توت فرنگی های باغی: کاشت ظرافت ها

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

توت فرنگی باغی - این دومین نام توت فرنگی است که قبلاً برای هر ساکن تابستانی و مردم عادی آشنا است. این توت معطر و خوشمزه مدتهاست که قلب کودکان و بزرگسالان را به دست آورده است. در حال حاضر ، تقریباً در تمام طول سال می توانید میوه های این گیاه فوق العاده را در فروشگاه ها پیدا کنید ، اما طعم و عطر توت های خریداری شده حتی در کنار توت فرنگی هایی که ساکنان تابستانی در باغ پرورش می دهند ، نیست

محصول مشابه توت متعلق به خانواده Rosaceae است ، نوعی از گیاهان که بیش از یک سال میوه می دهد. توت فرنگی های باغی نه تنها در روسیه ، بلکه در آمریکا ، بخش های اروپایی و آسیایی جهان نیز گسترده است. در سراسر جهان ، شما می توانید حدود پنج ده نوع مختلف انواع توت ها را پیدا کنید ، اما توت فرنگی باغی بسیار محبوب تر و متقاضی تر از انواع جنگلی است. دیدار با نوع باغ توت فرنگی در طبیعت کار نمی کند ، زیرا شرایط خاصی برای کشت آن لازم است. برای اولین بار ، چنین توت در قرن هجدهم در هلند شناخته شد. بسیاری از دانشمندان بر این عقیده هستند که ظاهر توت فرنگی های باغی به دلیل عبور از دو گونه دیگر - فرهنگ شیلی و ویرجینیا رخ داده است.

این نوع فرهنگ توت فرنگی تقریباً در هر باغی یافت می شود. خود روند رشد اغلب بدون مشکلات و مشکلات صورت می گیرد. در اینجا به فضای وسیعی در باغ احتیاج ندارید و تقریباً از کودهای شیمیایی استفاده نمی شود. با این حال ، برای کاشت توت فرنگی باغی ، لازم است مناطقی را انتخاب کنید که در معرض نور و نور خورشید قرار نگیرند. بهتر است از مناطق پست در منطقه ای که توت ها در بهار در معرض سرمازدگی قرار می گیرند اجتناب کنید.

میوه های توت فرنگی باغی معمولاً تازه خورده می شوند ، اگرچه گاهی اوقات ساکنان تابستان شرایط مناسبی برای نگهداری آن به شکل انجماد یا کنسرو ایجاد می کنند. همچنین ، توت ها یک دسر عالی خواهند بود. ترکیب توت فرنگی های باغی حاوی ویتامین C لازم برای بدن انسان است. با وجود این که تنوع زیادی از این گونه توت فرنگی ها وجود دارد ، اما انتخاب نوع مناسب توت برای منطقه و آب و هوای خاص الزامی است.

کاشت خاک

قبل از شروع روند رشد توت فرنگی باغ در باغ یا در باغ ، لازم است شاخص های اسیدیته خاک را بررسی کنید. این روش باید چهار ماه یا شش ماه قبل از کاشت محصول توت انجام شود. اگر اندیکاتور خیلی کم باشد. سپس باید با افزودن آهک دولومیت به خاک آن را پرورش داد. اسیدیته زمین برای کاشت توت فرنگی باید دارای شاخصی از پنج و نیم تا شش و نیم باشد.

نهال های تمام شده توت فرنگی باغی باید در بهار یا اوایل پاییز در محل کاشته شوند. بهتر است توت فرنگی باغی را در جایی که انواع توت ها یا محصولات شب دار در سال گذشته رشد کرده اند ، کاشت نکنید. ترجیح دادن مکان ها پس از حبوبات ، غلات و گیاهان چلیپایی صحیح تر است. اول ، لازم است خاک را با آماده سازی های معدنی بدون وجود کلر بارور کرده و همه علف های هرز را از آن حذف کنید.

کاشت توت فرنگی ، به طور معمول ، در ردیف ها انجام می شود ، جایی که فاصله بین بوته ها از بیست تا بیست و پنج سانتی متر است و بین ردیف ها ، شاخص های آن به شصت تا هفتاد سانتی متر افزایش می یابد. شما همچنین باید ابتدا کاشت توت فرنگی باغ را به عمق پانزده سانتی متر حفر کنید.

هنگام کاشت نهال ، باید اطمینان حاصل شود که هسته بوته ها با خاک پوشانده نشده است.به عبارت دیگر ، گیاه باید دقیقاً در امتداد گردن سیستم ریشه در زمین قرار گیرد. اگر گردن ریشه در بالای سطح خاک قرار گیرد ، در نهایت این می تواند باعث خشک شدن آن شود و کاشت بیش از حد عمیق گیاه را با مرگ بوته و پوسیدگی قلب تهدید می کند. پس از کاشت ، بوته های توت فرنگی باغ باید با آب فراوان آبیاری شوند. و در هر ردیف ، با هوموس مالچ کنید.

در یک مکان ، این محصول را می توان بیش از پنج سال کشت کرد ، در غیر این صورت عملکرد بلافاصله بسیار کاهش می یابد. بر این اساس ، برای باردهی مداوم عالی ، لازم است توت ها در یک منطقه جدید به موقع کاشته شوند. توت فرنگی را می توان بعد از چهار سال در محل اصلی خود کاشت.

اولین تغذیه تخت ها با توت فرنگی باغ در اولین سال بارور انجام می شود. در بهار ، در طول توسعه شدید برگ و پس از پایان برداشت ، کودهای حاوی نیتروژن به خاک اعمال می شود.