خاکستری توت سیاه

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

خاکستری توت سیاه یکی از گیاهان خانواده به نام Rosaceae است ، در لاتین نام این گیاه به شرح زیر خواهد بود: Rubus caesius L. در مورد نام خود خانواده شاه توت ، در لاتین به این شکل خواهد بود: Rosaceae Juss.

توضیحات توت سیاه گلوکوس

شاه توت خاکستری یک نیمه درختچه ای است که دارای شاخه های خاردار باز است و طول آن به یک متر و نیم می رسد. ساقه ها می توانند دو نوع باشند: هم رویشی دوساله و هم رویشی یک ساله. برگهای گیاه دمبرگ ، سه لایه و متناوب است. گلهای توت سیاه سفید هستند ، نسبتاً بزرگ هستند و طول آنها می تواند به سه سانتی متر برسد. چنین گلهایی در گل آذین کوریمبوز جمع آوری می شوند. پرچم ها و بوته های زیادی از این گیاه وجود دارد. میوه ها نسبتاً بزرگ و تخم مرغی هستند ، رنگ آنها به رنگ مشکی است و محکم به طرف ظرف رشد می کند.

شکوفه توت سیاه با کبوتر در دوره بین ماه مه تا آگوست رخ می دهد ، در حالی که رسیدن میوه ها یک ماه پس از پایان گلدهی آغاز می شود. این گیاه هر ساله میوه می دهد و بسیار فراوان است. در شرایط طبیعی ، توت سیاه می تواند در سراسر منطقه اروپایی روسیه و همچنین در قزاقستان ، آسیای مرکزی ، اوکراین ، بلاروس و قفقاز یافت شود. برای رشد ، گیاه دره های رودخانه ها و نهرها و همچنین جنگل های مرطوب ، دره ها ، زلال ها و مکان های بوته ای را ترجیح می دهد. در کریمه و قفقاز ، انواع دیگری از این گیاه را می توانید پیدا کنید: توت سیاه و توت سیاه قفقازی.

شرح خواص دارویی کبوتر شاه توت

توت خاکستری دارای خواص درمانی بسیار ارزشمندی است ، در حالی که از برگها و میوه ها و همچنین آب گیاه و ریشه های آن باید برای اهداف دارویی استفاده کرد. برگ ها و شیره ها باید در حدود ژوئن-آگوست ، ریشه ها در پاییز و میوه ها در طول آگوست و سپتامبر برداشت شوند.

وجود چنین خواص دارویی ارزشمندی با محتوای اسیدهای آلی ، فیبر ، فروکتوز ، ساکارز ، گلوکز ، نمک های پتاسیم ، مس ، منگنز ، آهن ، فسفر و ویتامین های گروه B ، C ، A و E. مواد ، فلاونوئیدها ، توضیح داده می شود. اینوزیتول ، کاروتن ، فیتونسیدها و اسیدهای مالیک ، اگزالیک ، تارتاریک و لاکتیک.

لازم به ذکر است که خواص درمانی این گیاه در دوران باستان شناخته شده بود. از این تزریق برای شستشوی گلو و بیماری های التهابی لثه استفاده می شود. در قرون وسطی ، قبلاً ثابت شده بود که ریشه توت سیاه دارای اثر ادرارآور است. در مورد طب سنتی ، در اینجا از این گیاه به عنوان یک عامل هموستاتیک ، قابض ، ضد التهاب ، التیام دهنده زخم ، آرام بخش ، ضد کرم ، ادرار آور و تصفیه کننده خون استفاده می شود. همچنین از توت سیاه برای برونشیت ، ذات الریه ، بیماریهای کبد و کلیه ، ورم معده ، کم خونی ، خونریزی معده ، بیماریهای دستگاه تنفسی فوقانی ، تنگی نفس ، تصلب شرایین و فشار خون بالا استفاده می شود.

قابل توجه است که ثابت شد عصاره برگهای این گیاه دارای اثر ضد ویروسی نسبتاً واضحی در رابطه با ویروس هپاتیت و همچنین اثر سیتوتوکسیک متوسط است.

برگ های خرد شده شاه توت به شکل ضماد را می توان برای زخم های تروفیک و گلسنگ ها و همچنین زخم های چرکی و زخم های مزمن استفاده کرد. برای تهیه دیورتیک ، باید ده گرم ریشه گیاه را در یک لیوان آب مصرف کنید: چنین درمانی نصف لیوان دو تا سه بار در روز قبل از شروع غذا مصرف می شود.

از جوشانده صد در صد برگ یا ریشه می توان به عنوان مدر ، قابض و دیافراگم استفاده کرد: چنین دارویی سه تا چهار بار در روز یک سوم لیوان نوشیده می شود.