرایداران را آزار دهد ، اما هیچ کس از آن بیزار نبود. در آن روزها هنوز نفس کشیدن آسان بود ، ارگانیسم های مردم با اطمینان با طبیعت رفتار می کردند و بنابراین پوست با بثورات پوشانده نمی شد و چشم ها از "بارش برف" تابستانی نور نمی گرفت.

حساسیت

کرک صنوبر علت طاعون اواخر قرن بیستم نیست - آلرژی ، بلکه انتشارات مضر غول های صنعتی در جو. به نظر می رسد سیستم دفاعی بدن انسان که قرن ها در حال سازگاری با دنیای اطراف بوده است ، در اثر گازهای گلخانه ای صنعتی ، دیگر بوهای قدیمی را تشخیص نداده است.

در تلاش برای محافظت از بدن انسان در برابر نفوذهای مضر ، سیستم ایمنی بدن ، که نمی تواند خود را با شرایط محیطی که به سرعت در حال تغییر است ، سازگار کند ، شروع به بازی ایمن کرد. آنچه دیروز هیچ گونه تردیدی در مورد بی ضرر بودن انسان ایجاد نکرد ، ناگهان مشکوک شد و نیاز به اقدامات دفاعی داشت. بنابراین او با واکنشهای آلرژیک به همه چیز ، ارسال اشک و آبریزش بینی ، قرمزی پوست و بثورات از خود دفاع می کند تا بدن انسان را از مشکلات جدی تر محافظت کند.

انتخاب اشتباه

مردم به جای ایجاد امکانات درمانی ، اقداماتی برای تصفیه هوا ، که مستلزم هزینه های هنگفت مالی است ، راه آسان را طی کردند.

امروزه نیم قرن صنوبرها بی رحمانه در حال قطع شدن هستند ، به همین دلیل آنها حساسیت روزافزون در ارگانیسم های انسان را مسئول می دانند. شهرها برهنه هستند ، کرک صنوبر دیگر "روی مژه ها و شانه های دوستان" نمی افتد و آلرژی ، در عین حال ، هرگز از آزار ارگانیسم های حساس انسانی جلوگیری نمی کند.