استاپلیا

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

استاپلیا (lat. Stapelia) - گیاه آبدار چند ساله از خانواده Lastovnevye. در شرایط طبیعی ، محصولات اصلی در دامنه کوهها و در نزدیکی مخازن جنوب و جنوب غربی آفریقا یافت می شود.

ویژگیهای فرهنگ

استاپلیا یک گیاه کم رشد با ساقه های متعدد ، آبدار و چهار گوش است که در قاعده منشعب می شوند. ساقه ها سبز هستند ، اغلب با رنگ بنفش مایل به قرمز ، با دندانهای بیرون زده و بدون سوراخ در امتداد لبه ها ، شاخه های جانبی خزنده هستند. برگها وجود ندارند ، به نوعی روشهای اصلی نزدیک به کاکتوسها هستند.

گلها به صورت زوج یا مجرد ، به قطر 0.5 تا 30 سانتی متر می رسند و بر روی پایه های خمیده قرار گرفته اند که از قاعده شاخه های جوان گسترش می یابد. تاج پنج نقطه ای یا به شکل ناقوس است ، تاج آن محدب است و بر روی گلبرگ ها قرار دارد.

علیرغم ظاهر زیبایی گلها ، آنها بوی پوسیدگی نسبتاً ناخوشایندی دارند ، و این به هیچ وجه پرورش دهندگان گل مدرن را اذیت نمی کند ، زیرا این گیاه سالهاست بسیار محبوب شده است.

شرایط رشد

استاپلیا یک گیاه دوستدار نور است ، نور پراکنده روشن را ترجیح می دهد ، نور مستقیم خورشید را فقط در پاییز و زمستان سرد تحمل می کند ، بنابراین ، فرهنگ باید در طاقچه های رو به شرق یا غرب قرار گیرد.

در بهار و تابستان ، دمای مطلوب رشد 22-26 درجه سانتیگراد ، در پاییز و زمستان-14-15 درجه سانتیگراد است. فرهنگ نسبت به رطوبت هوا خنثی است ، هوای خشک و غرقاب را با آرامش تحمل می کند.

خاک برای سرازیری نیاز به ماسه با pH 5 ، 5-7 دارد. مخلوطی از چمن و ماسه درشت شسته شده (2: 1) برای محصولات زراعی ایده آل است. می توانید زغال چوب را به بستر اضافه کنید.

تکثیر ، کاشت ، پیوند

منگنه با بذر و قلمه تکثیر می شود. دانه ها در گیاهان به سرعت جمع می شوند ، اما طی یک سال رسیده می شوند. کاشت در ظروف کم پر از خاک سبک ماسه ای انجام می شود. به عنوان یک قاعده ، دانه ها در 3-4 هفته جوانه می زنند. نهال های تقویت شده به گلدانهایی با ارتفاع 5-6 سانتی متر شیرجه می زنند. پس از حدود 12-12 ماه ، گیاهان به گلدانهایی با ارتفاع 9 تا 10 سانتی متر پیوند می شوند. مهم: ذخایر مستعد عبور هستند ، بنابراین ممکن است گیاهان در حال ظهور با گیاهان اصلی متفاوت باشند.

تکثیر رویشی با قطع شاخه های قدیمی انجام می شود. قبل از کاشت ، قلمه ها در یک بستر خاک متشکل از خاک ، تراشه ذغال سنگ نارس و ماسه کاشته می شوند. قلمه ها به اندازه کافی سریع ریشه می زنند ، پس از آن به گلدان هایی با ارتفاع 7-8 سانتی متر پیوند می زنند.

گیاهان در بهار پیوند می خورند ، سهام جوان - یک بار در سال ، بزرگسالان - هر 2-3 سال یک بار. در نمونه های بالغ ، شاخه های قدیمی برداشته می شوند ، که در مرکز قرار دارند ، زیرا دیگر شکوفا نمی شوند. سیستم ریشه سهام ضعیف توسعه یافته است ، بنابراین کاشت در گلدانهای کم عمق انجام می شود.

مراقبت

در بهار و تابستان ، ذخایر نیاز به آبیاری متوسط دارند ، فقط در حالی که لایه بالای بستر خاک خشک می شود. در پاییز ، آبیاری کاهش می یابد و در زمستان ، تا آنجا که ممکن است ، محدود می شود و از کوچک شدن شاخه ها جلوگیری می کند.

ذخایر فقط در بهار و تابستان هر دو هفته بارور می شوند. این فرهنگ بخصوص به شدت نیاز به کوددهی با کودهای پتاس دارد ، به همین دلیل مقاومت گیاهان در برابر بیماریها بسیار افزایش می یابد.

انواع متداول

* استاپلیا ستاره ای شکل (لاتین Stapelia asterias Masson) - این گونه توسط گیاهان آبدار کوچکی تا ارتفاع 20 سانتی متر نشان داده می شود. شاخه ها سبز ، کمتر قرمز رنگ ، دارای دندانهای کوچک و لبه های کدر هستند. گلها قهوه ای-قرمز هستند که روی پایه های بلند قرار دارند. تاجی صاف ، تا قطر 5-8 سانتی متر ، گلبرگهای نوک تیز ، کرک دار موهای سفید ، شکل مثلثی ، در لبه ها خم شده است.

* Stapelia متغیر ، یا رنگارنگ (lat. Stapelia variegata)-این گونه توسط گیاهان کم رشد 5 تا 10 سانتی متر نشان داده می شود. شاخه ها سبز هستند ، با رنگ مایل به قرمز مایل به قرمز ، لبه ها مبهم با دندانهای راست هستند. گلها به رنگ زرد روشن ، تاج صاف ، تا قطر 5-8 سانتی متر است.گلبرگها به شکل تخم مرغی یا مثلثی ، نوک تیز ، از بیرون صاف ، از داخل کمی چروکیده هستند. گلدهی در تابستان اتفاق می افتد ، بلافاصله پس از گلدهی ، میوه هایی با دانه شکل می گیرد.

* استاپلیای غول پیکر (لاتین Stapelia gigantea) - این گونه توسط گیاهان چند ساله با شاخه های قوی و راست تا ارتفاع 20 سانتی متر نشان داده می شود. گلها به رنگ زرد روشن با موهای قرمز متعدد هستند که روی پایه های بلند ، 1-2 قطعه قرار دارند. تاج بزرگ ، مسطح ، تجزیه شده ، به قطر 25-35 سانتیمتر می رسد.گلبرگها به شکل مثلثی هستند ، در انتهای آنها نوک تیز ، در لبه ها خم شده اند.