نخل هلو

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

نخل هلو (Latin Bactris gasipaes) یک محصول میوه است که نماینده خانواده نخل است.

شرح

نخل هلو درختی باریک و نسبتاً بلند است که ارتفاع آن از بیست تا سی متر متغیر است. در بالا ، تنه های قوی آن (با این حال ، گاهی اوقات در تمام طول) شامل حلقه های چشمگیر خارهای سیاه سوزنی شکل است که طول آنها می تواند به دوازده سانتی متر برسد. چنین خارهایی جمع آوری میوه را بسیار دشوارتر می کند.

برگهای این فرهنگ بسیار بلند است - طول آنها می تواند از 2 ، 4 تا 3 ، 6 متر برسد. همه آنها نیزه ای و باریک هستند و دارای رنگ سبز تیره آبدار و لبه های نسبتاً خاردار هستند. با این حال ، دمبرگها نیز متراکم با خارهای متعدد پوشانده شده اند.

گلهای کوچک مایل به زرد مایل به سفید گل آذین به طول 30 سانتی متر تشکیل می دهند. همه گل آذین مستقیماً در زیر تاج درختان قرار دارند ، در حالی که یک قلم مو حاوی گلهای ماده و نر است.

میوه ها ، که به صورت دسته ای تا صد قطعه آویزان هستند ، می توانند قرمز یا نارنجی یا زرد باشند. و شکل آنها می تواند مخروطی یا حجامت شده یا بیضی شکل باشد. هر میوه دارای شش لبه نامشخص است و طول آن به شش سانتی متر می رسد. در زیر پوست نازک میوه ، یک تفاله زرد مایل به زرد نارنجی وجود دارد و در مرکز این تفاله یک استخوان با اندازه بسیار چشمگیر وجود دارد.

برداشت نخل هلو در سومین یا چهارمین سال زندگی خود شروع می کند.

جایی که رشد می کند

این گونه نخل بومی جنگل های اکوادور ، کلمبیا ، پرو و برزیل است. از زمان های قدیم ، نخل هلو به طور فعال کشت می شد و کمتر توسط اقوام هندی در سراسر آمازون پخش می شد ، اما این محصول تنها در کاستاریکا بیشترین اهمیت اقتصادی را دریافت کرده است. در چند دهه گذشته ، این محصول در برخی از ایالت های آمریکای مرکزی - در پاناما و نیکاراگوئه ، و همچنین در هندوراس و گواتمالا شروع به رشد کرده است. علاوه بر این ، چنین نخل را می توان در آنتیل ، و همچنین در مناطق شمالی آمریکای جنوبی یافت. در سال 1924 ، اولین چنین مزارعی در فیلیپین ظاهر شد و تا سال 1970 این گیاه شگفت انگیز به هند رسید.

در واقع ، این درخت نخل قادر به رشد در هر منطقه ای است که دارای آب و هوای گرمسیری گرم و نسبتاً مرطوب است. و این فرهنگ می تواند هم از طریق بذر و هم از طریق رویشی تکثیر شود ، اما برای خاکها کاملاً نامطلوب است.

کاربرد

خوردن میوه های تازه نخل نخل پذیرفته نیست. درست است که طوطی ها از طیف وسیعی از گونه ها بسیار دوست دارند ، اما با قطع جنگل های گرمسیری و گرمسیری واقع در حوضه آمازون ، تعداد این پرندگان زیبا به تدریج در حال کاهش است. و قبل از استفاده ، مردم این میوه ها را به مدت دو یا سه ساعت در آب نمک می جوشانند و اغلب کره یا روغن نباتی را به آن اضافه می کنند. قبل از پختن آنها ، هر میوه باید کمی به پوست بریده شود. و آنها باید هنوز داغ خورده شوند.

بیشتر اوقات ، این میوه ها به عنوان غذای جانبی برای طیف گسترده ای از غذاهای چرب استفاده می شوند ، یا به سادگی با انواع چاشنی ها خورده می شوند - واقعیت این است که حتی تفاله پخته همیشه کمی خشک است.

گاهی تفاله این میوه ها به محصولات نانوایی اضافه می شود ، علاوه بر این ، یک نوشیدنی الکلی قوی و بسیار غنی از آن به دست می آید. و غذاهای لذیذ با تمایل مغزهایی که طعم نارگیل دارند می خورند.

اگر میوه ها با دقت جمع آوری شده و دارای فرورفتگی نیستند ، می توانید آنها را به راحتی در شرایط معمول اتاق خود به مدت یک هفته ذخیره کنید.

هسته نرم قسمتهای بالای تنه نیز به طور فعال مورد استفاده قرار نمی گیرد - آنها به صورت خام خورده می شوند یا غذاهای مختلفی از آنها تهیه می شود.آنها اغلب برای حفاظت استفاده می شوند. به هر حال ، طعم هسته های تازه بسیار شبیه به طعم ساقه های کرفس است.

چوب چنین نخل یک مصالح ساختمانی عالی است و قبایل محلی از برگها برای ساختن سقف برای کلبه های خود استفاده می کنند. جوشانده ای نیز از برگ ها تهیه می شود که اغلب توسط سرخپوستان برای سردرد یا دردهای شکمی استفاده می شود.

موارد منع مصرف

به دلیل عدم تحمل فردی ، واکنش های آلرژیک به طور کامل رد نمی شود.