پیراکانتا

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

پیراکانتا (لاتین پیراکانتا) - تیره ای از درختچه های همیشه سبز از خانواده Rosaceae. این جنس شامل 6 گونه است که عمدتا در اروپا و آسیای جنوب شرقی توزیع شده است.

ویژگیهای فرهنگ

Pyracantha بوته ای پهن کننده یا ایستاده تا ارتفاع 5-6 متر است که از نظر ظاهری شبیه به نمایندگان جنس Cotoneaster (lat. Cotoneaster) است که با شاخه های مجهز به خار 2.5 سانتی متر مشخص می شود. شاخه ها کاملاً با گلهای معطر پوشانده شده است یک سایه سفید یا سفید مایل به سفید ، که بعداً خوشه هایی از انواع توت های زرد ، نارنجی یا قرمز در یک سطح براق ایجاد می شود.

میوه ها به طور معمول در طول زمستان به مدت طولانی روی شاخه ها آویزان می شوند و در نتیجه تزئینی را به درختچه ها می افزایند. برگها سبز تیره هستند ، از نیزه ای تا باریک باریک ، بریدگی یا کدر ، کمتر نوک تیز ، دندانه دار یا لبه کامل ، به طول 5 سانتی متر. میوه ها خورده نمی شوند ، اگرچه سمی نیستند و به بدن انسان آسیب نمی رسانند..

شرایط رشد

پیرازان بی تکلف هستند ، آنها می توانند به طور معمول در تقریباً هر نوع خاک رشد کنند. این فرهنگ برای باروری و روشنایی نیز اهمیتی ندارد. می تواند در مناطق آفتابی و سایه دار رشد کند. در سایه عمیق ، پیرانکتا به وفور شکوفا نمی شود و بر این اساس ، میوه های بسیار کمی تشکیل می دهد. در چنین مناطقی ، تزئینی گیاهان نیز از بین می رود. فرهنگ مکانهایی را که در برابر بادهای سرد و سوراخ کننده محافظت نمی شوند ، تحمل نمی کند.

خاکهای سست ، خوب هوادهی و مرطوب نسبتاً مناسب برای پیراکانتا است. در صورت برآورده شدن شرایط رشد ، پیرانکا بهتر و سریعتر رشد می کند ، گاهی اوقات تا حدودی نسبت به درختچه های مجاور تهاجمی می شود. در کاشت های تک ، گیاه به شکل یک بوته گسترده گسترده تا ارتفاع 3 متر تشکیل می شود.

تکثیر و کاشت

از طریق بذر پیراکانتا و قلمه تکثیر می شود. کاشت بذر در بهار یا پاییز مستقیماً در زمین باز انجام می شود. در حالت اول ، دانه ها نیاز به طبقه بندی سرد اولیه دارند. قلمه ها در تابستان انجام می شود. قلمه ها از شاخه های نیمه تازه تازه بریده می شوند. قلمه ها در گلخانه کاشته می شوند.

مهم است که قلمه ها را در برابر آفتاب سوزان ، آبیاری منظم و سم پاشی محافظت کنید. قلمه ها در عرض 2 ، 5-3 هفته ریشه می دهند. پیوند گیاهان جوان در بهار آینده انجام می شود. برای تشکیل پرچین ، باغبانان با تجربه توصیه می کنند از نهال های دو ساله خریداری شده از مهد کودک های تخصصی استفاده کنند. در این حالت ، فاصله بین گیاهان باید حداقل 0.5 متر باشد.

مراقبت

هرس یکی از مهمترین روشهای مراقبت پیراکانتا است. اگر هرس بی موقع باشد ، گیاهان جذاب و حتی زشت می شوند. این فرهنگ هرس را به راحتی تحمل می کند ، بنابراین پیراکانتا اغلب در هنر تزئینی استفاده می شود. اولین هرس در اوایل بهار انجام می شود - شاخه های خشک و آسیب دیده برداشته می شوند. دوم قبل از گلدهی - شاخه های جانبی افقی 1/3 کوتاه می شوند. در پاییز سوم - شاخه های بیش از حد رشد جدید حذف می شوند.

علاوه بر هرس ، آبیاری ، وجین و شل شدن به طور مرتب انجام می شود. در طول فصل رشد ، گیاهان دو بار در ماه با کودهای معدنی تغذیه می شوند. پیراهن هایی که به عنوان محوطه سازی عمودی رشد می کنند نیاز به پشتیبانی دارند - نرده ها و بندهای کششی. با مراقبت مناسب و به موقع ، پیرانک ها عملاً تحت تأثیر آفات و بیماری ها قرار نمی گیرند. در صورت نقض شرایط بازداشت ، فرهنگ مورد حمله شته ها قرار می گیرد یا تحت تأثیر گال و فیتوفتورا قرار می گیرد. هنگام کار با بوته ها ، باید بسیار مراقب باشید ، زیرا پیراکانتا "خار" با خارهای تیز است که می تواند به شدت به دستان شما آسیب برساند.

استفاده

Pyracants در کاشت های تک و گروهی عالی به نظر می رسد ، که برای ایجاد پرچین ایده آل است.فرهنگ یک گیاه عسل عالی است ، عطر آن زنبورها و انواع توت های پرنده را جذب می کند ، که به شما امکان می دهد از شر حشرات مزاحم خلاص شوید. به طور شگفت انگیزی ، حتی در زمستان ، گیاهان با زیبایی خود جذب می شوند و دیگران را در چنین زمان غیر قابل توصیف و غم انگیزی از سال به وجد می آورند. رشد پیرانکا به عنوان گیاه آپارتمانی ممنوع نیست ، اگرچه در زمستان گیاهان را به اتاقهای سرد با دمای 1-3 درجه سانتیگراد منتقل می کنند.