زردآلو سیبری

فهرست مطالب:

تصویری: زردآلو سیبری

تصویری: زردآلو سیبری
تصویری: کمپوت هلو خوش طعم با ماندگاری بالا و بدون مواد افزودنی 2024, مارس
زردآلو سیبری
زردآلو سیبری
Anonim
Image
Image

زردآلو سیبری (لاتین Prunus sibirica) - میوه و محصولات زینتی ؛ نماینده ای از جنس آلو از خانواده صورتی. به طور طبیعی در مغولستان ، شمال چین ، سرزمین پریمورسکی و سیبری شرقی یافت می شود. این گیاه عمدتاً در مناطق خشک ، تالوس ، دامنه های شنی و سنگی رشد می کند ، که اغلب با سیب سیبری یا رودودندرون همراه است.

ویژگیهای فرهنگ

زردآلو سیبری درختچه ای است یا درخت کوچکی به ارتفاع 3-4 متر با تاج گسترده ای گسترده. برگها بیضی شکل یا قلبی شکل ، دمبرگ دار ، انتهایی نوک تیز ، دندانه دار یا دندانه دار در امتداد لبه ، تا 5 سانتیمتر طول دارند.گلها سفید یا صورتی ، متعدد ، بی نوک هستند. میوه ها گرد ، سبز مایل به زرد با سرخی بورگوندی ، از پهلوها صاف ، دارای دانه های صاف کوتاه و پریکارپ هنگام رسیدن ترک می خورند.

تفاله میوه تلخ با طعم بادام است ، این به دلیل وجود مشتقات سیانور در میوه است. برای اهداف غذایی ، از میوه های زردآلو سیبری استفاده نمی شود ، استفاده از آنها می تواند صدمات جبران ناپذیری به سلامت انسان وارد کند. زردآلو سیبری در آوریل - مه به مدت 7-10 روز شکوفا می شود. فرهنگ مقاوم در برابر خشکسالی ، مقاوم در برابر یخ زدگی و فتوفیلوس است ، این یک گیاه عسل عالی است. یخبندان بهاری بر گل دهی تأثیر نمی گذارد (برخلاف سایر انواع زردآلو که گلهای آن به تغییرات ناگهانی دما و دمای زیر صفر حساس هستند). به طور کلی ، گونه های مورد بررسی از نظر ظاهری تفاوت کمی با زردآلو منچوری دارند ، تفاوت اصلی در اندازه و شکل برگ ها است.

زردآلو سیبری جد انواع زیر است: ساتسر ، رفیق ، بهترین میچورینسکی و مغول. انواع ذکر شده مواد خوبی برای محوطه سازی پارک ها ، باغ ها و کوچه ها و همچنین حیاط خلوت شخصی هستند. مزیت اصلی زردآلو سیبری خواص مقاوم در برابر یخ زدگی بالا است ، گیاهان تا دمای 45- درجه سانتیگراد را بدون هیچ مشکلی تحمل می کنند ، اما نگرش منفی نسبت به تغییرات شدید (متناوب یخ و برفک) در دمای ماه فوریه دارند. در بوریاتیا ، زردآلو سیبری در کتاب قرمز ذکر شده است.

تولید مثل و مراقبت

زردآلو سیبری اغلب با دانه های بدون هسته تکثیر می شود. بهترین زمان کاشت بهار یا پاییز است. قبل از کاشت ، دانه ها باید به مدت سه روز در آب در دمای اتاق خیس شوند. هنگام کاشت در بهار ، بذرها تحت طبقه بندی اولیه قرار می گیرند. برای انجام این کار ، آنها را در ماسه مرطوب قرار می دهند و به مدت 2 ، 5-3 ماه به یک مکان سرد منتقل می کنند. عمق تعبیه - 2-5 سانتی متر (بسته به اندازه سنگ). یک سال بعد ، نهال های یک ساله هرس می شوند ، سپس شاخه های آسیب دیده ، ضعیف و یخ زده ، و همچنین شاخه هایی که تاج را ضخیم می کنند ، برداشته می شود. برش ها پس از عمل با لاک باغ درمان می شوند. زردآلوهای جوان پس از 2-3 سال به محل دائمی پیوند می خورند. پیوند را می توان در بهار و پاییز انجام داد.

برای زمستان ، بوته های جوان با مواد غیر بافته پوشانده می شوند و خاک در ناحیه تنه نزدیک با ذغال سنگ نارس ، بستر کاج یا برگهای خشک افتاده مالچ می شود. در بهار ، سرپناه برداشته می شود. اگر لایه گرم کننده مالچ به موقع برداشته نشود ، احتمال ایجاد پوسیدگی و پوسیدگی یقه ریشه زیاد است ، و این ، همانطور که می دانید ، منجر به مرگ اجتناب ناپذیر می شود. خاکهای مطلوب برای زردآلو سیبری حاصلخیز ، ساختاری ، شل ، مرطوب متوسط است. هنگام کاشت نهال روی ذغال سنگ نارس ، خاک رس یا ماسه ، زهکشی خوبی در پایین گودال ایجاد می شود و حفره ها با مخلوط خاک مغذی پر می شوند. گیاهان جوان در 2-3 سال اول نیاز به آبیاری منظم دارند ، در صورت نیاز آبیاری بیشتر انجام می شود.

کاربرد

زردآلو سیبری یک گیاه بسیار تزئینی و بی تکلف است ؛ در بین نمایندگان زیر جنس آن برابر نیست. درختان در طول فصل رشد بسیار چشمگیر به نظر می رسند. زردآلو سیبری اغلب برای ایجاد ترکیبات چشم انداز زیبا و مسحور کننده استفاده می شود.این نوع زردآلو برای اتومالی ها (باغهای گل پاییزی) مناسب است ، در سپتامبر-اکتبر شاخ و برگ درختان از برگ سبز به زرد نارنجی و قرمز بنفش تغییر رنگ می دهد.

همچنین ، زردآلو سیبری برای ایجاد پرچین و سرسره های آلپ (و انواع دیگر باغ های صخره ای) مناسب است. همانطور که در بالا ذکر شد ، میوه ها در آشپزی استفاده نمی شوند ، اما در طب سنتی به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند. قطره هایی با انواع مختلف عملکرد از دانه ها تهیه می شوند ، به عنوان مثال ، برای درمان اختلالات عصبی یا سرفه.

توصیه شده: