هدر همیشه سبز

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

وقتی کلمه "Heather" را می شنوید ، تخیل شما به سمت افراد کوچک پیکتی کشیده می شود که در شمال اسکاتلند زندگی می کردند. آنها یک نوشیدنی هدر "شیرین تر از عسل" و مستتر از شراب دم کردند. دستور العمل این نوشیدنی از پدر به پسر منتقل شد و مردم همسایه مانع از تولید هر چیزی مشابه آن شدند و مردم را با آخرین نفس آخرین تصویر به یادگار گذاشتند. بنابراین افسانه می گوید

عسل هدر

برای بسیاری از ما ، وطن پرستی پیک ها هنگامی در روح ما فرو رفت که در کلاس ادبیات ، افسانه "عسل هدر" ، نوشته رابرت لوئیس استیونسون ، ترجمه ساموئل مارشاک را خواندیم.

در زندگی من بیش از نیم قرن پیش بود ، اما هنوز پسری را می بینم که محکم به سنگ عظیمی بسته شده است ، از صخره ای به آبهای سرد دریا پرتاب شده و گویی گریه تند او را می شنوم. و یک پیرمرد سرسخت ، آخرین نماینده پیکتیش ، که یک نوشیدنی شگفت انگیز دم کرد که به زندگی شاد کمک می کرد و به جنگیدن برای مکانی در زیر آفتاب ناچیز شمالی قدرت می داد.

پیرمرد بدون فاش شدن راز تهیه یک نوشیدنی فوق العاده برای اسکاتلندی های بی رحم درگذشت. این پیچیدگی های ترجمه ، حتی در برخی جاها ، اشک در چشم ها به وجود آورد و روحیه میهن پرستانه حتی چنین روحیه کودکان نرم و نرم را تقویت کرد.

امروز متوجه شده ام که هیچ "مقدس ترین نوشیدنی" ارزش جان یک شخص یا یک جامعه را ندارد. متأسفانه روح چنین میهن پرستی سرسخت است و همچنان "پاکسازی" سرزمین های سیاره ما را ادامه می دهد.

اما این فقط یک افسانه است. مورخان معتقدند که همه مردم پیکتیک نابود نشدند ، اما در قرن 9 آنها به سادگی در بین فاتحان اسکاتلندی جذب شدند. بنابراین به نظر می رسد زیبا تر است ، و به احتمال زیاد ، دستور العمل طولانی مدت توسط آبجو در اروپا پذیرفته شده است. بیهوده نیست که آنها می گویند آبجو از ودکا کم آب تر نیست.

شرح

درختچه همیشه سبز در ارتفاعات مختلف وجود دارد. از 10 تا 70 سانتی متر متغیر است. پوست قهوه ای تیره ساقه های نازک را می پوشاند.

برگهای کوچک پوسته مانند لایه دوم پوست است. آنها تمام شاخه های درختچه را با صفحات سبز تیره خود می پوشانند. در زمستان ، رنگ برگ ها تغییر می کند و قرمز مایل به بنفش می شود.

در طول دوره گلدهی ، بوته هدر به یک گل آذین بنفش-صورتی تبدیل می شود: اینگونه است که شاخه های جانبی به فراوانی با گلهای کوچک زنگوله ای پوشانده شده است. هدر در ماه های ژوئیه-سپتامبر شکوفا می شود و عطر و بویی سرحال به مردم می بخشد.

در حال رشد

مقاومت گرما در برابر آب و هوای خائنانه ، که نه او را با باد و نه یخبندان نمی ترساند ، گیاه را به نمادی از زندگی تبدیل کرده است. جایی که هدر مستقر شد ، مردم با میل و رغبت شهرک های خود را ایجاد کردند.

این مرد متواضع نیازی به خاکهای غنی ندارد ، فقط کلسیم اضافی و خاکهای آهکی را دوست ندارد و اسیدیته را در pH 4 ، 5-5 ، 5 ترجیح می دهد. بنابراین ، هنگام کاشتن گرما ، ذغال سنگ نارس قرمز با خاک بالا وارد خاک می شود و دایره تنه با ذغال سنگ نارس مالیده می شود.

در مناطق باز و در سایه جزئی رشد می کند. او آب راکد را دوست ندارد ، اما خاک مرطوب را دوست دارد. برای زمستان ، توصیه می شود مالچ ذغال سنگ نارس را به 10 سانتی متر برسانید ، و بوته ها را با شاخه های صنوبر روی آن بپوشانید.

می توانید از طریق بذر ، قلمه و تقسیم بوته تکثیر کنید.

بهترین انواع

• "آلگرو" - در گلهای قرمز کارمینی روی بوته ها تا ارتفاع 60 سانتی متر متفاوت است.

• "آلپورتی" - گلهایی با رنگ قرمز تا بنفش روی بوته هایی به ارتفاع 60-70 سانتی متر با برگهای سبز تیره.

• "C. W. Nix" - گلهای صورتی بنفش روی بوته های بلند.

در باغ استفاده کنید

انواع هود کوتوله برای سرسره های کوهستانی و باغ های صخره ای مناسب است.

از گیاهان بالاتر ، پرچین ها مرتب می شوند و محل را به مناطق کاربردی تقسیم می کنند.

در طول گلدهی ، بوته هدر یک فرش گلدار جداگانه است ، نوعی "نقطه گل" است که در پس زمینه درختان ، درختچه های بلند ، سنگهای بزرگ یا در پس زمینه یک چمن سبز خودنمایی می کند.