کودها قسمت 3

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

عکس: A. Singkham / Rusmediabank.ru

ما به بحث در مورد انواع کودها و ویژگی های استفاده از آنها ادامه می دهیم.

قسمت 1.

قسمت 2.

کودهای باکتریایی با هدف افزایش خواص حاصلخیز خاک انجام می شوند. علاوه بر این ، چنین کودهایی نیتروژن را به شکل قابل قبول برای گیاهان تبدیل می کنند.

کودهای باکتریایی شامل آزوتوباکترین ، نیتراژین ، فسفروباکترین و برخی دیگر از انواع آن است. نیتراگین ترکیبی از باکتری هایی است که در ریشه حبوبات زندگی می کنند و همه آنها توانایی جذب نیتروژن از هوا را دارند. چنین آماده سازی باید قبل از اعمال روی خاک در آب حل شود. در محلول که در این مورد به دست می آید ، دانه ها باید مرطوب شوند.

در مورد فسفروباکترین ، این اسپورهای باکتریایی هستند که با کائولن مخلوط می شوند. چنین کودی قادر به آزادسازی فسفر از ترکیبات آلی خواهد بود.

آزوتوباکترین کودی است که از میکروارگانیسم های به اصطلاح خاک تولید می شود. این عناصر نیتروژن را از هوا جذب کرده و همزمان آن را به ترکیباتی تبدیل می کنند که برای گیاهان مفیدتر است. استفاده از این محصول فقط در خاکهای مرطوب توصیه می شود. علاوه بر این ، چنین آماده سازی حاوی آن میکروارگانیسم هایی است که قادر به تجزیه مواد آلی و آزاد کردن آمونیاک از آنها هستند.

کودهای خرد یک نوع کود جداگانه هستند. چنین آماده سازی حاوی عناصری مفید برای گیاهان است ، مانند: آهن ، منگنز ، مس ، بور ، روی ، مولیبدن و بسیاری دیگر. چنین عناصری در مبارزه با بیماری های قارچی بسیار مثر است. چنین کودهایی باید به مقدار بسیار محدود روی خاک اعمال شوند. رایج ترین آماده سازی های این نوع کودها کودهای ویتریول آهن ، بوریک و منگنز هستند. از کودهای خرد کننده برای سمپاشی درختان و درختچه ها استفاده می شود.

اغلب گیاهان سبزی فاقد عناصر کمیاب بسیار مهم در خاک هستند: به عنوان مثال ، بور ، مس و مولیبدن. این عناصر برای چغندر و گل کلم بسیار مهم هستند. در چنین شرایطی ، دانه های گل کلم باید به مدت پنج تا شش ساعت با اسید بوریک ، پرمنگنات پتاسیم و مولیبدن درمان شوند. این عناصر باید در مقادیر زیر مصرف شوند: 0.3 گرم در لیتر ، 0.5 گرم در لیتر ، 1 گرم در لیتر. علاوه بر این ، چنین کودهایی را می توان در قالب آماده سازی های خاصی که برای فروش در دسترس هستند به خاک اعمال کرد. چنین کودهایی همچنین حاوی مس ، نیتروژن و پتاسیم خواهند بود.

لازم به ذکر است که قبل از استفاده از خاک نمی توان همه کودها را مخلوط کرد. بنابراین ، بهترین راه برای برون رفت از این وضعیت ، معرفی جداگانه آنهاست.

با گذشت زمان ، بسیاری از باغبان شروع به تعیین ، با ظاهر گیاهان ، عناصر کمبود در خاک می کنند. بیایید سعی کنیم نحوه انجام این کار را بیابیم. اگر گیاهان فاقد نیتروژن باشند ، برگهای چنین گیاهی از نظر اندازه کوچک ، سبز کم رنگ خواهند بود ، با گذشت زمان زرد می شوند و سپس کاملاً می ریزند.

کمبود فسفر را می توان با رنگ برگها تعیین کرد: آنها سبز تیره یا مایل به آبی با رنگ قرمز هستند. برگها خشک می شوند و تقریبا سیاه می شوند.

اگر گیاهان پتاسیم کافی نداشته باشند ، لبه های برگها شروع به زرد شدن می کنند و با گذشت زمان می میرند. برگها خود چروکیده و شروع به جمع شدن می کنند.

اگر گیاهان به کلسیم بیشتری احتیاج داشته باشند ، ریشه ها و جوانه های آپیکال آسیب می بینند و با گذشت زمان به طور کلی می میرند.

با کمبود منیزیم در خاک ، برگها شروع به سایه روشن تر می کنند. در لبه ها ، چنین برگهایی زرد می شوند ، قرمز می شوند یا رنگ بنفش پیدا می کنند. این تغییر رنگ نه تنها در لبه ها ، بلکه بین رگبرگ برگ ها نیز مشاهده می شود.

اگر گیاهان به آهن نیاز داشته باشند ، برگها سبز کم رنگ شده و بافتها شروع به از بین رفتن می کنند. بین رگها ، روشنایی نیز قابل توجه خواهد بود که به آن کلروز گفته می شود.

هنگامی که مس کم است ، نوک برگها ابتدا سفید می شوند و با گذشت زمان ، کلروز ظاهر می شود. اگر بور بیشتری مورد نیاز باشد ، برگها می ریزند ، گلدهی رخ نمی دهد و ریشه ها و جوانه های آپیکال می میرند.