پای سیاه کلم

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

سیاه پا یک بیماری نسبتاً گسترده نهال و نهال است. این به صورت تیره شدن قابل توجه در ناحیه قسمتهای ریشه ساقه در حین کشت نهال ظاهر می شود. قسمتهای پایه ساقه های شکننده ابتدا آبکی می شوند و کمی بعد قهوه ای شده و شروع به پوسیدگی می کنند. پای سیاه به ویژه در خاکهای غرقاب و در آب و هوای مرطوب مضر است ، بنابراین ، این شاخص ها باید با دقت کنترل شوند

چند کلمه در مورد بیماری

بافتهای گردن ریشه گیاهان ، هنگامی که توسط یک ساق سیاه آسیب می بینند ، نرم شده و سیاه می شوند و ساقه های شکننده نازک می شوند و پس از مدتی دراز می کشند.

نهال های بالغ توسط یک قارچ مضر به نام Rhizoctonia solani مورد حمله قرار می گیرند. عوامل ایجاد کننده ساقه سیاه مخرب در خاک به شکل اسکلروتیا ، اوسپور یا کیست در خاک باقی می مانند ، تجمع آنها در حین کشت دائمی نهال کلم در گلخانه ها و گلخانه ها مشخص می شود.

درجه حرارت بالا در حین کشت نهال ، همراه با اسیدیته و رطوبت زیاد خاک ، باعث توسعه این بیماری می شود.

اغلب ، انواع زیر کلم مستعد عفونت سیاه پا هستند: Belorusskaya 455 ، Amager 611 و Moskovskaya اواخر 9.

چگونه مبارزه کنیم

شاید مهمترین راه برای محافظت از خود در برابر سیاه پا مراقبت صحیح از نهال کلم باشد. هم کاشت نهال و هم چیدن نهال باید به موقع انجام شود. قبل از کاشت ، ترشی بذرها با Planriz یا TMTD توصیه می شود. داروهای بیولوژیکی مانند "فیتولاوین -300" ، "فیتوسپورین" و "باکتوفیت" نیز برای ضدعفونی دانه ها مناسب هستند. برای این منظور ، می توانید از مواد شیمیایی م effectiveثرتری استفاده کنید ("Cumulus DF" یا "Fundazol"). چنین پانسمانی باعث از بین رفتن عوامل بیماری زا سیاه پا روی دانه ها می شود. با این حال ، در عین حال ، نباید فراموش کرد که عوامل ایجاد کننده این بیماری را می توان در خاک نیز یافت.

همچنین ، برای کشت ، بهتر است انواع کلم مقاوم در برابر ساقه سیاه (کازاچوک و تعدادی دیگر) را انتخاب کنید.

مهم است که اجازه ندهید محصولات غلیظ غلیظ شوند. کمبود تهویه ، آبیاری بیش از حد و افزایش دمای هوا نیز محرک توسعه سیاهرگ هستند. در طول آبیاری ، مهم است که به یاد داشته باشید که خاک به هیچ وجه نباید غرقاب شود.

سه روز قبل از کاشت نهال ، خاک گلخانه ها و بسترها باید با محلول گوگرد کلوئیدی آبیاری شود (ده لیتر آب گوگرد کلوئیدی حدود 40 گرم نیاز دارد). آماده سازی های حاوی گوگرد مانند Cumulus DF یا Tiovit Jet نیز مناسب هستند. همچنین ، خاک گلخانه ها قبل از کاشت نهال ، به ساکنان تابستانی با تجربه توصیه می شود که آن را با محلول داغ پرمنگنات پتاسیم آبیاری کنند - برای پنج لیتر آب 1.5 گرم مصرف می شود. معمولاً چنین حجم محلول در متر مربع مصرف می شود. به همین ترتیب ، خاک برای نهال آماده می شود.

به صورت دوره ای ، خاک گلخانه ها و گرمخانه ها باید کاملاً با بخار ضدعفونی شده یا جایگزین شود. همچنین می توانید آن را با فیتوسپورین بریزید. همچنین ، خاک به طور مرتب آهک است ، زیرا محیط اسیدی بهترین دستیار در توسعه ساق پا سیاه است.

در طول کشت ، نهال ها به طور سیستماتیک با پرمنگنات پتاسیم آبیاری می شوند و مخلوطی از خاکستر و ماسه یا ماسه رودخانه با لایه ای حدود دو سانتی متر روی ساقه های آن ریخته می شود.

اگر کانون بیماری روی نهال ها مشاهده شود ، پوشش گیاهی آسیب دیده با دقت برداشته می شود ، سپس همه نهال ها با محلول صورتی پرمنگنات پتاسیم آبیاری می شوند (10 لیتر آب از 3 تا 5 گرم به آن نیاز دارد) و پس از آن ، در طول هفته ، تمام آبیاری به طور کلی متوقف می شود.

می توان با قطع ساقه ها دقیقاً بالای نواحی آسیب دیده ، به نهال های بزرگ بزرگ مبتلا به ساق پا سیاه احیا کرد. قلمه های تشکیل شده در نتیجه چنین هرس در آب قرار می گیرند تا ریشه ها ظاهر شوند. می توانید فرم دهنده های ریشه مخصوص را به آب اضافه کنید.

قابل توجه است که نهال هایی که در لیوان های پلاستیکی و همچنین در کاست ها و گلدان های ذغال سنگ نارس رشد می کنند ، عملاً تحت تأثیر پای سیاه بدشانسی قرار نمی گیرند.