لاله ایشلر

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

لاله ایشلر یک گیاه پیازی چند ساله متعلق به خانواده Liliaceae است ، در زبان لاتین نام آن به این شکل به نظر می رسد:

تولیپا ایچلری … در طبیعت ، دامنه های کوهستانی خشک و دشت های بیابانی قفقاز و ایران را انتخاب می کند. گونه های ارائه شده لاله در باغ گیاه شناسی پترزبورگ پرورش داده شد و توسط دکتر علوم فلسفی و گیاه شناس ادوارد لودویگوویچ رگل توصیف شد. به دلیل بی تکلفی و رنگهای روشن ، لاله ایشلر یکی از رایج ترین گیاهان در بین گل فروشان و باغداران در قلمرو فدراسیون روسیه است.

ویژگیهای فرهنگ

لاله ایشلر یک گیاه چند ساله گلدار است که حدود 40 سانتی متر ارتفاع دارد. پیاز گونه مورد نظر به شکل تخم مرغ است ، قطر آن به 4 سانتی متر می رسد و دارای فلس های سخت ، چرمی و قهوه ای تیره زیادی است. ساقه مستقیم است ، شفاف با پرزهای کوتاه ، که در اطراف آن 3 تا 5 برگ وجود دارد. برگها به رنگ سبز تیره ، با لبه ای به رنگ قرمز ، دارای بافتی صاف یا کبدی هستند ، بسته به نوع ، شکل خمیده خطی-نیزه ای با لبه موجدار مشخص. شاخ و برگ پایین بزرگ است ، در امتداد زمین پخش می شود ، برگهای فوقانی بسیار کوچکتر هستند و به صورت آشفته در سراسر ساقه قرار دارند.

گل آذین گونه های گیاهی ارائه شده تک ، سرسبز ، دارای شکل جام است ، به قطر 6 و ارتفاع 8 سانتی متر می رسد. گلبرگهای پریانت بیضی شکل ، از داخل مقعر ، قرمز روشن با حاشیه زرد یا بژ و لکه ای مایل به سبز مایل به سبز در قاعده است. در مرکز دمگل دسته ای از شاخ های رشته ای و پرچین های بنفش یا قهوه ای تیره قرار دارد.

این میوه یک کپسول سه گوش دراز با دانه های قهوه ای سیاه است. تعداد دانه ها از 200 تا 300 قطعه متفاوت است. در اواسط ماه مه ، این فرهنگ گل شروع به تزئین مکانهای رشد با گلهای سرسبز و رنگارنگ می کند ، متأسفانه این دوره نسبتاً کوتاه ، فقط 15 - 20 روز طول می کشد.

شرایط کشت

با وجود بی تکلفی و ویژگی های سازگاری لاله ایشلر ، مطلوب است که او مطلوب ترین شرایط را برای رشد ایجاد کند. خاک برای پرورش این محصول گل باید حاصلخیز ، زهکشی شده ، سبک و دارای اسیدیته خنثی باشد. برای گلدهی کامل و رنگارنگ ، توصیه می شود یک مکان خشک ، مرتفع و آفتابی برای کاشت انتخاب کنید. با رطوبت بالا و نور کم ، لامپ ها می توانند شروع به پوسیدگی کنند و طول عمر آنها به طور چشمگیری کاهش می یابد.

برای اینکه پیازهای لاله به راحتی ریشه دار شوند و کمتر مستعد بیماریهای مختلف باشند ، باید آنها را زودتر از اواسط سپتامبر و حداکثر تا دهه اول اکتبر ، زمانی که دمای خاک به 5 درجه سانتیگراد کاهش می یابد ، کاشت. در زمستان (دو سال اول از زمان کاشت) ، پیازها حفر نمی شوند ، کافی است که تخت ها را با یک لایه ذغال سنگ نارس و مالچ بپوشانید ، پس از این مدت ، برای محافظت کامل از سرما ، توصیه می شود لامپ ها را در خانه در دمای بالاتر از 10 درجه سانتیگراد نگهداری کنید. با حفاری سالانه ، احتمال بیرون آمدن لامپ بزرگ افزایش می یابد و همچنین خطر بیماری کاهش می یابد. در سن 2 تا 3 سالگی ، پیاز وارد مرحله بلوغ کامل می شود و نوزادان در آن شروع به شکل گیری می کنند.

در اقتصاد باغبانی ، ترجیح داده می شود لاله ایشلر را به صورت رویشی تکثیر کنید ، این شامل تقسیم پیاز مادر به دختران است ، گزینه تکثیر با بذر نیز امکان پذیر است ، اما این یک فرایند نسبتاً طولانی مدت است. لاله ها متعلق به گروه افسروئیدها هستند ، یعنی در طبیعت ، آنها مجبور به سازگاری با زیستگاه های خشک و خشک می شوند و در طول فصل رشد آنها باید نه تنها برای شکوفه ، بلکه برای جمع آوری مواد مغذی برای رشد و تولید مثل بیشتر وقت بگذارند. از نسل جدید بنابراین ، افراد جوان برای مدت طولانی عناصر مفید را جمع آوری می کنند و تنها پس از آن وارد مرحله رشد فعال می شوند. هنگام کاشت بذر در باغ ، صرف نظر از شرایط مطلوب ، رشد گیاه از یک نهال تا یک فرد بالغ از 6 تا 8 سال طول می کشد.