2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39
هاستا همچنین تحت این نام به عنوان یک تابع شناخته می شود ، در زبان لاتین نام این گیاه به این صورت به نظر می رسد: Hosta. Hosta متعلق به خانواده سوسن است. این گیاه یک گیاه چند ساله است که نه تنها برای پرورش در آبها ، بلکه در باغ های صخره ای نیز مورد استفاده قرار می گیرد.
میزبان ژاپن ، آسیای جنوب شرقی و شرق دور است.
توضیحات میزبان
میزبان دارای شاخ و برگ تزئینی است که در رنگهای مختلف رنگ آمیزی شده است. در واقع ، شایان ذکر است که این گیاه به دلیل شاخ و برگ تزئینی و همچنین بی تکلفی خاص خود در رشد بسیار محبوب است و مورد استقبال قرار می گیرد. قابل توجه است که برگهای این گیاه نیز از نظر شکل و اندازه و بافت کاملاً متنوع هستند. برگ هاستا می تواند ترد و صاف ، یا براق ، چرمی و مات باشد. گلها می توانند زنگوله ها یا قیفهای باز گسترده ای باشند که در گل آذین گل رزم قرار دارند. رنگ چنین گلهایی می تواند سفید ، بنفش یا بنفش باشد. اغلب گلهای میزبان دارای عطرهای شگفت انگیز هستند. قابل ذکر است که دمگل این گیاه می تواند به یک متر ارتفاع برسد. گلدهی این گیاه در حدود جولای-آگوست آغاز می شود و تا اواسط اکتبر ادامه می یابد. شایان ذکر است که در یک مکان این گیاه قادر است حتی به مدت ده سال به طور مطلوب رشد کند. و همچنین همه انواع این گیاه نیز با دوام خاصی متمایز می شوند: تزئینی میزبان می تواند حتی برای بیش از بیست سال ادامه یابد.
در مجموع ، حدود چهل گونه در این جنس وجود دارد و در مجموع بیش از دو و نیم هزار گونه از این گیاه به دست آمده است. در شرایط طبیعی ، میزبان ترجیح می دهد در امتداد لبه های جنگل ، در تالاب ها و همچنین در امتداد سواحل آبهای مختلف رشد کند: رودخانه ها و دریاچه ها.
طبقه بندی این گیاه اغلب بر اساس دو پارامتر انجام می شود: ارتفاع و رنگ شاخ و برگ. از نظر ارتفاع ، گیاهان مینیاتوری ، کوچک ، متوسط ، بزرگ و بسیار بزرگ وجود دارد. ارتفاع گیاهان مینیاتوری حدود پنج تا ده سانتی متر خواهد بود و ارتفاع گیاهان بزرگ حتی می تواند از شصت سانتی متر تجاوز کند. قابل توجه است که تعداد زیادی از گروه های مختلف با توجه به رنگ برگ ها متمایز می شوند ، زیرا رنگ گیاه به ویژه متنوع است.
ویژگی های مراقبت و پرورش میزبان
شایان ذکر است که میزبان یک گیاه مقاوم در برابر سایه است. ترجیحاً مناطقی را برای پرورش این گیاه انتخاب کنید که بعد از ظهر سایه می گیرد. با این حال ، میزبان آبی نیاز به تیره شدن کامل دارد ، این به این دلیل است که فقط در چنین شرایطی گیاهان رنگ روشن تری خواهند داشت. همان گیاهانی که دارای برگهای سفید ، زرد یا طلایی هستند در برابر نور خورشید مقاوم تر هستند. با این حال ، هنگامی که در منطقه ای با نور زیاد رشد می کند ، گیاهان می سوزند و خود گیاهان می توانند بیش از حد گرم شوند. لازم به ذکر است که برای توسعه بهینه این گیاه ، برداشتن خاک های لومی غنی از هوموس ضروری خواهد بود. بنابراین خاکها باید به اندازه کافی مرطوب و همچنین دارای زهکشی مناسب باشند: خاک می تواند کمی اسیدی و کمی قلیایی باشد. مهم است که به یاد داشته باشید که برای اینکه گیاهان رشد خود را کند نکنند ، آنها به یک دوره سرد نیاز دارند.
لازم به ذکر است که گیاهان جوان کاشت را به خوبی تحمل می کنند ، اما گیاهان مسن را باید در کمترین زمان ممکن پیوند زد. قبل از کاشت ، خاک باید با کودهای معدنی یا آلی بارور شود. خاک محل رشد این گیاه باید مرطوب باشد. با این حال ، نمونه های قدیمی قادر به تحمل خشکسالی جزئی هستند. برای دوره زمستان ، توصیه می شود که کاشت این گیاه را مالچ کنید.
