آکانتوپاناکس

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

Acanthopanax (lat. Acanthopanax) - فرهنگ شفا ؛ نماینده جنس Akantopanax از خانواده آرالیف. این جنس شامل حدود 20 گونه است که به طور طبیعی در هیمالیا ، جنوب شرقی آسیا ، و همچنین در مناطق خاباروفسک و پریمورسکی و در منطقه آمور یافت می شود. گیاهان عمدتا در امتداد لبه های جنگل ، در جنگل های کنار رودخانه ، در تپه هایی در تایگای باتلاقی و در امتداد سواحل جنگلی رشد می کنند.

ویژگیهای فرهنگ

آکانتوپاناکس درختچه های همیشه سبز یا برگریز یا درختان کوچک و دارای شاخه های ضعیف با شاخه های سبز قهوه ای براق و شاخه های خاردار است. برگها دمبرگ ، محوری ، مرکب ، نخل ، روی شاخه های کوتاه تشکیل شده اند. گلها کوچک ، تعداد کمی ، گل آذین چتری یا بزرگ هستند. میوه ها سیاه هستند ، شبیه توت هستند.

همه نمایندگان این جنس بی تکلف هستند ، از شرایط رشد بی نیازند ، اکثر آنها در خواص مقاوم در زمستان تفاوت ندارند. Acantopanax ترجیح می دهد آب و هوا نفوذ پذیر ، مرطوب ، شل و مغذی است. آنها به دلیل شاخ و برگ اصلی دارای ویژگی های تزئینی بالایی هستند. اغلب برای ایجاد پرچین ، در گروه های کوچک و کاشت های تک استفاده می شود.

گونه های رایج در روسیه

در روسیه ، تنها دو نوع به ویژه محبوب هستند:

* Acanthopanax گسترش یافته (لاتین Acanthopanax divaricatus) - این گونه با درختچه هایی به ارتفاع 3 متر نشان داده می شود. ژاپن میهن است. گونه موردنظر در نیمه دوم آگوست - دهه اول سپتامبر به مدت 15-20 روز شکوفا می شود. در دهمین سال شروع به باردهی می کند ، سالانه میوه نمی دهد. برخلاف سایر نمایندگان جنس ، این گونه مقاوم در زمستان است ؛ در زمستان های سخت ، شاخه های نارس کمی منجمد می شوند. از طریق بذر و قلمه تکثیر می شود. روش دوم م moreثرتر است ، به عنوان یک قاعده ، تا 100 قلمه ها ریشه دار هستند.

* Acanthopanax sessiliflonis (لاتین Acanthopanax sessiliflonis) - با درختچه های بسیار شاخه ای تا ارتفاع 3 متر با تاج کروی زیبا و تنه های خاکستری روشن نشان داده شده است. شاخه های جوان خاکستری خاکستری با رنگ مایل به زرد هستند ؛ خارهای منفرد در قاعده روی آنها شکل می گیرد. برگها دمبرگ بلند ، مرکب و تا 12 سانتی متر طول دارند گلها بنفش قهوه ای یا بنفش تیره و نسبتاً کوچک هستند که در گل آذین کروی شکل جمع آوری شده اند. گونه مورد نظر در عرض 20-30 روز شکوفا می شود. میوه ها مستطیل ، سیاه و خوراکی نیستند. در سال سوم زندگی شکوفا می شود ، به مدت 4 سال ، گاهی دیر به بار می نشیند.

ظرافت های تولید مثل و پرورش

تکثیر آکانتوپاناکسیس با بذر و رویشی انجام می شود. روش بذر پر زحمت و بی اثر است. بذرها ، حتی با مراقبت خوب ، تنها پس از 1-2 سال جوانه می زنند. بذرها به مدت 1 سال زنده می مانند. همچنین ، کشت توسط قلمه و مکنده های ریشه تکثیر می شود. قلمه ها در تابستان بریده می شوند. از شاخه های قوی و سالم برای برش استفاده می شود. حتی بدون درمان با محرک های رشد ، تا 100 درصد قلمه ها ریشه دار هستند.

علاوه بر شرایط رشد: خاک در طول کل طرح تاج باید دائماً مرطوب شود ، نباید بیش از حد مرطوب شود ، درست مانند اینکه نباید خشک شود. زهکشی خوب کلید سلامت Acantopanax است. نمایندگان جنس گیاهان نور دوست هستند ، اگرچه با سایه ضعیف به خوبی رشد می کنند. هنگام کاشت ، چاله های کاشت با مخلوطی که شامل کودهای معدنی و آلی است پر می شود (در حالت دوم ، کمپوست یا هوموس ترجیح داده می شود ، اما در هیچ موردی کود تازه ، به ریشه ها آسیب می رساند).

تغذیه بیشتر سالی یکبار انجام می شود. توصیه می شود کودها را در اوایل بهار استفاده کنید. Acantopanax برای زمستان نیازی به سرپناه ندارد ، اما این قانون در مورد همه گونه ها صدق نمی کند ، فقط گونه های مقاوم در برابر سرما. اکثر گونه های جنس در برابر بیماری ها و آفات مقاوم هستند ، اما درمان های پیشگیرانه به خصوص در مورد تزریقات ارگانیک آسیبی نمی رساند.مالچ کردن خاک در پای ممنوع نیست ، چنین روشی کار مراقبت از درختچه ها را کمی تسهیل می کند ، به ویژه ، شما را از علف های هرز و آبیاری مکرر نجات می دهد.